[verwijderd]
Die assistente wens ik zelf een slechte reactie op antibiotica toe. Heb het zelf eens gehad toen ik al lang en breed volwassen was. Je voelt je echt hondsberoerd en dat spugen is gewoon echt niet tegen te houden.
Hopelijk knapt je dochter snel op met de andere antibiotica.
Hopsatee dat is dus ook mijn 'angst'. Voelt een beetje zinloos, maar mede omdat ze ook al twee jaar is, ze is in principe heel erg oud. En het belangrijkste is dat ze niet moet/mag lijden.
Maar goed, ik vind ook wel weer dat als je huisdieren hebt, je er alles aan moet doen om ze goed te verzorgen en daar hoort dit ook bij. Wij hebben onze konijnen in het verleden ook intensief verzorgd toen een van hen (tot tweemaal toe) langdurig antibiotica nodig had.
En ze wordt nu wel erg gemist, hoe klein ook, ze hoorde er wel bij. En de ene na de andere anekdote wordt nu besproken, ik denk wel eens "hoeveel kan je er hebben over één hamster"? 
Angel1980 Vroeger is mijn zusjes hamster ook geopereerd. We hadden er 2. Ze hadden toen nog jonkies ook.
Ze werd geopereerd aan een tumor aan haar zij. Toen ze bijgekomen was van de narcose en terug bij de rest mocht joeg het mannetje de kleintjes uit het huisje en maakte een nestje voor het geopereerde vrouwtje. Hij zorgde heel lief voor haar 
Ze zijn ook samen tegelijk overleden tegen elkaar aan. 
Hoe hard en hoog mijn tweejarige dochter kan gillen.. Bizar!
[verwijderd]
Nou, hier een kind van 8 die het gewoon niet wil doorslikken, nooit gedaan ook. En ja, dat is heel lastig. Maar een kind wat niet wil eten (of in dit soort gevallen medicatie niet wil doorslikken) en een kind wat niet wil slapen....daar kun je het gewoon écht niet van winnen.
Dat werkgever weer verbaasd is over het feit dat ik al klaar ben met mijn werk. Gelukkig mijn laatste dag hier!
Angel1980 en hoe gaat het met de hamster?
Ik heb ooit mijn kip laten opereren aan haar oog. Paar maanden later besloot onze hond zin in kip te hebben. Daaaag kip 
[verwijderd] ze heeft het niet gered, de narcose is haar fataal geworden.. 
We hebben haar net opgehaald bij de Ranzijn en gaan haar straks begraven bij de konijnen in de tuin. En zo 'stoer' als dat ik me gister voelde, zo emotioneel ben ik nu. Heb nog zitten huilen in de winkel samen met de kids (en het helpt niet dat ik vandaag ongesteld ben geworden 
). Elke keer denk ik dat ik het wel rationeel kan benaderen, maar puntje bij paaltje vergeet ik hoe sterk ik me hecht, zelfs aan de meest kleine wezens. Dus het verdriet mag er zijn, heb ik net maar heel verstandig besloten.
R.I.P. Tommy 
Angel1980 ach gossie wat sneu 
. Sterkte en je mag inderdaad best verdrietig zijn.
Lief meiden, dank jullie wel! Dit doet me goed 
Sterkte @Angel1980!
Angel1980 Sterkte! En natuurlijk mag je ook verdrietig zijn om een hamster, ook al is ie klein.
Dat ik gewoon na 13 jaar bij dezelfde werkgever (op mijn 16e als stagiaire daar begonnen) mijn baan heb opgezegd en kon kiezen uit 3 nieuwe banen 
(verbaasd dat ik dit durf en er nog zin in heb ook hihi).
