iMoeder sorry beetje verwarrend opgeschreven. Het gaat eigenlijk over 2 zaken, het feit dat ik niet meteen verliefd kan worden zonder die persoon echt te kennen. En dat hangt voor mij niet samen met geslacht.
Maar hierboven ging het over of vrouwen mooier zijn dan mannen, en dat herken ik niet. Ik vind mannen vaak mooier, zonder daar meteen gevoelens bij te hebben dus.
Heb het even aangepast, want nu lijkt het alsof het een met het ander te maken heeft, terwijl dat niet zo is.
Nescio Okay. Maar dat klinkt dan eerder alsof je gewoon niet snel verliefd bent (en dat hebben heel veel vrouwen trouwens hoor, gemiddeld veel langer dan mannen). Demiseksueel heeft eigenlijk meer te maken met je seksueel aangetrokken voelen, pas wanneer je een emotionele band hebt met iemand. En staat dan los van verdere geaardheid en evt verliefdheid. Wat jij beschrijft klinkt meer als panseksueel. Hierbij word je verliefd op de persoon en is het geslacht van die persoon niet belangrijk voor je.
Ik plak de twee definities even hierover:
Demiseksualiteit is een vorm van seksualiteit die voorkomt bij personen, die doorgaans enkel een seksuele drift ervaren wanneer zij een sterke emotionele band met de partner hebben. De term wordt vaak gerelateerd aan aseksualiteit, dat naast hetero-, bi- en homoseksualiteit een seksuele geaardheid is.
Volgens sommigen voelen demiseksuele mensen geen primaire seksuele aantrekkingskracht (met betrekking tot het uiterlijk), maar enkel een secundaire, waarbij innerlijk een veel belangrijkere rol speelt.
Panseksualiteit is de seksuele, romantische, of emotionele aantrekking of het verlangen naar personen van alle genderidentiteiten en biologische geslachten.[1] Het sluit op die manier nauw aan bij biseksualiteit. Panseksuele mensen kunnen naar zichzelf verwijzen als genderblind, wat dan betekent dat gender en sekse geen bepalende factoren zijn in hun aantrekking tot anderen.[2] Parafilie valt niet onder panseksualiteit.
Net als biseksualiteit wordt panseksualiteit als begrip niet eenduidig gebruikt. Volgens velen verwerpt panseksualiteit explicieter en bewuster seksebinariteit en genderbinariteit dan andere benamingen voor seksualiteiten. Zo wordt ermee aangegeven dat er ook aantrekking is tot transgender en genderqueer personen die buiten binaire opdelingen vallen of dat de aantrekking ongeacht gender of geslacht plaatsvindt.
Weet je wat ik me afvraag, eerder wordt geschreven dat we graag af zouden willen van hokjes denken. (Waarvan ik me afvraag of dat überhaupt kan want een mens gebruikt hokjes om te kunnen ordenen en zijn subjectief). Maar er komen wel allemaal termen en definities in dit topic voorbij waarin men zich in allerlei hokjes stopt. Van sommige had ik nog nooit gehoord.
Ik ben overigens pro van het normaliseren van buiten de norm (het verbreden van de norm) maar waarom plak je labels als je vindt dat labels eigenlijk te nauw zijn.
June omdat het een soort van geruststelling geeft? 'Ok, ik ben niet afwijkend. Hoe ik mij voel, bestaat en mag er zijn. En ik herken mij in anderen.' Zoiets?
Ik heb ook geen behoefte aan een label, ik identificeer me als heterovrouw, maar vind het hokje 'vrouw' erg beperkend. Ik heb dat altijd gevonden. Liever zouden we helemaal geen hokjes hebben en stoppen met 'gedrag' koppelen aan gender, maar zover is het nog niet. Bewustzijn voor andere vormen is volgens mij de eerste stap.
June hah, ik dacht hetzelfde. Van de 3 grote hokjes (hetero, homo, bi) gaan we naar heel veel kleine hokjes. ‘In welk hokje pas ik?’ ‘Nee jij past niet in dit hokje, jij moet dan in dat hokje’
Ik dacht ook dat hokjes juist het probleem waren? 
[verwijderd] Ik vind het zelf fijn om de definities helder te houden omdat het anders al helemaal ingewikkeld word en je langs elkaar heen praat. Demi heeft gewoon niks te maken met verliefdheid an sich. Dat was meer m’n punt.
Ik pas ook niet in een hokje, hoor. Aantrekkingskracht en verliefdheid werkt toch bij iedereen anders?
