Vandaag voor het eerst sinds zes maanden weer echt gesport (blessure).
Het was aan de ene kant super fijn, maar aan de andere kant ook wel frustrerend. Ik zit nog niet op 10% van wat ik kon en mijn conditie verdiend het woord ‘conditie’ niet eens 😊
Vond het psychisch best zwaar: ik was enorm gefocussed op mijn lichaam, voelde van alles kraken en bedacht steeds van te voren al dat ik pijn zou krijgen. Trainer en medesporters waren wel allemaal heel lief. Werd steeds geholpen met gewicht lichter maken. Trainer gaf aan dat ik nu eerst het vertrouwen in mijn lichaam terug moet krijgen en dat het opbouwen dan snel gaat.
Op naar volgende week!
