iMoeder Echt je trauma doorwerken doe je IN een relatie en niet VOOR een relatie in je eentje. Want ja je vriend / vriendin gaat je triggeren. En het doel is niet de triggers te ontwijken of te voorkomen. Maar om er op dat moment dat dat gebeurd, er dan doorheen te gaan, samen.
Oh maar dat is dus het stuk wat we wel samen doen! Geloof me, we trigger(d)en elkaar wat af hoor 🤣
Maar om daar ondertussen de kinderen bij te betrekken, samen te wonen etc was in ons geval gewoon onverantwoord.
Er zit natuurlijk wel een groot verschil tussen volledig klaar zijn voor een relatie (want dat zal niemand ooit zijn), of 2 wandelende rampen bij elkaar neer te zetten en gewoon af te wachten tot het fout gaat.
Jij hebt ook stappen gezet na je huwelijk voordat je in deze relatie kwam toch? Daarin heb je ongetwijfeld ook een hoop over jezelf geleerd wat je nu kan toepassen in deze relatie waardoor het nu wel op een gezonde manier kan.
Dat is ook gewoon wat ik nodig had los van hem, maar hij gaf mij daar ook de ruimte voor (en andersom) en hadden/hebben onze eigen manier om toch een relatie-vorm te kunnen hebben.
Ik kende mijn vriend al voor mijn ex, (we hebben eerder een relatie gehad en woonden toen ook samen) en we kwamen elkaar weer tegen enkele weken nadat ik weg was bij mijn ex. Als ik rechtstreeks vanuit die relatie me gestort had in een nieuwe relatie met mijn huidige vriend was het gewoon hartstikke ongezond geweest.
Ik had nooit gedacht dat het 12 jaar zou duren hoor, maar dat is gewoon wat ik nodig had, en hij ook.
En daarnaast zit er bij ons het tweelingziel aspect hè? Ik heb even geen zin om daar verder over door te gaan, maar dat speelde ook een grote rol. Dat ís de ultieme trigger, meer dan een normale relatie ooit zal doen. Dat maakt het eigenlijk ook niet vergelijkbaar met een normale relatie, maar ik probeer het hier te vertalen naar iets wat ook begrijpelijk is voor degenen die het niet ervaren 😉
