Ongeneerd klagen 😮‍💨 deel 3

Trees

Meiden ik wil jullie even heel erg bedanken voor alle lieve woorden en ‘luisterde’ ogen de afgelopen dagen. Ik schaam mij echt kapot voor het gedrag van sommige van mijn familieleden, waardoor ik met veel mensen er niet over durf te praten. Het is dan zo fijn dat ik hier de ruimte voel om alles van mij af te schrijven en te klagen 😘

Softbasegaming

Trees jij kan toch niks aan je vaders gedrag doen 😘. En soms is het even beter met vreemden erover te praten zonder schuld/schaamte wij zien hem immers toch nooit 😏

iMoeder

Trees Ik heb het hele verhaal gemist de afgelopen dagen. Maar ik begrijp dat het inmiddels voor een deel opgelost is. Gelukkig maar!
En fijn inderdaad dat je hier je verhaal kwijt kunt. Kan me best voorstellen dat je dat met mensen om je heen misschien niet zo snel doet. Het is ook wel een toestand iedere keer zeg.
Is er al zicht op hoe het nu met haar gaat en of terug naar huis nog tot de opties behoord?

Huggybird

Trees Ik vind dat je hier helemaal gelijk in hebt. Natuurlijk mag je broer zijn mening geven, maar ik vind dit meer kritiek geven en niet op een positieve manier. Je kan hier niks mee.

ik kan hier ook niets mee….. hij dacht ik zeg sorry en dat ik trots op haar ben en het is wel klaar…. Maar dat gaat bij mij even niet….

Maar even een kanttekening. Hij denkt toch niet echt dat ze in China babi pagang enzo eten. Wat hier in Nederlandse restaurant als zogenaamd Chinees eten wordt verkocht, heeft weinig te maken met wat ze in China eten. De enige overeenkomst is de rijst 🤣.

😂😂😂 als ze het Nederlandse Chinese eten in China zouden eten was iedereen daar tonnetje rond denk ik….

Ik hoop dat ze ook iets van live cooking hebben. De meeste buffetrestaurants hebben dat tegenwoordig wel, zodat je een biefstukje of een stukje vis kan eten. Eventueel in combinatie met een heldere soep en salade.

Dat hebben ze hier helaas niet. Maar ik kijk gewoon wat het minst slecht is. Desnoods eet ik thuis voor of achteraf nog iets.

Vulpen

Huggybird Terwijl ik juist denk ‘ik zou er juist met mijn familie over moeten kunnen praten’

Ik ben het hier niet mee eens. Er zijn allerlei onderwerpen te bedenken waar je juist met familie niet over kunt praten, maar wel met lotgenoten, vriendinnen, onbekenden op een forum. Ik kan me ook goed voorstellen dat het voor hem geen leuk onderwerp is, als de kans reëel is dat hij er ook ooit mee te maken heeft.

Het lijkt me juist gunstig dat het een buffet is omdat je dan zelf kunt kiezen in plaats van dat je een heel bord voorgeschoteld krijgt? Maar ja, dan moet het buffet wel wat geschikts bevatten natuurlijk. Veel succes, hopelijk valt het mee en wordt het gewoon gezellig!

Huggybird

Vulpen Ik ben het hier niet mee eens. Er zijn allerlei onderwerpen te bedenken waar je juist met familie niet over kunt praten, maar wel met lotgenoten, vriendinnen, onbekenden op een forum. Ik kan me ook goed voorstellen dat het voor hem geen leuk onderwerp is, als de kans reëel is dat hij er ook ooit mee te maken heeft.

Daar verschillen mijn broer en ik (en jij en ik 😉) dan over van mening. Ik zou het juist fijn vinden als mijn broer het gevoel zou hebben dat hij met zijn gevoel, verdriet, verhaal bij mij terecht zou kunnen. Dat is namelijk voor mij zo, ook al zou ik het een lastig of confronterend onderwerp vinden ik ben er dan voor hem.
Het maakt mij verdrietig te ontdekken dat dat andersom blijkbaar niet zo is…. Het is goed dat ik het weet hoor. Maar ik heb even tijd nodig om dit te verwerken/ mijn verwachting bij te stellen.

