Bevriend met jezelf

Trees

Vulpen Ik vind het ook grappig dat @Trees eigenlijk op het tegenovergestelde uitkomt als ik.

Ik zit er nu weer over na te denken. Het kan inderdaad ook wel relaxed zijn. Je kan dan echt volledig jezelf zijn, omdat je weet dat de ander je dan 100% accepteert en je altijd begrijpt. Alleen zou je dan ook niet eerst jezelf voor 100% moeten accepteren, want je krijgt continue een spiegel voorgehouden? Misschien ook wel heel confronterend?

Ik ben over het algemeen tevreden met mijzelf, maar ik denk niet dat ik mijzelf echt 100% accepteer. Ik heb een paar trekjes die ik van mijzelf vervelend vind. Ik denk dat ik mij hieraan zou irriteren bij mijn kloon-vriendin. Ze doet mij dan wel heel erg herinneren aan wat ik van mijzelf graag anders zou willen zien. Of zou ik dat van mijn kloon dan juist beter kunnen accepteren en zou het mij zelfs helpen? Je krijgt dan natuurlijk ook alle positieve punten nog beter te zien en misschien verbetert het juist mijn zelfbeeld/ zelfacceptatie? Ik ben hier nog niet helemaal over uit. Wel een interessante gedachte.

Toch6

Ik denk dat die vriendschap snel over is

Vulpen

Toch6 Waarom? Denk je niet dat je de ander dan goed begrijpt waardoor je juist makkelijker de draad weer oppakt?

Toch6

Vulpen ik ben bang voor ruzie met mezelf 🤪

Echt vriendschap onderhouden vind ik moeilijk. Bang dat ik me teveel opdring, teveel klaag, te weinig terugvraag, te weinig zelf initiatief neem, teveel bepalen, juist te afwachtend... Als he dan 2 van die onzekere dames bij elkaar zet denk ik dat het uiteindelijk niks wordt.

Gewoon normaal gezellig kletsen en koffie drinken kan ik volgens mij wel. Maar echt diepere gesprekken en dat over langer termijn...

Misschien makkelijker gezegt dat ik twijfel over mijn vriendschapskwaliteiten en mezelf gewoon echt raar vind op bepaalde vlakken waardoor ik ook niet meer durf te praten omdat "ze" me toch niet snappen. En dat snap ik dat ze me niet snappen. Enige voordeel is dat ik in vriendschap met mijn kloon weet dat diegene het dan wel snapt 😆

Nescio

Ik denk het wel. Eerst omdat het fijn is 'eindelijk' echt volledig begrepen te worden, ik vind mezelf ook best leuk. Ik oordeel niet, kan goed luisteren en geef geen ongevraagde adviezen. Tegelijkertijd vind ik mijn eigen karaktertrekken (te veel in mijn hoofd zitten, doemdenken, piekeren, moeilijk gevoelens kunnen uiten) ook heel irritant. Maar als je bevriend bent met jezelf lukt het misschien wel om juist samen die zaken aan te pakken? Ik mis vaak een 'sparringpartner' als het gaat over dat doemdenken. Het lijkt me dus heel relaxed dat met mezelf te kunnen doen. Ik doe dat ook steeds vaker trouwens.

Manque

Trees je kunt alle kanten op met zo'n vraag he 🙂
Ik dacht er zelf ook op meerdere manieren over na, zoals jij hier zo mooi opschrijft.

Vulpen

Toch6 Echt vriendschap onderhouden vind ik moeilijk. Bang dat ik me teveel opdring, teveel klaag, te weinig terugvraag, te weinig zelf initiatief neem, teveel bepalen, juist te afwachtend... Als he dan 2 van die onzekere dames bij elkaar zet denk ik dat het uiteindelijk niks wordt.

Ja, dit herken ik helemaal, ik ging er dan alleen vanuit dat ik in dit scenario daar dan juist geen last van zou hebben omdat ik dan wist dat diegene precies zo was als ik en het uiteindelijk allemaal juist wel goed bedoelde 🙃

Maar bang voor ruzie ben ik niet. Ik zou mezelf misschien wel superstom vinden, maar aan ruzie doen wij niet.

Toch6

Vulpen Maar bang voor ruzie ben ik niet. Ik zou mezelf misschien wel superstom vinden, maar aan ruzie doen wij niet.

Nou als onze cycli gelijk lopen krijgen wij wel ruzie denk ik 🤣

Vulpen Ja, dit herken ik helemaal, ik ging er dan alleen vanuit dat ik in dit scenario daar dan juist geen last van zou hebben omdat ik dan wist dat diegene precies zo was als ik en het uiteindelijk allemaal juist wel goed bedoelde 🙃

Misschien denk ik ookwel gewoon te negatief momenteel en te onzeker in mijn rol als vriendin (naar niet-avdk-ers). Zoals afgelopen weken niet horen dat er een (beginnende) nieuwe liefde op haar pad is maar wel zaterdag negatieve berichten over haar ex maar als ik dan reageer amper reactie meer krijgen. Ben ik dan alleen je klaagmuur? Reageer ik verkeerd? Waarom moet ik via dr status zien dat er een nieuwe man in dr leven is maar reageert ze dan ook amper als ik dan daarop reageer?
Dat zorgt ervoor dat ik weer/meer aan mezelf twijfel.

Nou ja, ik voel me gewoon heel het weekend al k**

Vulpen

Toch6 Dat is toch ook ingewikkeld dan 🙁

Tantetil

Toch6 ah nee je moet niet twijfelen aan jezelf hoor! Ik zou dit van een vriendin ook heel gek vinden, maar zou er wel wat van zeggen.

Dat een vriendin zo doet, zegt niks over jou als vriendin ( ik vind haar bij voorbaat al een stomme zeikerd).

Toch6

Tantetil misschien dat ik er later nog op terug kom maar vind het nu niet het moment (situatie ontrekking ouderlijke macht/ontvoering van hun peuter. Kindje is gisteren wel thuis gekomen).

En beter eerst mn menstruatie voorbij laten zijn🙈 ik ken mezelf deze dagen... 😏

Tantetil

Toch6 oh ja dat is inderdaad wel heftig zeg. Vind haar al iets minder een zeikerd, klein beetje.

Snoeki

Trees

Ik sluit me hier helemaal bij aan.😊. Precies hoe ik het ook zie.

Jules

Ik denk dat het oppervlakkig zou gaan kabbelen en we elkaar mogelijk uit het oog gaan verliezen. Ik heb andere inzichten nodig om de diepte in te kunnen gaan. Verder verlies ik mezelf in de sneltrein van het leven en vergeet ik daardoor vaak af te spreken. Daardoor zouden we elkaar niet veel zien. Als we elkaar zien, dan is het wel heel gezellig. En als ze me nodig heeft, dan ben ik er meteen. Ik ben een beetje laks, maar wel trouw.

« Vorige pagina