Ik heb hier even een aparte topic over geopend. Voor alle dames voor wie het herkenbaar is. Hetzij nu, hetzij vroeger.
Bloem Same here! Erg zijn wij toch eigenlijk. Ik vind het rete spannend. Maar we kunnen het!!!
Ja ik vind het dus ook heel apart. Ik doe al jaren m’n werk goed en blijkbaar goed genoeg om kansen te krijgen ook. Maar die onzekerheid van het begin is gewoon weer terug aan het komen. 🫣
Puzzelstukje nou dat is precies hoe mijn gedachten de hele dag gaan. Nu moet ik het wel kunnen bewijzen… kan ik t wel, straks sta ik voor joker. Studies voor niks gedaan… pfff.
Maar! We kunnen het. Even omdenken! Ik heb jouw nieuws gemist. Wanneer begin je?
Officieel 1 september. Ik ga dan voor de helft van m’n uren (dus 2 dagen in de week) wat anders doen. En het is best een hele verantwoordelijkheid. Van manager van twee teams, naar een advies functie voor de gehele organisatie en raad van bestuur. Soort schakel tussen de werkvloer en hogerop.
Ik mag daarin veel zelf bepalen en m’n functie wat richting geven zeg maar. Ik heb daar al vollop ideeën voor maar toch ben ik bang dat ik straks een enorme black out krijg en niet weet wat ik moet doen. 😂
Bob_Ross De helft van de tijd weten de meeste mensen niet wat ze aan het doen zijn. Gewoon fake it till you make it! Komt t vanzelf goed. 😝👍
Ja daar ben ik inderdaad ook wel achter gekomen….
Huggybird precies, dit! Net als met opvoeden, iedereen doet maar wat. 😂
Precies!
Bob_Ross Ja maar echt hoor! Ik was ook zoooo bang dat ik die stap omhoog niet zo kunnen en zou verkloten. En toen hoorde ik van een studievriend dat hij zich in zijn job had gebluft... Nou.. 🤯 er ging een wereld voor me open. Met een beetje gezond boeren verstand kom je al heel ver. 💪
Aan dat soort gedachten probeer ik me inderdaad maar vast te houden. En uiteindelijk weet ik ook wel dat het inderdaad zo is hoor. En het zal heus wel goed komen. Maar dus heel herkenbaar wat @Puzzelstukje zegt! Ik heb dit in het begin van carrière ook echt gehad. Ik was nog vrij jong toen ik door rolde naar een leidinggevende functie. En ik had toen al een enorme baby face dus werd nog jonger geschat. Nou en dan kom je de boomers (in die tijd nog heel veel) even vertellen hoe ze het moeten doen. In die tijd heb ik mezelf echt wel moeten bewijzen. En ook wel eens op m’n bek gegaan overigens. Toen heb ik een periode echt enorm imposter syndroom gehad. En dat gevoel komt wel weer een beetje terug.
Hoe hebben jullie dat ervaren? Begin van je carrière tegenover later wanneer je verder groeit?
