Ik ben een tikkeltje pissed en verdrietig. Ik dacht dat ik met de orthopedagoog had afgesproken dat ik eerder het verslag zou krijgen. Voor dat we de bespreking zouden hebben. Ik had ook kort uitgelegd waarom. Heb ik schijnbaar weer verkeerd onthouden en/ of begrepen. We kregen de uitnodiging voor het gesprek en ik vroeg om het concept verslag (ze schreef in de uitnodiging dat ze deze al klaar had), maar ze wil het niet sturen.
Ik ken de test niet die is afgenomen. Ik heb nog steeds moeite met mijn verbale geheugen en ik vind nieuwe informatie heel lastig te plaatsen /te structureren in mijn hoofd. Het gaat voor mij te snel. Ik heb al meerdere keren de ervaring gehad dat ik tijdens een lastig gesprek het niet goed kon volgen. Ik stel volgens mijn man dan ook meerdere keren dezelfde vragen, wat ik zelf echt heel vervelend vind om achteraf te horen of op dat moment te merken aan de reacties van anderen. Non-verbaal merk ik dat 9/10 keer wel, waardoor ik juist meer onzeker word en spreken ook akward wordt. Het voelt alsof ik dan enorm aan het zwemmen ben. Ik vraag het dus niet voor jan piemel, maar zodat ik mee kan doen tijdens het gesprek in plaats er als een stotterende kamerplant bij te zitten. Maar, nee ze wil het niet doen.
Ik vind het ook gewoon bullshit. Ze is eigen baas, bepaald haar eigen regels. Andersom had ik dit wel gedaan. Helemaal met de wetenschap dat de ouder verdorie zelf orthopedagoog /gz-psycholoog is en heus niet aan de hobbel gaat met de inhoud van het verslag. Ik heb nu gezegd dat mijn man alleen komt. Het kost mij teveel energie, levert hoofdpijn op en de helft ben ik daarna toch weer vergeten.
