Leukst en stomst aan je werk

Het leukste: de patienten.
Het stomste: de patienten

Ik hou echt van het contact met de patienten, werkt er ook al lang, dus ken iedereen goed. Je hebt echt een band met sommigen.
Maar de verwachtingen van mensen, de steeds toenemende werkdruk, maken het wel steeds lastiger soms.

Leuk:

• afwisselende werkomgeving. Van op het lab staan en experimenten uitvoeren, computerwerk in het voorbereiden van protocollen of het uitwerken ervan.
• veel contacten, meetings en team overleg.
• alleen werken en in een groep.
• vertrouwen krijgen zelf nieuwe ideeën aan te mogen dragen en kritisch te kunnen nadenken.
• geen vaste werktijden, in principe werk ik van 9-17. Maar als er eens wat is mag ik altijd vroeger beginnen en eerder weg of vanaf huis werken (als ik geen lab werk heb), daar is veel vrijheid in.

Minder leuk:

• irritaties als de mensen met wie je werkt spullen opmaken en het niet aanvullen nadat ze klaar zijn waardoor je mis grijpt en daardoor tijd kwijt bent.
• als een assay niet lukt, 1 klein foutje en het moet opnieuw. De data moet compleet zijn.
• het inboeken van bepaalde apparaten die vol zitten. Die zijn er te weinig waardoor ze bomvol zitten of met regelmaat kappot zijn waardoor je vertraging oploopt.
• manco's, (tijdelijk) niet leverbaar materiaal
• Geld issues, alles is op beurs geld. Contracten, materiaal, bestellingen... en alles is verschikkelijk duur. Een antilichaam bestellen van 1 ml ben je zo 800 euro voor kwijt.

Leuk vind ik:

• elke cliënt is een leuke en uitdagende puzzel
• het contact, ik voel mij altijd erg verbonden met mijn cliënten
• je kan binnen mijn vak blijven doorleren en altijd weer wat nieuws leren
• de creativiteit die ik er in kwijt kan
• het buiten in de natuur zijn / natuur gebruiken als hulpmiddel (de helft van mijn sessies deed ik wandelend buiten)
• het geeft een heerlijk gevoel om (kleine) successen te behalen/ behandeling succesvol af te sluiten.
• ontdekken dat elk mens mooie kanten heeft, dat de wereld niet zwart - wit is en dat als je echt goed naar mensen luistert er heel veel begrip kan ontstaan.

Minder leuk:

• naar details van seksueel misbruik, verkrachting etc moeten luisteren (al is het heel fijn dat je weet dat je iemand hiermee kan helpen, maar van sommige details kon ik echt naar worden)
• idem de details van trauma’s van ouders van overleden kinderen (daar kon ik echt zo verdrietig van worden)
• teveel depressieve mensen achter elkaar zien, omdat ik daar zelf altijd wat moedeloos en hopeloos door kon voelen
• cliënten die niks willen, bij hen werkt dat toch niet, alleen maar klagen, de wereld de schuld geven van al hun ellende etc. Ik bleef altijd heel begripvol, maar soms …. Argh (en ik weet dat deze irritatie echt ook bij mij zelf lag, omdat dit iets bij mij opriep).

Over het algemeen was ik bovenstaande wel kwijt zodra de cliënt de deur uitging op een paar uitzonderingen na. Sommige verhalen zijn zo afschuwelijk, die raak je niet meer kwijt, maar dat is echt de uitzondering. Administratie etc vond ik nooit erg als zelfstandige. In loondienst wel, omdat ik het soms te ver vond doorgeschoten en soms meer controleren werd dan dat het effectief was. Controleren om het controleren zeg maar.

June oh nog een minder leuk ding.

Mannen geven niet aan als je mascara die door de mist op je wallen is beland

Liep ik 2 uur vóór schut.

Trees Leuk vind ik:
elke cliënt is een leuke en uitdagende puzzel
het contact, ik voel mij altijd erg verbonden met mijn cliënten
je kan binnen mijn vak blijven doorleren en altijd weer wat nieuws leren
de creativiteit die ik er in kwijt kan
het buiten in de natuur zijn / natuur gebruiken als hulpmiddel (de helft van mijn sessies deed ik wandelend buiten)
het geeft een heerlijk gevoel om (kleine) successen te behalen/ behandeling succesvol af te sluiten.
ontdekken dat elk mens mooie kanten heeft, dat de wereld niet zwart - wit is en dat als je echt goed naar mensen luistert er heel veel begrip kan ontstaan.