Dat gevoel van blikseminslag en dat je elkaar meteen de kleren van het lijf wil rukken: dat ken ik niet. Ik ken wel het gevoel dat ik iemand bewonder op afstand, zonder daar lichamelijk van te willen worden. Andersom werkt het wel, ik kan iemand in het begin niet aantrekkelijk vinden en als ik diegene langer ken, wel. Dan beginnen ook gevoelens te komen.
June Ik ben het hiermee eens. Tegelijkertijd merk ik dat het onbevredigend kan zijn als de samenleving in hokjes denkt en je daar niet in past. En omdat de samenleving zo in hokjes denkt, ga je dan toch vanzelf ook op zoek naar een hokje dat past. En soms denk ik: dat hoef ik helemaal niet te doen, ik identificeer me gewoon als lhbt+ en dat is dat, maar er komen altijd weer momenten dat dat niet als voldoende voelt. Een mens vindt het uiteindelijk toch ook fijn om zichzelf te kunnen definiëren misschien?
Nescio Dat gevoel van blikseminslag en dat je elkaar meteen de kleren van het lijf wil rukken: dat ken ik niet.
Volgens mij bestaat dat alleen in films...toch..?
Is er hier op t forum iemand die wel eens zo op slag verliefd of aangetrokken was tot iemand? Ben daar eigenlijk ook wel benieuwd naar eigenlijk.
Vulpen ik heb mezelf nog nooit hoeven definiëren. Als vrouw niet, als hetero niet. Ik heb op de middelbare school 1x de vraag gehad of ik lesbisch was want ik had geen behoefde aan een vriendje. Ik zei Nee. En dat was het.
Nu kan ik me voorstellen dat als je geaardheid wat gecompliceerder ligt dat je dan opzoek gaat naar waar hoe je hokje heet, maar is dat de schuld van de maatschappij of is dat iets wat deze persoon zelf wil? Ik hoor vaak dat de maatschappij de hokjes wil, maar volgens mij wil degene die zoekt dat zelf ook of vooral?
June ik heb niet zo veel moeite met hokjes an sich, omdat het meteen duidelijkheid geeft zonder dat er verdere uitleg nodig is. Ik heb er wel moeite mee wanneer de hokjes te beperkend werken of op basis daarvan geoordeeld wordt.
Maar we leven nou eenmaal in een hokjesdenkende-maatschappij, dus dan heb ik liever dat het correcte hokjes zijn, met meer opties.
Ik weet dat de term snowflake heel erg negatief wordt gezien, maar ik vind dat juist een hele mooie. Als iedereen een snowflake is, zijn we samen een groot winter wonderland. 
Het versplinteren van hokjes geeft in mijn ogen ruimte voor veel meer diversiteit, en uiteindelijk kunnen we (in mijn idealistische hoop) tot de conclusie komen dat als we allemaal anders zijn, we dus ook allemaal gelijk zijn.
iMoeder ja ik, maar daar wordt hier op het forum door de meesten niet in geloofd 
[verwijderd] Ik hoor vaak dat de maatschappij de hokjes wil, maar volgens mij wil degene die zoekt dat zelf ook of vooral?
Dat denk ik ook. Het is gewoon een stukje ontwikkeling van je eigen identiteit en dat maakt het ook soms makkelijker om met dingen om te gaan. Als ik bijv niet van mijzelf wist dat ik demi ben, dan had ik het gebrek aan instant fysieke aantrekkingskracht naar mijn vriend toe, misschien zelf gezien als ‘geen vonk, niet m’n type’. Dan had ik het misschien toen wel afgekapt. Nu ben ik met hem blijven kletsen omdat ik wist dat het misschien later kwam. En volgde de chemie vervolgens inderdaad en die groeit alleen maar verder.
[verwijderd] Dat komt omdat de maatschappij er by default vanuit gaat dat jij je identificeert als vrouw & hetero, dan hoef je jezelf verder niet meer te definiëren, dat heeft de maatschappij al gedaan en omdat het klopt, hoef jij daar verder ook niet over na te denken. Dat is een enorme luxepositie.
Vulpen dat begrijp ik, daarom dat ik daarna zeg ‘maar ik kan me voorstellen dat....’
[verwijderd] ik heb mezelf nog nooit hoeven definiëren. Als vrouw niet,
Ook niet als je een paspoort aanvraagt, een contract afsluit, een enquête invult? Een pakketje besteld, met aanhef Dhr. Of mevr.? Bijna alles begint met het definiëren of je man of vrouw bent. Ik vind het goed om te zien dat steeds meer bedrijven ook een hokje anders erbij gaan zetten, maar ik kan me voorstellen dat het confronterend en pijnlijk kan zijn als je keer op keer het hokje aan moet kruisen wat je eigenlijk niet bent. Alsof er geen ruimte is om te mogen bestaan.
