Nescio Ja herkenbaar voor mij. Wat een overeenkomsten dan soms hè. Mijn broertje is heel lang de eeuwige vrijgezel geweest. Heeft ook tot zijn 27e thuis gewoond, daarna heeft hij dan wel iemand ontmoet en is gaan samenwonen. Heel snel allemaal. Maar ze hebben allebei geen kinderwens en een lang leven de lol leven. Ik vind zowel mijn broer als zijn vrouw heel onvolwassen en weinig inlevend naar mensen die anders dan zij leven. Bijv als we een weekend samen weg zijn en ik ben iets vergeten dan vind mijn broer het onbestaanbaar dat je als moeder dit of dat vergeet. Of de kinderen zijn te druk, of opvoeden doe je gewoon zus of zo en dan is het opgelost. Mijn broer wil erg graag goedkeuring van mijn ouders, hij neemt ze mee uit eten, doet klusjes voor ze. Maar bij iedere discussie komt het toch weer uit bij dat hij zich niet genoeg voelt en het idee heeft dat ik favoriet zou zijn of me meer zou voelen etc. Terwijl dat gewoon echt niet zo is.
