Ik ben vandaag even weg gelopen.
Dochter was zo enorm aan het peuteren (gillen, alles nee, huilen), zoon had amper geslapen en mijn laatste zenuw was even bereikt. Ik heb mijn man naar binnen getrokken en gezegd dat ik weg ging.
Half uurtje met de hond naar buiten geweest, toen was de storm in mijn hoofd weer gaan liggen.
Meestal heb ik een enorm geduld met de kinderen, maar het was echt even op. Vanavond maar vroeg naar bed, dat zal ook vast niet verkeerd zijn.