Zonnebloem

Vulpen Ik ben het hier niet mee eens. Er zijn allerlei onderwerpen te bedenken waar je juist met familie niet over kunt praten, maar wel met lotgenoten, vriendinnen, onbekenden op een forum.

Ik ben het hier deels mee eens, soms kun je bepaalde onderwerpen moeilijk/niet bespreken met mensen waar je het wel mee zou willen delen. Soms is dat wat het is helaas.

Dit lijkt mij juist een onderwerp om goed door tweeën te kunnen delen, je bespreekt als de ander dat niet kan niet over de gevolgen van diabetes maar je kan wel vertellen wat je wel/niet kan eten dat lijkt mij heel normaal als het ter spraken komt als je wat aangeboden krijgt. Daarbij mag de ander best moeite doen om het te onthouden als persoon X er verder niks meer over wilt horen. Het gaat twee kanten op. Je hoeft niet telkens taart aan te bieden als je na de eerste keer al hebt te horen gekregen dat taart ‘m niet gaat worden. En zelf verder beredeneren lijkt mij dan ook niet echt moeilijk…

Zonnebloem

Huggybird n.a.v. wat jij vertelde kan ik mij inbeelden dat hij dat echt onwijs moeilijk vind en er is zelfs een kans dat hij helemaal niet bewust is van wat hij nou precies voelt en waarom hij reageert zoals hij op jou reageert. (Ik vind het trouwens een hele pijnlijke manier van communiceren wat hij op dit moment doet) Ik zie dit bij mijn moeder ook, sommige onderwerpen kunnen gewoon niet besproken worden. En soms vreet mij dat op omdat er dan een bepaald mechanisme in stand word gehouden.
En ik weet niet hoe jij dat ervaart, maar bij mij gaat het dieper dan ; ik kan onderwerp X niet bespreken. Het voelt altijd (zeggen andere ook) alsof ik de moeder ben en zij het kind. En dat is natuurlijk best gechargeerd vertelt.
Uiteindelijk zul jij water bij de wijn doen en kan hij zijn mechanisme in stand houden door nergens over na te hoeven denken.

Trees

Huggybird Ik zou het juist fijn vinden als mijn broer het gevoel zou hebben dat hij met zijn gevoel, verdriet, verhaal bij mij terecht zou kunnen. Dat is namelijk voor mij zo, ook al zou ik het een lastig of confronterend onderwerp vinden ik ben er dan voor hem.

Zo sta ik er ook in. Natuurlijk vind ik sommige onderwerpen ook lastig of confronterend, maar dan zet ik mijzelf opzij om er voor mijn zus te zijn. Ik ben dan ook echt wat strenger voor mijzelf. Jammer dan dat ik het lastig vind, het gaat even niet om mij en een ander heeft mij nodig. Andersom ook. Mijn zus vindt bijv mijn herseninfarct en mijn hart die slechter gaat functioneren, ook eng en confronterend. Niet dat ze dit hardop zegt, maar ik merk het wel en dat snap ik heel goed. Desondanks staat ze wel voor mij klaar en gaat ze het onderwerp niet uit de weg. Ik vind dit zelf niet meer dan normaal. Richting goede vrienden idem. Ik ben sowieso van alles moet bespreekbaar kunnen zijn bij de mensen van wie je houdt.

Mocht het echt te lastig zijn, dan kan je altijd nog zeggen dat je het moeilijk of eng vindt. Ook daarmee toon je respect voor de ander.

Huggybird

Zonnebloem ik denk dat dit wel klopt wat je zegt. Hij gaat ook echt niet verder kijken naar waarom hij zo reageerde. Hij zei gisteren wel dat de manier waarop misschien niet zo handig was om vervolgens met een ‘ maar’ te komen, die maar rechtvaardigt dan toch wat hij gezegd heeft…
Daarbij ‘verzacht’ hij het nog door te zeggen dat hij echt heel trots op mij is. ‘Dat is toch het belangrijkste?’ kwam er nog achteraan…
En inderdaad, ik doe water bij de wijn en zijn manier van doen blijft in stand gehouden.
Het lijkt mij nog moeilijker als je dit met je moeder hebt… mijn broer en ik zijn dan nog gelijk in het gezin. Onze rollen worden niet omgedraaid zeg maar.

