Zonnebloem Waarom zijn deze kinderen zo onzichtbaar?
In Dafnes geval is het verveling, zit naar buiten te staren, en dan zeggen ze dat dr werkhouding slecht is en ze zelf geen uitdaging opzoekt, uit angst te falen. Ik zeg trouwens niet dat ze hb is hoor, dat moet eerst nog blijken, of niet.
Ik heb voor de zomervakantie een erg vervelend 10-minutengesprek gehad en ook met de buren, ouders van een goed vriendinnetje, daarop voortbordurend gedoe. Morgen heb ik gesprek met de buren nog, om toch ook onze kant van het verhaal te vertellen.
Na de vakantie gaat er een klacht komen. Ik denk dat ik zelfs de directeur rechtstreeks ga benaderen. Hoewel die nieuw is en mijn kind niet kent. Maar ik was zo overdonderd na dat gesprek, en overstuur, net voor de vakantie begon. Het heeft wat kunnen bezinken en ik word steeds bozer op hoe het gegaan is dit schooljaar. En ook op mezelf. Er waren signalen van dafne laatste maand of 1,5 van het schooljaar, maar ik dacht: ach, die juf hebben we volgend jaar toch niet meer. Ik had echt actie moeten ondernemen, maar is ook uit angst geweest, al wetend dat dafne overal 'de schuld' van zou krijgen.
Ik hoop dat alle onderzoeken en testen een beetje snel kunnen gaan, dat horen we komende dinsdag. Dat we vrij snel na begin schooljaar wat antwoorden hebben. En natuurlijk hoop je enerzijds niet op een hoog iq, maar aan de andere kant wel, uit een gevoel van dat ik dat die juf om dr oren kan slaan.
Ik heb zwart op wit staan in een mail van haar andere juf dat het sociaal gezien met wat begeleiding aan dafne goed gaat, maar zodra die begeleiding stopt, ze in dezelfde partonen valt. Claimen van een paar meiden, uit onzekerheid, angst dat ze helemaal niet meer met haar willen spelen als ze dat even een dagje niet willen. En dan denk ik: ze is wel pas 10 he, wat is er mis met nog een beetje begeleiding?
Pff nou ja, sorry voor mijn relaas, het zit me zo ontzettend dwars, boosheid, verdriet. Ik moet daar echt wat mee komend schooljaar. Maar wel met iemand erbij op school, niet alleen juf en ik.
