toen ik heeeeel klein was (4 denk ik, dus het was in 1979) hadden wij een van de allereerste spelcomputers. Een Atari. Daar deed je zo'n cassette in en kon je samen een tennisspel op spelen. En leuk dat mijn broers dat vonden, ik mocht er niet aanzitten in elk geval.
En later, volgens mij was dat de commodore 64, had je een boek erbij waarmee je allerlei letters en cijfers moest intypen, bladzijden vol en als je dan klaar was, had je een nieuw spelletje erop staan. Not....want ik maakte altijd wel ergens een typefout.
Leren typen op school met ouderwetse rateldingen, daar zat ook geen correctietoets op en voor de volgende regel moest je hem nog overhalen door de rol terug te schuiven met de hendel. Ook later op kantoor nog ergens gewerkt met een typemachine, maar daar was het een elektrische, daar zat een correctietoets op, dus kon je, als je het snel genoeg in de gaten had nog je letter mee corrigeren. Zo niet (en dat was meestal zo, want ik typ blind en dus snel door) kon ik de heeeeeele brief opnieuw overtypen. Mijn baas controleerde echt altijd mijn complete brief en ik heb weleens dagen gehad dat ik echt maar 4 hele brieven afkreeg....pffff.
Nou was het toen ook niet meer heel gangbaar hoor, de meeste bedrijven hadden toen al wel een computer, maar deze baas nog niet.
Cassettebandjes inderdaad en onze eerste videorecorder weet ik nog. Van video 2000 hadden wij hem. En als je een videoband ging huren bij de videotheek moest je 25 gulden betalen aan huur en 100 gulden borg!!!!
Bellen met een draaischijf, ik kreeg nog lp's voor mijn verjaardag.
Ik ben duidelijk zwaar bejaard aan het worden .....
Nu is ie ook niet al te moeilijk, maar toch 
zie dingen voorbij komen die ik echt niet ken van thuis, alleen van plaatjes en museums 