CrazyCatLady

@Huggybird ik vind het een heel moeilijk onderwerp, omdat ik zo iemand ben die inderdaad ook heel bang is dat het mij kan overkomen. Jouw verhaal is best aanwezig in mijn achterhoofd, de angst, maar ook bewondering voor hoe jij er mee om gaat, en vervolgens de faalangst want dat zou ik nooit kunnen.. En dan wil ik iets zeggen in je topic, en dan bevries ik weer, weet ik niet wat te zeggen, en ben ik weer weg en dan voel ik me weer zo lullig omdat ik niet reageer.. 😶
Maar dat ligt dus wel 100% aan mij, en dat is niet iets om bij jou neer te leggen.
Misschien dat het voor jouw broer zo ook werkt, is het puur zijn angst die getriggerd wordt wanneer jij er over praat, maar dat is gewoon geen reden om onbeschoft naar jou toe te zijn.

Ik hoop dat je ondanks dit wel een fijne avond gaat hebben en er toch dingen zijn die je kan/mag eten!

Huggybird

CrazyCatLady alles wat jij zegt zie en voel ik om me heen gebeuren. En dat is prima. Het doet met iedereen iets anders en maakt bij iedereen andere dingen los. Ik heb een collega die geregeld roept ‘ik zou echt niet warm kunnen eten bij de lunch!’ Kan ik niets mee…. Ik heb een collega die naast mij komt zitten met twee stukjes taart op haar bordje en zegt ‘x heeft bananenbrood gebakken, dat mag jij toch wel, neem een stukje’ ik denk dat zij zich rot voelt voor mij dat ik het niet ‘mag’ eten. Ik heb geen probleem met haar taart. Nog een collega die steeds roept’ ben je niet té streng voor jezelf?’ En heel ‘subtiel’ vraagt hoe vaak ik nou eigenlijk sport in de week. En dan verbaasd is dat dat maar 1 of twee keer per week is….. en een collega die die dingen zegt als ‘het zal best lastig voor je zijn…, ik hoor dat je er goed over nagedacht hebt waarom je dit zo doet, ik heb respect voor wat jij bereikt hebt’.
En mijn moeder die in het zelfde schuitje zit en mijn emoties en de dingen waar ik tegenaan loop helemaal begrijpt. Ze gaat er iets losser mee om dan ik want zoals ze zegt ‘ik hoef nog hooguit een jaar of 10 met mijn lijf, jij nog zeker 30’
Mijn vader snapt het wel en doet enorm zijn best maar is ook kort door de bocht en dat is voor mijn moeder lastig maar dat zal ze nooit tegen mijn broer of zus zeggen. Wel tegen mij. En mijn man en dochter die mij op alle mogelijke manieren, en ieder weer anders steunen. 🥰
Het is prima (en ook nog wel interessant vind ik) dat iedereen daar anders mee omgaat. Soms is dat lastig en moet ik mijn weg vinden in de manier van de ander en dat is ook goed. Ik neem niemand iets kwalijk. Gisteren was ik boos en verdrietig om de reactie van mijn broer. Inmiddels ben ik iets milder en begrijp ik dat het deels zijn angst is, deels onwetendheid en hij gewoon niet weet wat hij ermee aan moet. De confrontatie is blijkbaar te lastig voor hem. Hij heeft dat op een onbenullige manier geuit. Had hij gezegd ‘ik zie en hoor dat het niet niks is voor jou, het raakt mij steeds als ik jou er over hoor, zou je het er minder over willen hebben als we bij elkaar zijn want dat is lastig voor mij?’ Dan had ik hem een dikke knuffel gegeven en absoluut rekening met zijn gevoelens gehouden. Ik denk alleen dat hij dat niet zo onder woorden kan brengen 😂🙈 dus dan de lompe versie dropt. Maar hij mag best weten dat dat iets met mij doet!

