[verwijderd] tuurlijk maar ik zie je biologische geslacht anders dan hoe je je voelt. Ik bedoel met definiëren de vraag ‘wat ben jij van binnen’.
En ik doelde daarmee vooral op dat stukje maatschappij/samenleving dat vaak de schuld krijgt van hokjes denken. Maar volgens mij wil vrijwel iedereen in een hokje, ook de lhbt+. Ik vind het dus helemaal prima dat er nu 15 hokjes zijn, maar wijzen naar de boze maatschappij vind ik niet helemaal terecht.
[verwijderd] Ja maar ik bedoelde dus dat het wel degelijk door de maatschappij komt. Ik kan wel niet in een hokje willen, maar als de maatschappij van mij verwacht dat ik in een hokje zit, wat moet ik dan?
Maar je hebt gelijk, het is ook gewoon prettig om jezelf te kunnen definiëren, om 'te weten wie je bent'. En daarvoor kunnen hokjes handig zijn, omdat ze handvaten geven. Ik denk alleen dat omdat de maatschappij nu zo erg gericht is op die hokjes, mensen zich er ook onnodig veel bewust van zijn als ze niet in het gangbare hokje passen. Daarom ligt wat mij betreft de uiteindelijke 'oplossing' er ook niet in dat we 100 verschillende hokjes maken, maar dat we vooral ook de noodzaak van die hokjes bevragen. Waarom is het eigenlijk zo belangrijk om op je paspoort een M of een V te hebben staan, waarom moet ik eigenlijk in een formulier voortdurend aangeven of ik man of vrouw ben?
Vandaag had ik met N een klein gesprekje ( hij is 3) zijn Audi moest gemaakt worden bij de Audi dealer. (
) Toen vroeg ik expres gaat een meneer of mevrouw jouw auto maken? Waarop hij antwoorden dat een meneer dat zou doen. Toen vroeg ik kan een mevrouw jouw auto niet maken dan? Waarop hij weer nee antwoorden.
Toen vertelde ik hem dat iedereen een auto kan repareren als ze er voor leren. ‘Oma maakt toch ook auto’s?’ Toen keek N even en zei ‘oh ja, een mevrouw maakt mijn Audi.’
Hier begint het dus al.
[verwijderd] Als iedereen een snowflake is, zijn we samen een groot winter wonderland.
hoe kan een snowflake nou ooit negatief zijn. Zo mooi en elke is uniek.
Vulpen dat ik ook wel zo. Maar de lhbt+ is het zo goed onderdeel van de maatschappij en plaatst zichzelf ook in een hokje. Terecht, want men denkt nou eenmaal in hokjes want we houden van overzicht. Imo is dat niet perse iets verkeerds. De noodzaak om bij alles naar geslacht te vragen begrijp ik idd ook niet. Want wat maakt het uit als ik een bestelling plaats bij de McDonalds bij wijze van..
[verwijderd] ik snap je hoor, en ik zeg ook al, hokjes geven mij ook duidelijkheid dus ik zie er ook voordelen van in.
Van mij hoeven de hokjes op zich ook helemaal niet, maar als ik geen ander hokje aan kruis wordt die beslissing voor mij genomen op basis van gemiddelden. Heteroseksuelen hoeven ook niet uit de kast te komen, daar wordt gewoon vanuit gegaan. Hetero behalve anders aangegeven.
En dan heb ik liever zelf de controle om te bepalen bij welk hokje ik dan hoor, dan dat die beslissing voor mij genomen wordt. Dan zoek ik zelf mijn hokje wel op.
June ik vind sneeuwvlokken in theorie leuk. Als ze uitvergroot zijn en in een tuincentrum liggen vol glitters die uiteindelijk door het hele huis komen te liggen. Wanneer ze uit de lucht vallen en koud en nat zijn vind ik ze shit 
Maar de term snowflake heeft gewoon een hele nare bijsmaak, en niet de geromantiseerde versie zoals ik hem persoonlijk zie.
[verwijderd] maar op zich is het niet gek dat men er vanuit gaat dat je ben zoals je eruit ziet (vrouw) en hetero bent omdat de meeste mensen dat zijn. Als ik vergelijk met Robbie. Mensen die hem niet kennen gaan er vanuit dat hij een neurotypisch kind is, dat vind ik niet gek want de meeste kinderen zijn neurotypisch. Ik ben blij dat het hokje ass bestaat want zo begrijpen de meeste mensen wel waar hij dan wel bij hoort. Ik ben niet helemaal tevreden met hoe het hokje genoemd wordt en gezien wordt, maar toch ben ik blij met het hokje.
