Trees ik denk dat het ook even tijd kost omdat het ook misschien wel verandert hoe je naar jezelf kijkt en wie je bent?
Zeker. Ik kan/mag mezelf niet meer dom noemen (dat mag sowieso niemand, maar het gebeurde te vaak...) ik kan me niet meer verschuilen achter "ik kan dat toch niet want dom dus ik begin er maar niet aan want veilig..." Dat heeft me erg geremd de afgelopen jaren. In die zin is het bevrijdend, maar ook beangstigend want gevoelsmatig moet ik hier mee aan de slag. Dat voelt goed, ook eng want dan ga ik mn kop misschien wel boven het maaiveld uitsteken.... brrr...
Trees Ik ben hier wel benieuwd naar. Mijn oudste heeft ook een enorme discrepantie op dezelfde index scores (VIQ 133, VWS 98, WG 103 of 107 - ben even vergeten welke van de 2). Op welke manier loop jij tegen de discrepantie aan en heb je eventueel tips vanuit je eigen ervaring?
Ik ben zelf ook nog zoekende hierin, maar 'het weten' scheelt al. Het voelt alsof ik elke dag met een soort stuwmeer in mijn hoofd rondloop waar maar beperkt water uit kan lopen. Het stuwmeer is de kennis/de ideeën/plannen/etc, die vastzitten achter een soort dijk van VSL en WG die remmend werken. Het kan er maar beperkt "stromen" en dan moeten de sluizen weer even dicht. Heel irritant.
De tester gaf aan dat je eigenlijk niks/weinig aan VSL kan doen. Dat is wat het is. Je kan jezelf wel de tijd geven voor verwerking door "hersenloze" taken te doen tussen cognitief inspannende taken door. Jezelf bewust even de tijd geven om iets te laten landen. Even de afwas doen, een wandelingetje maken...
Tav werkgeheugen: ze gaf aan vooral gebruik te maken van praktische handigheidjes die ook vaak geadviseerd worden bij ADHD: agenda, to do's, delegeren dat soort praktische handvatten. Maar ook bewust omgaat met wat je opslaat (ga ik echt volle bak in op de bijzaken of kies ik even voor focus op de hoofdzaken, gewoon omdat ik anders geen ruimte meer overhoud?). De harde schijf bijna visualiseren en zien hoe vol/leeg hij is. Cognitief inspannende taken ook niet te lang achter elkaar te doen (het verklaart ook waarom een nacht doorleren voor mij volstrekt zinloos was tijdens mn studie).
Een fijne tip vond ik ook om verwerking van info/indrukken/emoties niet alleen via taal te laten verlopen. De neiging is om talig te denken, zeker als dat je sterke punt is. Taal is alleen een relatief traag medium wat veel hersencapaciteit vraagt, zeker als je vanuit een hoog VIQ graag talig denkt en dat correct wil doen met een enorme 'voorraad' aan woorden. Ze gaf als tip om muziek, kunst en beweging te gebruiken en zo nu en dan bewust weg te blijven van talig analyseren.
Ik moet wel zeggen dat mijn VWS en WG nog wel "hoog" waren, boven de 120. Misschien maakt dat nog verschil? Ik heb wel gewoon mn studie kunnen afronden zonder problemen. In die zin zijn de problemen die ik ervaar relatief, denk ik.
Wat ervaart jouw dochter?