CrazyCatLady

Huggybird Maar hij mag best weten dat dat iets met mij doet!

Dat zeker! Goed dat je het hebt aangegeven dat het je kwetst, want hij mag inderdaad echt wel bewust worden van zijn aandeel hierin. Het zou fijn zijn als jullie daarin samen een weg kunnen vinden om er over te kunnen praten die voor jullie beiden goed werkt. Maar dan moet er wel over gesproken kunnen worden, dus ik denk dat het alleen maar goed is dat je het gezegd hebt. Op het moment zelf even shit, maar hopelijk ontstaat er nu ruimte voor betere communicatie..

Huggybird

CrazyCatLady dat hoop ik ook..
nu heb ik zelf daar nog even geen ruimte voor, als ik nu met hem in gesprek ga nemen de emoties de overhand en dat is niet zo handig met de hele familie bij de Chinees…. 🤪😂

Huggybird

Trees precies dit…. Het leven is niet alleen maar makkelijk, soms mag je best iets aangaan wat minder makkelijk is.

Trees

Huggybird precies! Jaren geleden overleed de baby van een vriendin van mij. Ik vond het ongelooflijk hoeveel mensen niks van zich lieten horen. Ze vonden het lastig, dus hun oplossing was haar negeren /laten vallen?! Slappe hap.

Ik heb daar echt geen enkel respect voor. Zij had ons nodig en voor haar was het een miljoen keer erger. Zet je er overheen denk ik dan. Al zeg je dat je niet weet wat je moet zeggen, het gaat erom dat je er bent. Luisteren is vaak al genoeg. Je bent er voor elkaar in goede en slechte tijden.

Huggybird

Trees dit hadden wij toen mijn moeder ziek was… mensen die we bijna dagelijks spraken zagen we niet meer… ik was toen 19 heb gezien hoeveel verdriet mijn moeder daarvan had, en heb toen besloten dat nooit zo te doen, ik heb daar zo veel van geleerd.

Bloem

Huggybird Vreslijk😔 Echt verdrietig. Ik schenk juist extra aandacht aan mensen die door een moeilijke tijd gaan. Die hebben het juist extra hard nodig.

Trees

Huggybird
Bloem

Ik vind het ook afschuwelijk. Ik probeer mij altijd in te beelden hoe het voor mij zou zijn in zo situatie. Het zou mij zoveel verdriet doen als mensen mij zouden mijden en ik wil dat een ander gewoon niet aandoen.

Ik ben ook heel dankbaar dat ik na mijn cva niemand ben verloren. Ik hoor van lotgenoten soms hele verdrietige verhalen. Gelukkig heb ik zelf deze ervaring niet.

Huggybird

Bloem ik ook. Een poos terug werd een collega oma, maar dat kindje is veel te vroeg geboren en na enige tijd overleden. Ik heb haar meteen geappt. En toen ze na een poosje weer kwam werken ben ik meteen naar haar toe gegaan om haar een knuffel te geven en te luisteren naar haar verhaal. We hebben een paar hele fijne gesprekken gehad. Ik vond het heel moeilijk om naar haar toe te gaan, heb letterlijk diep adem gehaald voor ik naar binnen ging. Maar wilde er graag voor haar zijn… en dat werd enorm gewaardeerd.

Trees

iMoeder Is er al zicht op hoe het nu met haar gaat en of terug naar huis nog tot de opties behoord?

Geen idee. We hebben allemaal geen contact meer met hem. De bal ligt nu bij hem. We hebben alledrie aangegeven dat we zijn gedrag niet accepteren en zijn reactie is nu ons negeren. Heel cru gezegd, mag de casemanager het nu oplossen. Mijn zus is van plan als er vanuit hem niks komt deze week naar de notaris te gaan om haar volmacht als bewindvoerder in te trekken. Het is op deze manier onwerkbaar geworden.

« Vorige pagina Volgende pagina »