Hopsatee Dat is inderdaad ook belangrijk om dat onderscheid te maken. Bijv toen in de organisatie bekend werd dat ik deze functie ging doen, waren heel veel mensen positief met ‘oh wat leuk’, ‘ja ik vond het al echt wat voor jou!’ Etc. Echt van meerdere mensen gehoord. En dan 1 collega die zei, ‘Ja ik zag de vacature voorbij komen en ik dacht, vreselijk! Lijkt me helemaal niks! Maar euh ja, leuk dat je het gaat doen.’ Het kwam enorm jaloers op me over, de manier waarop ze dat zei. Vijf jaar geleden had ik daar echt over lopen piekeren wat diegene daarmee bedoeld precies etc. En nu dacht ik echt, nah ja die is gewoon jaloers omdat ze zelf de stap niet durfde te maken. Heb er verder geen seconde van wakker gelegen.

Mijn schoonzus doet dit overigens ook heel vaak. Super vermoeiend vind ik dat.

      iMoeder exact! Ik had zelfs een collega die altijd jaloers was op iedereen. Toen ik promotie kreeg zei ze: ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.

      Uh. Helemaal niet. Ik heb met bloed zweet en tranen enorme K projecten gedraaid. Ik heb geduld, ik ben bij het begin begonnen. Ik heb geen “geluk”

          Hopsatee Uh. Helemaal niet. Ik heb met bloed zweet en tranen enorme K projecten gedraaid. Ik heb geduld, ik ben bij het begin begonnen. Ik heb geen “geluk”

          Hopelijk zeg je dit ook gewoon hardop tegen haar? :p

              iMoeder Oh zo is mijn schoonzus ook… Jullie hebben alles. Jullie hebben geld.
              Eh ja omdat we sparen en het niet uitgeven aan onzin. En we hebben het idd goed omdat we daar fucking hard voor gewerkt hebben. En ook dingen voor gelaten hebben.

                Bob_Ross Nou eerlijk gezegd stond ik toen met mijn mond vol tanden want ik ben niet gewend dat mensen zo lelijk tegen me doen 🤣 Maar een hele fijne collega van mij ging in mijn plaats nogal tekeer (was tijdens lunch)

                  iMoeder Ja lekker makkelijk inderdaad. Maar tegenwoordig lijkt misschien door Social media dat sommige mensen alles maar zo binnen handbereik hebben maar dat is natuurlijk niet zo. Over het algemeen zal je nog steeds hard moeten werken om ergens (waar dan ook) te komen.

                    Hopsatee ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.

                    Ach wat een zielig slachtoffer 🙄.

                    Ooit zo collega gehad. Ik had makkelijk praten volgens haar, want ik had altijd geluk in mijn leven en mij kwam alles aanwaaien. Stomme muts, dit is niet enkel geluk. Ik heb overal keihard voor gewerkt en ik heb net zoals vele anderen ook mijn portie shit wel gehad in het leven. Niet iedereen kruipt bij tegenslagen passief weg in een hoekje om te gaan zitten wachten totdat het vanzelf beter wordt. De meesten staan weer op, gaan door en werken net even wat harder.

                    Ik geloof best dat er ook wel wat geluk bij komt kijken in de zin van bijv geboren worden met een aanleg voor gemiddelde/ bovengemiddelde intellectuele en/ of sociale ontwikkeling, maar het is nog steeds wat je daar zelf mee doet.

                    Dit soort opmerkingen komen voort uit afgunst, onzekerheid en/ of het verwende prinses op de erwt syndroom. Het pygmalion effect/ self-fulfilling prophecy zorgt vaak wel voor de rest 🤐

                      8 dagen later

                      Hopsatee oei ja dat soort mensen zijn niet zo grappig vind ik. Ze denken dan dat alles maar komt aanwaaien! Nou nee, maar sommige mensen werken er net zo hard voor maar die zeuren/ klagen er minder om!

                      iMoeder imposter syndroom. Goede naam inderdaad! Geeft het wel goed weer! Jouw baan lijkt mij ook heel spannend. Die verantwoordelijkheid die je hebt. Maar hey, je kan dit! Want anders was je er ook echt niet voor uitgekozen! Je hebt laten zien dat je het kan!

