Ik heb me weer eens op de kast laten jagen door mijn dochter .
Ze wilde perse buiten wandelen, wat niet kon, want de jongste moest naar bed. Nou, woest werd ze, schreeuwen en smijten met dingen. Dus ik eerst nog geduldig en nogmaals uitgelegd waarom het niet kon. Nou, ok, dan wilde ze wel Home Alone 2 kijken (voor de 3e keer vandaag... nog een biecht -> teveel tv vandaag). Prima, zei ik, maar eerst opruimen. Zij weer pissed off natuurlijk. Ze ging echt niet opruimen! En toen ging ze weer zeuren dat ze naar buiten wilde. Het antwoord was nog steeds nee. Gevolg, dochter nog woester, nog meer gooien en schreeuwen. Toen werd ik ook boos en schreeuwde ik terug met als gevolg dat ze zoooo boos werd dat ze aan de kraag van haar nieuwe jurk ging trekken. Dat maakte me zo furieus
dat ik haar naar boven stuurde, maar niet voordat ik haar haar jurk uittrok waardoor ze in alleen haar legging naar boven moest, waar ik haar vervolgens hoorde huilen dat ze het koud had.
Zucht... soms (lees: vaak) wilde ik dat ik zoveel meer geduld had en me niet zo makkelijk gek liet maken...