Hey, wat goed dat je het hier opschrijft. Maar wat een situatie...
Ik herken het zo goed. We lopen ook al 6 jaar te kutten met al die instanties. Onze zoon heeft nu wel dagbesteding en dat is fijn (geeft een hoop lucht) maar nog steeds krijgt hij geen onderwijs, weinig ontwikkelingsactiviteiten en de zorg wordt steeds complexer.
Ik heb het idee dat de instellingen alleen maar over hem willen praten/adviseren maar dat er bijna nooit iemand echt met hem aan de slag gaat. Zoiets lees ik ook terug in jouw verhaal. Vreselijk is dat, je trekt overal aan de bel maar oplossingen komen er niet. Je schrijft dat je in het verleden IPG hebt gehad. Zou dat nu weer een optie kunnen zijn, een nieuw traject starten? Die IPG komt iig bij je thuis.
En heb je een onafhankelijk cliëntondersteuner die aansluit bij het MDO? Die is niet verbonden aan al die instellingen en kan lekker assertief en kritisch zijn als het nodig is. Dan hoef jij dat niet te zijn. Als cliënt voel je jezelf wel eens bezwaard om stevig van leer te trekken als je tegelijkertijd compleet afhankelijk bent van die instanties. Dan is het fijn als die onafhankelijke cliëntondersteuner die rol kan innemen.
Belachelijk trouwens dat ze zomaar begonnen over uithuisplaatsing terwijl ze jouw zoon nog nooit gezien hebben. Heel idioot.
Ik hoop dat het MDO je iets gaat opleveren en dat jullie snel weer wat rust krijgen. Het is heftig allemaal, lijkt me heel zwaar voor jou als moeder.
