(Hoog)begaafd

1986Lynn dank je.
Het is zeker een zoektocht.
En ik lees het bij meer hier. Zodra je kind afwijkt van gemiddeld/ “standaard” is het zoeken. En vaak dan ook nog zoeken om hulp te krijgen bij het zoeken.
En dat maakt dat ik mij daar machteloos door voel. En het liefst ergens samen met dochter in een hoekje wil kruipen deken over ons heen en wachten tot het beter gaat. Alleen is dat geen optie en raap ik mezelf weer bij elkaar (soort van) en gaan we verder.

De nieuwe school is sowieso pas voor volgend schooljaar. We gaan bij drie scholen kijken nu in de komende 2 weken. 1 jenaplan, 1 voltijd HB en 1 regulier met goed HB aanbod. En als dat niet goed voelt gaan we verder kijken.
Wij wonen in Noord-Holland grens zuid-Holland.

Huidige school is dus wel aan het kijken wat ze kunnen doen/aanbieden om iets tegemoet te komen aan de onderwijsbehoeften van dochter voor de rest van het schooljaar. Alleen zal dit beperkt zijn omdat ze dit eigenlijk niet kunnen bieden en we dus ook afhankelijk zijn van de juf die gelukkig wel wil.

Meerdere hebben al geprobeerd met haar te praten helaas zonder succes. Zowel haar juf als een goede vriendin van mij die de moeder van haar beste vriendinnetje is.
Ze staat op de wachtlijst voor individueel begeleiding. En ze is binnenkort aan de beurt. In maart was het eind april/begin mei. Maar goed we hebben daar dus nog niks over gehoord.

[verwijderd] met name het laatste stuk raakt me enorm. Je geeft woorden aan het gevoel wat ik heb en wat niet lukt(e) om te omschrijven. Het is bijna alsof ze school nu al opgeeft ofzo qua leren
En dan is ze pas net 6.

Ik ga proberen antwoord te geven op je vragen. Want sommige weet ik zelf ook niet zo goed. Lief dat je de moeite genomen hebt om zo uitgebreid te reageren.

Heeft ze vriendinnetjes op school?

Haar beste vriendinnetje zit ook op deze school alleen nu een groep lager en ze zaten al niet bij elkaar in de klas. Ze kennen elkaar al van baby af aan.
Verder wel sociale contacten en dat ze soms bij iemand gaat spelen of iemand bij ons. Maar dat is vaak maar 1x per week en ook rustig weken niet. Behalve dan met haar bestie

-gedeelte weggehaald-

Ze gaf toevallig vandaag ook wel aan dat ze veel saai vind op school. Het gaat te langzaam en ze kan het al. Ze wil dit nog wel tot groep 8 blijven doen qua sommen zei ze. Maar dan wel gewoon tot 10. In de volgende zin was het ik wil keersommen gaan leren.
Maar in hoeverre ze dus ook echt bijvoorbeeld foutloos werkt en ze het ook echt kan weet ik dus niet zo goed.

Wat in de externe klas is gebleken is dat ze vooral de breedte in moet en niet de hoogte omdat ze een enorme leerhonger heeft. Dus een werkstuk zou daar zeker in kunnen passen. Ze zijn op school al aan het kijken of ze iets van een project kan maken. Alleen zijn degene die ze hebben niet geschikt voor haar.
Groepsprojecten is de school niet voor geschikt. De focus ligt teveel op klassikaal onderwijs en de standaard “vakken” zeg maar. Dit is dan ook precies de reden waarom we op zoek gaan naar een andere school.

Liever overigens niks quoten misschien haal ik straks wel antwoorden weg.

@Ietjuh"#p430456
Het is inderdaad erg verdrietig. Nu projecteer ik ook hoor. Ik ben zelf heel erg bezig met mijn eigen alles op dit gebied. Ik herken veel in (met name) hb meisjes die op hele jonge leeftijd al in de knoop raken.

