Hopsatee het tegenwoordig helemaal niet zo gericht is op verdriet. Meer juist mooie muziek om iemand te herinneren, toespraken om iemand te vieren.
Dit zijn juist voor mij de grootste tranentrekkers, maar los van de zwaar gelovige begrafenissen (die ik persoonlijk minder emotioneel vind, door alle hel en verdoemenis preken), ken ik begrafenissen niet anders dan bovenstaande?
Zodra iemand iets persoonlijks begint te vertellen over de overledene, dan kun je mij opvegen. Juist de herinneringen aan iemand ophalen in de vorm van verhalen, muziek, zijn favoriete eten etc roepen bij mij veel emotie op.
[verwijderd] En al die emoties van anderen, die zorgen ervoor dat ik mijn eigen emoties slecht kan controleren.
Het is een begrafenis en ik denk niet dat iemand verwacht dat je je emoties onder controle hebt. Ik heb zelf dan geen controle over mijn emoties en laat het maar gaan. Verschil is alleen dat dit voor jou wel vervelend is. Ik weet niet of je weet waarom, maar misschien als je dit weet dat je er dan iets mee kan, waardoor het misschien wat draaglijker voor je wordt? Ik kan mij voorstellen dat dit een extra zwaar voor je maakt, terwijl het al zo verdrietige situatie is. Ik hoop dat het deze keer voor je meevalt en dat het niet al te zwaar gaat zijn qua emoties.