                          Bloem Is het dan toch dat je als je jonger bent een soort jeugdige overmoed hebt? Ik weet niet zo goed wat het is.

                          Ik herken dit ook wel. Terwijl ik mezelf toch niet bepaald als overmoedig zou beschouwen. Maar het werk wat ik een paar jaar geleden deed, toen ik net als functioneel beheerder ging werken, ik zou daar nu niet op durven solliciteren, als ik denk aan de impact op mensen als het niet goed gaat, dat je potentieel echt levens van mensen kunt verruïneren... Ik had dat in eerste instantie echt niet zo door, lekker naïef 🙂 Maar het werkt wel prettig als je je daar niet zo bewust van bent.

                          Verder is het imposter syndrome ruimschoots in mij aanwezig, of misschien ook wel niet, want het imposter syndrome impliceert dat je dingen eigenlijk wel kunt maar dat je onterecht onzeker bent daarover, en ik wéét gewoon ik veel dingen helemaal niet goed doe terwijl iedereen denkt dat ik dat wel doe. Dus misschien ben ik eerder vooral lui en snel afgeleid, want ik werk helemaal niet hard. Ik neem me altijd voor om dat te doen, maar het lukt me maar heel zelden, en nadenken over de ingewikkelde onderwerpen waar ik over na zou moeten denken lukt me überhaupt niet echt, ik kom nooit verder dan: 'ja, ingewikkeld' en herhalen wat anderen al zeiden. En dan ondertussen krijg ik te horen dat ik te bescheiden ben, ik vind dat heel vreemd. Anderzijds, als ik eerlijk ben, ben ik ook niet zo heel erg onder de indruk van het werk dat de meeste collega's leveren, dus misschien is de standaard die ik bedacht heb gewoon niet heel reëel.

                          Anyways, veel succes morgen @iMoeder! Ik denk dat de combinatie het moeilijkst wordt, de functie zelf ga jij heus kunnen!

                              @iMoeder wow t is morgen al! Spannend, maar dit gaat goedkomen!

                              Vulpen ik herken dit ook. Het lijkt alleen juist alsof ik met de jaren meer onzeker wordt. Of is het meer dat je dingen van andere kanten ook kan bekijken en minder zwart/wit denkt ofzo?

                                  Ik ben heel blij met jullie herkenning. Nu nu een week bezig in de nieuwe baan en vooral de eerste dag had ik zoiets van ‘oh mijn god… waar ben ik aan begonnen en dit kan ik niet’. Gelukkig is er meer duidelijkheid en info gekomen de vervolgdagen waardoor ik meer kennis heb en dit nu minder heb. Maar ik vind het nog steeds zo spannend. Vooral de stap om dadelijk echt voor de klas te staan. Terwijl iedereen die ik vertel over mijn nieuwe job dit echt bij mij vind passen en zeker weet dat ik dat goed kan. Dat is heel fijn maar nu ikzelf nog. Bedenk me nu dat dat ook komt omdat ik het graag goed wil doen en kwaliteit wil bieden. Dat drukt ook het meeste op mij dat ik dadelijk verantwoordelijk bent om de studenten te voorzien van goede kwalitatieve input zodat zij hun werk en school goed kunnen doen. Of ze dat dan oppakken en daar ook echt wat mee gaan doen is aan hen. Dat heb ik wel scherp voor ogen.
                                  Mijn nieuwe collega’s zeggen telkens dat ik het echt niet allemaal hoef te kennen en kunnen nu meteen al en dat ik zeker ook fouten ga maken en dingen vergeten. Dat weet ik ook wel maar ja… dat gevoel hè.

                                    Bloem soms is het idee voor de klas te staan mer alle verantwoordelijkheid heftig. Maar je zal zien dat als je er eenmaal in rolt en steeds meer ervaring in opdoet, dit echt went. En nee, je kan niet alles in 1 keer weten en kunnen. Ook al sta je 25 jaar voor de klas, dan nog, weet je niet alles en leer je bij.

                                    Neem het stap voor stap en les voor les. En verslag voor verslag en voor je het weet zit je erin! Geloof me, ik heb ook de pabo gedaan.

                                    Je kan t!