Mijn persoonlijke mening: de reden waarom kinderen op jonge leeftijd in de knoop raken is omdat ze niet krijgen wat ze nodig hebben. Hun behoeftes worden niet aan voldaan. Mentaal, sociaal en emotioneel. Meisjes (zeker die sterk gericht zijn op het sociale; de groep, de eenheid, de maatschappij, en het zorgen voor elkaar) zijn sneller geneigd zich aan te passen aan de groep, en verliezen uiteindelijk zichzelf (dat ligt oa ook aan de hoogte van het IQ - hoeveel ze gemeen hebben met de groep, en dus hoeveel ze van zichzelf moeten opgeven (even simpel zwart-wit))
Ze maskeren om geaccepteerd te worden.

Zoals ik het zie: Als kinderen niet kunnen leren over zichzelf door te spiegelen, en niet kunnen leren van anderen over zichzelf (van ouders, school). Dan trekken ze hun eigen conclusies, vormen ze hun eigen coping strategieën. Dan vormt dat zelfbeeld scheef, en het zelfvertrouwen keldert.

De dingen die hb kinderen te leren krijgen sluiten niet goed aan, niet alleen op schoolniveau (lezen, schrijven, rekenen) maar ook op emotioneel en sociaal gebied.

Bijv. Pietje (hb) moet huilen want Jantje krijgt straf.
De juf / de ouder observeert en ziet verdriet. Conclusie: Pietje is verdrietig want Jantje kreeg straf. Pietje krijgt van de juf / zijn ouder te horen dat Pietje niet verdrietig hoeft zijn want de situatie heeft niets te maken met Pietje.
Of bot: Pietje doe niet zo dramatisch, het gaat niet om jou.
Maar pietje is niet verdrietig omdat Jantje straf kreeg. Dat is een correcte observatie, maar verkeerde conclusie, en gevolg is dat Pietje zijn emoties niet goed leert herkennen, erkennen en benoemen.
Het zit namelijk zo:
Pietje voelt onrecht want Jantje kreeg een zwaardere straf dan Marietje voor dezelfde overtreding. Hij verplaatst zich in Jantje en voelt verdriet want het is niet eerlijk voor Jantje. En hij voelt zich gefrustreerd over de situatie want waarom zijn de regels opeens anders? En wat betekent dat voor de volgende keer dan? zijn de straffen dan willekeurig? Wie bepaalt dat dan? Wat is een goede straf? Enz enz.
Maar Pietje is pas 6 en weet niet hoe het allemaal heet dat wat hij voelt, en weet niet wat hij ermee moet doen.
Want dat krijgt hij niet te leren want hij is pas 6 en 6jarigen redeneren zo niet.
Pietje moet huilen want hij loopt vast.
Pietje is niet dramatisch of overgevoelig of een bemoeial. Pietje is aan het leren over empathie en autoriteit. Het is een behoefte, en daar wordt niet aan voldaan.
Als hij daar geen begeleiding in krijgt dan gaat Pietje zelf conclusies trekken: ik ben raar, ik stel me aan, ik moet niet zo denken, ik moet niet zo voelen. De juf is niet betrouwbaar. Volwassenen zijn net zoals kinderen; waarom zou ik moeten luisteren?

Hoogbegaafdheid is zoveel meer dan goed kunnen leren en snel verbanden kunnen zien.
Regulieren scholen sluiten niet aan op het gebied van leerniveau, maar ook niet op het gebied van emotionele en sociaal niveau. Die laatste 2 zijn minstens net zo belangrijk maar lijken vaak te worden vergeten. Of als minder belangrijk te zien.

Vaak geld hoe hoger het IQ hoe complexer het redeneren, en dus vaak hoe groter het verschil in behoeftes in sociale en emotionele ontwikkeling in vergelijking met gemiddelde kinderen.
(Ik zeg vaak; want geen hb’er is hetzelfde)

Lang verhaal, sorry

1986Lynn Het is super lastig om daarmee om te gaan want je weet niet hoeveel zo'n kind voelt en hoeveel hij denkt, en wat het precies voelt en wat het precies denkt. Hetzelfde geld voor het kind zelf; het weet niet hoeveel hij voelt, wat hij voelt, wat het denkt. Het is chaos.

