Tantetil Ik heb inderdaad eerder verteld over de relatie. Ik weet niet meer wat ik exact heb gezegd, maar wel dat ik nog niet 100% zeker was of ik uit elkaar wilde of niet. Uiteindelijk heeft voor nu die ene procent het nog gewonnen en weet ik eigenlijk nog niet wat ik wil met de relatie. Hij overigens ook niet.
We zijn in die zin wel weer iets meer naar elkaar toegegroeid in de tussentijd. Maar het probleem dat we verschillend kijken naar wat de kinderen nodig hebben, bestaat nog steeds. We hebben het over relatietherapie gehad en daar wilden we beide wel voor gaan. Dat is echter nog niet van de grond gekomen.
We hebben in de tussentijd wel met onze hulpverleners en mijn psycholoog erbij een gesprek gehad (twee eigenlijk), met name omdat er wel zorgen zijn wat betreft de kinderen. Met name voor de lange termijn. Die zorgen beaam ik en heb ik zelf ook. De enige die het niet echt lijkt te zien, is mijn vriend.
In het tweede gesprek heeft hij ook aangegeven dat hij eigenlijk geen zin meer heeft in de hulpverlening, waar ik al bang voor was.
Morgen zie ik mijn psycholoog weer voor het eerst sinds die gesprekken, deze keer alleen. Daar wil ik ook bespreken hoe hij er nu in staat en wat dat met mij doet. En wat nu wijsheid is in deze situatie. Ook wat betreft het wel of niet in stand houden van onze relatie.
Als we uit elkaar gaan, ben ik namelijk bang dat dat niet soepel zal gaan. Dat ik in het lastige exen topic mee kan gaan schrijven. En denk ik ook dat ik moeite zou hebben met de kinderen afgeven voor omgang, juist omdat de reden van uit elkaar gaan dan gaat zijn omdat hij en ik er zo anders in staan en ik hem eigenlijk niet vertrouw dat hij de kinderen voldoende in hun basisbehoefte gaat voorzien.
Aan de ene kant zou ik wel uit elkaar willen zodat los van hoe hij het doet met de kinderen, ik wél die veiligheid en stabiliteit zou kunnen bieden zodat ze dat tenminste ergens ervaren. Maar of dat nu de meest handige reden is om uit elkaar te gaan.
Los daarvan heb ik mijn eigen rugzak dus, en hoewel ik graag die stabiele moeder zou willen zijn, weet ik niet of me dat zou lukken alleen. Want dan kan ik minder makkelijk momenten voor mezelf (buiten de deur) pakken.
Maar als we bij elkaar blijven (want ik haat hem niet), zullen we samen patronen moeten doorbreken. En sommige daarvan heb ik hem echt bij nodig omdat het alleen zwart of wit is. Er is geen grijze optie. Maar daar moet hij wel aan mee willen werken.
