Pfoeh.. op de hoogte ben ik uiteraard volledig, maar onafhankelijk niet.
Ik heb heel lang financiële onafhankelijkheid gezien als iets wat een hoge prioriteit had, maar daar op terug moeten komen. Er zijn andere dingen die belangrijk zijn in het leven, en financiële onafhankelijkheid staat daarin bij mij gewoon niet meer bovenaan.
Uiteraard baseer ik dit op mijn eigen situatie en mijn bubbel van gescheiden vrouwen, maar ik heb de afgelopen jaren de ene vriendin na de andere zien instorten, en ik kan niet anders dan me gaan afvragen waarom er zoveel gevraagd wordt van vrouwen en er zo'n stempel ligt op hun financiële afhankelijkheid, maar er nooit een vergelijkbare stelling is voor mannen die in staat zouden moeten zijn om dezelfde verantwoordelijkheid te kunnen dragen. Als ik een man was, en mijn kinderen eens in de twee weken een weekendje zag en 3 weken in de zomervakantie, en verder alle mogelijkheden had om me te focussen op mijn carrière, lijkt het me ook een stuk makkelijker om financieel onafhankelijk te zijn.
It takes a village to raise a child, behalve wanneer je een alleenstaande moeder bent, want dan moet je én de zorg voor je kinderen dragen, financieel onafhankelijk zijn, een sociaal leven hebben, en zorgen voor je mentale welzijn. Met een beetje pech heb je een nare ervaring met je ex/de scheiding, kinderen die (daardoor) een rugzakje hebben (opgelopen), mantelzorg en wij vrouwen doen het allemaal, móeten het allemaal maar even doen.
Ik ben zelf dus van mening dat de maatschappij te veel druk legt op vrouwen, en stellingen zoals deze daaraan bij dragen. Er zullen ongetwijfeld vrouwen zijn die het wél kunnen hoor, maar dat zou geen verwachting moeten zijn voor alle vrouwen in het algemeen. Er is geen schande in een periode afhankelijk zijn, om voor jonge kinderen te zorgen, of om aandacht te besteden aan je mentale gezondheid. Om toe te geven dat het gewoon even niet lukt, en wanneer je dan een bal moet laten vallen om op andere vlakken te kunnen blijven functioneren, heeft financiële onafhankelijkheid gewoon niet de hoogste prioriteit.
Ook binnen relaties zou in een ideale situatie sprake moeten zijn van teamwork en een eerlijke verdeling van de verantwoordelijkheden. Zou deze stelling er ook zijn wanneer er meer mannen thuis bleven om voor de kinderen te zorgen en vrouwen kostwinner waren?
Hoe zou zo'n grafiek eruit zien wanneer je in plaats van focust op de financiële situatie kijkt naar de zorgtaken? Op welke lijn staan de alleenstaande vaders?
Financiële onafhankelijkheid als vrouw is heel fijn als dat mogelijk is, maar het zou nog fijner zijn als vrouwen niet continu geshamed zouden worden wanneer ze dat niet zijn, en meer gewaardeerd worden voor wat ze allemaal wél kunnen.