Minder leuk:
naar details van seksueel misbruik, verkrachting etc moeten luisteren (al is het heel fijn dat je weet dat je iemand hiermee kan helpen, maar van sommige details kon ik echt naar worden)
idem de details van trauma’s van ouders van overleden kinderen (daar kon ik echt zo verdrietig van worden)
teveel depressieve mensen achter elkaar zien, omdat ik daar zelf altijd wat moedeloos en hopeloos door kon voelen
cliënten die niks willen, bij hen werkt dat toch niet, alleen maar klagen, de wereld de schuld geven van al hun ellende etc. Ik bleef altijd heel begripvol, maar soms …. Argh (en ik weet dat deze irritatie echt ook bij mij zelf lag, omdat dit iets bij mij opriep).

Ik sluit me hierbij aan. Toevoegingen:

Leuk:

• het salaris
• de eindeloze complexiteit van de mens
• samenwerken in een multidisciplinair team

Niet leuk:

• de eindeloze complexiteit van de mens (het is nooit 'af' of volledig of ... )
• inmenging van verzekeraars/bureaucratie in instellingen/instellingsdenken/wachtlijsten/nou ja, eigenlijk allerlei beleidsmatige/politieke kanten die de dagelijkse klinische praktijk beïnvloeden.
• suicides (en pogingen)
• tuchtzaken (of de dreigingen daarvan)

Koekie83 samenwerken in een multidisciplinair team

Dat vond ik een nadeel. Ik week graag solistisch of met een zeer capabel team. Ik ben nogal veeleisend in mijn werk richting collega’s en mijzelf, waardoor ik mij irriteer als collega’s zich niet volledig inzetten. Er zaten er altijd wel 1 of 2 tussen, die in mijn ogen niet goed genoeg werk afleverden. Ik ben mij ervan bewust dat dit vooral iets over mij zegt ipv over collega’s, omdat ik te kritisch en te veeleisend ben .

Koekie83 inmenging van verzekeraars/bureaucratie in instellingen/instellingsdenken/wachtlijsten/nou ja, eigenlijk allerlei beleidsmatige/politieke kanten die de dagelijkse klinische praktijk beïnvloeden.

Vreselijk. Reden waarom ik voor mijzelf ben begonnen (en omdat je dan 2x zoveel verdiend met heel veel vakantie). Ik werd echt zwaar chagrijnig van dat gezeur over productiviteit, percentages declarabel/ niet declarabele tijd, je rom statistieken, tevredenheidscijfers etc. Ik zat er altijd ruim boven, maar het feit dat dit continue gecheckt werd, dat je wekelijkse of maandelijkse statistieken kreeg opgestuurd etc. irriteerde mij mateloos. Meh ik ben geen kleuter. Ik doe mijn werk niet op mijn beste vermogen om managers, verzekeraars, cijferneuroten tevreden te houden, maar omdat ik de cliënt zo goed mogelijk probeer te helpen. Ik vond het echt zwaar demotiverend dat constant controleren.

Verzekeraars zijn als je voor jezelf werkt nog steeds irritant, maar de kunst is om de regels wat anders te interpreteren als je cliënt daarmee geholpen is en daar was ik erg goed in .

Trees Dat vond ik een nadeel

Grappig, ik had ‘m eerst bij zowel voordeel als nadeel. Het is niet zaligmakend nee en jk ben ook heeeel blij dat ik twee dagen voor mezelf werk, als tegenhanger. Beste van beide werelden, zullen we maar zeggen (of m’n solistische werk is meer een buffer voor de nadelen van werken voor een instelling, zo kan je t ook zien).

Ik heb denk ik wel mazzel met het team; veel super ervaren en hardwerkende mensen met hart voor het vak. Dijk van een kennis en ervaring zit er in dat team maar ook een enorme bereidheid tot leren. Ik was tot kortgeleden de enige big-geregistreerde psycholoog en voor mij was er niet eens een psycholoog. Het is pionieren op psychologisch gebied en daar staan ze voor open, dat vind ik wel heel gaaf (anders was ik er al lang weggeweest ).

Ik denk dat dit de enige poli is waar ik gedij. Als ik kijk naar vrijwel alle andere polis binnen de instelling… brrrrr…

Trees Verzekeraars zijn als je voor jezelf werkt nog steeds irritant, maar de kunst is om de regels wat anders te interpreteren als je cliënt daarmee geholpen is en daar was ik erg goed in

Hahaha dit beschouw ik ook als een van mijn sterkere kanten .

Leuk:
De pauzes, er wordt dan heel wat af gelachen.
De (meeste) collega's
Een aantal cliënten

Stom:
Alle administratie.
Dat cliënten en familie denken dat we in dienst zijn voor ze.
Het rooster.