De gemiddelde 6 jarige weten we van wat het ervaart. Wat je nu voelt is verdriet. Wat je nu voelt is frustratie. Enz.
Maar met hb kinderen is het vaak een raadsel. En al weet je het wel; hoe leg je het uit? Het is super complex! Meerdere lagen, meerdere invalshoeken. En ook: dan kan je wel zeggen dat een kind machteloosheid voelt maar begrijpt een 6 jarige wat dat precies inhoudt? Want voelen en begrijpen zijn 2 verschillende dingen. Loopt het IQ redelijk gelijk op alle domeinen dan heb je kans dat het kind het wel zal begrijpen (misschien? geen idee) , maar disharmonische profielen... die voelen wellicht heel erg veel maar snappen er de ballen niet van.

Dus nou kijk Pietje; je voelt verdriet voor Jantje want je kan je voorstellen dat hij zich slecht voelt omdat hij straf krijgt. Je voelt ook boosheid/frustratie over de situatie omdat het niet eerlijk is dat Jantje deze straf krijgt. Je voelt je ook machteloosheid voor Jantje omdat hij niets kan veranderen aan de oneerlijke straf. Er is ook twijfel: heb je het wel goed gezien? En je voelt verwarring want de juf houdt zich niet aan de regels. En je voelt onveiligheid want de juf heeft de autoriteit en zou concequent moeten zijn. En je voelt daarover misschien ook wat angst: er is geen vastigheid meer. Dat alles is overweldigend en daarom moet je huilen.
Het kind denkt vanuit zichzelf, vanuit het grote plaatje (de groep), vanuit het jongetje. Daarover heeft het meerdere emoties en gedachtes die al die posities ook weer beinvloeden en weer nieuwe vragen oproepen.

Maar misschien denkt het kind maar de helft van deze dingen, of een derde, of alles maar met andere emoties of trekt het andere conclusies. De kans dat je het verkeerd benoemd is misschien net zo groot? (weet ik niet hoor, gewoon een vraag die nu opkomt)

Daarom denk ik dat community zo belangrijk is. Ze kunnen niet leren van 1 ouder, of 1 vriendinnetje, of 1 psycholoog. Ze moeten spiegelen; en ze moeten 10 leraren hebben die ze allemaal een soort van hetzelfde vertellen. Zoals neurotypische en gemiddelde kinderen die hebben.

Ik heb vanmorgen een kort gesprekje gehad met de juf van kleine R.
(Hij gaat eigenlijk voor spek en bonen naar school, na de zomer gaat hij pas starten in groep 0 (3 jaar) )

Ze heeft vermoedens van hoogbegaafdheid en vroeg of wij thuis ook dingen zien.
Het was een fijn gesprekje. Er zijn geen zorgen op dit moment maar zijn ontwikkeling valt wel op zeg maar.

Hij doet het sociaal gezien steeds beter in de klas. Hij kan zich (met heel heel veel moeite ) inhouden om niet naar voren te schieten om dingen te verbeteren, en hij accepteert vaker als dingen niet gaan zoals hij het wil.
Maar het blijft wel lastig. Zijn spraakontwikkeling loopt achter en dat frustreert hem. Hij slaat en bijt andere kindjes en zelfs de juf. Ondanks dat de juf begrijpt waar het vandaan komt is het natuurlijk niet oké.
Maar zoals de juf ook zei: hij is pas net 3 jaar, het is geen ongewoon gedrag en zeker niet zorgelijk.

Hier vanmiddag gesproken over beide jongens.

De oudste gaan ze vooral helpen met zijn faalangst, zeer hoge lat voor zichzelf en zijn rechtvaardigheidsgevoel. Hij is sociaal erg gevoelig. Hij krijgt individuele talentles en een sociale vaardigheidstraining in een extern groepje, omdat ze dit zelf niet voor 6 jarigen hebben en ook hij komt in 2 verschillende plusgroepjes om te observeren of het handig is dat hij daar juist de jongste is of de oudste.

Bij jongste gaan ze flink verbreden en hem in 2 verschillende plusgroepjes zetten. Ze spraken ook nog even over versnellen, maar al snel genoemd dat we dat eigenlijk geen optie vinden, dan zou hij al met 10 jaar van de basisschool gaan. Hij is nog maar 4 (november 2018) en dan nu al groep 3 of vanaf 2 naar 4 (omdat hij komend jaar in een groep 2/3 komt). Begrijpen ze helemaal, dus verbreden!