                                        Bloem Terwijl iedereen die ik vertel over mijn nieuwe job dit echt bij mij vind passen en zeker weet dat ik dat goed kan. Dat is heel fijn maar nu ikzelf nog

                                        Ja dat is heel herkenbaar! Bij mij precies hetzelfde inderdaad 😂

                                        Puzzelstukje Nee ik ben maandag en vandaag begonnen met mijn vervanger van m’n ‘bestaande functie’ inwerken. Morgen vrije dag en dan begin ik donderdag eerste werkdag nieuwe functie. Dat blijft ook de week indeling zoals ik die graag wilde hebben; twee dagen baan A, vrije dag, twee dagen baan B. Ik ga dus 4 uur minder werken. Van 36 uur naar 32, dat is prima te doen omdat ik in baan B meer ga verdienen.

                                        Vulpen En dan ondertussen krijg ik te horen dat ik te bescheiden ben, ik vind dat heel vreemd. Anderzijds, als ik eerlijk ben, ben ik ook niet zo heel erg onder de indruk van het werk dat de meeste collega's leveren, dus misschien is de standaard die ik bedacht heb gewoon niet heel reëel.

                                        Mijn ervaring is wel inderdaad dat een hoop mensen verbazingwekkend weinig af krijgen op een dag. En echt niemand komt ook maar in de buurt van 100% productief. Volgens mij zijn we daar als mensen ook helemaal niet voor gebouwd. Onze hersenen niet.

                                              4 maanden later

                                              Puzzelstukje Bij mij gaat het goed! Ik heb vorige week mijn eerste evaluatie gehad. En eindconclusie was dat het hartstikke goed gaat en ik tot nu toe goed bezig met een bijdrage te leveren in de organisatie. Eigenlijk alleen positieve feedback en nieuwe doelen opgesteld. Ik wordt nu ook steeds meer dingen bij gevraagd. Dus dat is denk ik een goed teken. Soms vind ik het nog wel moeilijk om m’n focus te vinden. Ik krijg veel vrijheid in hoe ik het inricht en dat is wel een uitdaging met mijn adhd-achtige karakter. Als iemand daar nog tips voor heeft dan hoor ik het graag.

                                              Wat ik nog wel lastig vind om mee om te gaan soms is dat ik nu echt een ‘iemand’ ben in de organisatie? Ik merk dat mensen anders met me omgaan. Daar moet ik wel aan wennen, wordt er een beetje ongemakkelijk van..? En dat geeft weer stof tot nadenken waarom ik dat zo ongemakkelijk vind. Ik denk altijd dat ik een goed zelfbeeld heb en zo, maar blijkbaar vind ik toch ergens dat ik het niet helemaal verdien of zo?

                                              En daarnaast merk ik gewoon dat ik een treetje hoger sta in de organisatie. Ik ben elke week op het hoofdkantoor, zie onze hoofdpiet regelmatig en de raad van bestuur. Ik hoor ook allemaal dingen die ik voorheen minder mee kreeg. Waarvan ik soms denk, oh wauw gaat dat zo. Wat je dan eigenlijk wel wist maar toch is de bevestiging wel apart. Ik vind het nu soms ook wel een lastig over wat ik wel en niet met m’n vriend mag bespreken want sommige dingen moeten echt ‘binnen’ blijven. Voorheen was dat niet zo heel belangrijk allemaal zeg maar.

                                              Dus ja, dat een beetje. Hoe gaat het bij jullie?

                                                  iMoeder Wat fijn dat je zo goed bezig bent! Goede evaluatie dus ook. Dus eigenlijk van het imposter syndroom is geen sprake😃.

                                                  Ik herken wat je zegt over de vrijheid. De vrijheid om in te richten is mooi, maar het moet wel lukken op meerdere vlakken. Ik heb niet echt tips, behalve dat ik veel dingen opschrijf als me iets te binnen schiet zodat ik dit later allemaal op kan pakken wanneer het daar tijd voor is.

                                                  Dat je een andere verhouding hebt in het bedrijf is eigenlijk niet gek dat. Ik denk vooral als je een gevoelig persoon bent je dit ook sneller oppakt en hier iets van vindt. Dus laat dat maar lekker zitten met de gedachte dat verdien je niet. Dat is dus niet waar want je hebt het tegendeel bewezen. Je bent erg goed bezig dus! Top!

                                                      © 2021 Alles voor de Kids.

                                                      Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer