Ik heb het vandaag moeilijk. Ben verdrietig en huilerig en zit aldoor te wat-alsen. Ik vraag me af of we niet zo snel mogelijk toch voor een vierde moeten gaan. Tegelijkertijd zou ik het niet nog eens willen meemaken, dat het verkeerd gaat, en een echte actieve kinderwens hebben man en ik niet meer. Het is gewoon het gevoel van leegte. De herinnering aan de 'krak' in mijn buik, toen wist ik, het is losgekomen. Het was nog geen kind, het was er niet, maar mijn lichaam dacht van wel. Ik zat fullblown in de symptomen. En ik voelde me ontzettend rot en down, depressief bijna, ook toen ik nog niet wist dat het fout zat.
Dus nee, nog een zwangerschap meemaken wil ik echt niet. Dat is lichamelijk en mentaal gezien echt niet verstandig. En voor ons gezin ook niet. Het is puur gevoel wat me nu overvalt. Gisteren heeft de dokter gecontroleerd, alles was verder in orde, nog wat kleine klonters. Misschien is dat het wel, het definitieve...
