Trees Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Ik kan ook nooit zoveel met dit soort opmerkingen en het geeft je ook zo’n onbegrepen gevoel. Zeker als je normaliter al geen klager bent, deel je een keer wat er niet goed gaat en krijg je zoiets…
Het klinkt wel alsof je zelf nog zoekende bent naar hoe je deze verandering moet/kan noemen of omschrijven om onderscheid te maken met de normale cognitieve klachten die we allemaal wel eens ervaren. Misschien helpt het om daar voor jezelf wat woorden aan te geven/een metafoor/beeldspraak/oid om het in ieder geval voor jezelf helder te krijgen en dan ook makkelijker over te kunnen communiceren, al dan niet met hulp van een ander?
Daarbij denk ik - maar nu ga ik misschien buiten m’n boekje - dat het zomaar zou kunnen dat je presentatie mensen misschien ook het gevoel geeft dat het wel meevalt. Ik ken je natuurlijk niet vanuit het dagelijks leven en zie je mimiek nooit maar in hoe welbespraakt en weloverwogen, sterk, intelligent en doordacht je hier op schrift overkomt kan ik me daar wel iets bij voorstellen. No offense, uiteraard.
Ik denk overigens absoluut niet dat je je aanstelt maar ik denk dat andermans ongemak (en eerlijk; soms ook stupiditeit) met dit soort situaties niet te onderschatten is. En ik vind ook dat je soms best mag zeggen dat dit geen helpende reacties zijn.