Ik denk dat hoe meer men van de lhbt+ ziet dat het vanzelf een standaard hokje wordt in de maatschappij. Gewoon kwestie van tijd 
Ysabella Dit is wat ik ongeveer bedoelde toen ik schreef dat ik hier veel leer op het forum. Want mij raakt het onderwerp mij ook niet persoonlijk als hetero vrouw. Maar ik ben me door dit forum wel meer bewust geworden van het onderwerp en dat speelt nu dus een iets grotere rol in mijn opvoeding (het speelde al een grote rol, maar nu ben ik er nog meer bewust van). Met opvoeding bereik je al heel wat, hoop ik.
Zo heb ik bijv ook jaren gewerkt in de staalbouw en heb daar een gladde rug moeten creëren. Nu werk ik weer in een bedrijf met alleen maar mannen, maar spreek ik mijn collega's wel aan op domme opmerkingen.
Bewust zijn van dit onderwerp en hopen dat dat iets helpt.
[verwijderd] snap ik. Voor mij is het ook iets heel persoonlijks om daar waarde aan te hechten hoor. Heeft ook te maken met een stukje karakter, ik heb echt een extreme drang maar de waarheid. Ik ben ook te open, heb geen filter, kan niet liegen en geheimen voelen voor mij als tikkende tijdbommen waar ik zo snel mogelijk van af wil. Bloedirritant, maar zo zit ik in elkaar 
Om dan mezelf te presenteren naar de buitenwereld of te leven met de aanname dat ik heteroseksueel ben, voelt als een leugen en dat is fout, fout, fout! Ik kan daar echt letterlijk ziek van worden..
Op dit moment moet ik me echt vasthouden aan het stukje waarheid dat ik er niet klaar voor ben, tijd nodig heb en mezelf verschuldigd ben om te luisteren naar díe waarheid, want anders had ik vanmiddag in paniek op de bank naast mijn vader gezeten want hij denkt dat ik hetero ben, ik ben een leugenaar!! alsof er neon pijlen op mijn voorhoofd stonden..
Ik heb dus niet eens zo zeer behoefte aan een hokje, ik heb ook geen zin om me aan te sluiten bij een lhbti-groep, gelijkgestemden zoeken of een regenboogvlag op te hangen of wat dan ook. Ik hoef ook geen relatie met een vrouw, want ik ben happy met vriend.
Zolang ik maar gewoon níet hoef te leven met een verkeerde aanname van de mensen om me heen.
Ik ben gewoon raar denk ik 
[verwijderd] dat is wel een heftige gedachte want natuurlijk ben je geen leugenaar!
Maar ik snap je en ik hoop dat je voor jezelf vrede kan vinden in een hokje of juist geen hokje; whatever makes you happy
Weet dat je sowieso goed bent zoals je bent. Als iemand denkt dat je zus bent maar je bent zo dan is dat geen leugen, het is gewoon nog onbekend.
[verwijderd] dat zou je denken he? Het is zo vermoeiend hoe mijn hoofd werkt daarin 
Ik heb het echt al bij de Albert Heijn joh, vraagt de kassavrouw aan mij hoe het gaat, en dan móet ik antwoorden dat ik keimoe ben want de koffie was op en dat ik zo snel mogelijk boodschappen moest doen want ik heb koffie nodig.
Gewoon zeggen oh goed hoor kan ik niet, want dat is een léúgen want het gaat niet goed want ik ben moe omdat ik geen koffie op heb, dus dat is niet waar, en dat mag niet en dan moet ik een nieuwe supermarkt gaan zoeken waar ik nog nooit tegen iemand gelogen heb en ik hou van mijn AH dus ik kan beter gewoon eerlijk zijn. 
Dus als ik het al om zoiets stoms heb voelt dit als een big deal Maar omdat ik er hier en met vriend wel over kan praten scheelt dat al wel, want het is nu geen geheim meer wat mij vanbinnen opvreet. Dus dat geeft mij wat meer ruimte met de rest van mijn omgeving.
iMoeder Is er hier op t forum iemand die wel eens zo op slag verliefd of aangetrokken was tot iemand?
Ja ik.
Ik was wel een stuk jonger (rond de 18).
De eerste vond ik instant aantrekkelijk en leuk toen ik hem zag. We hebben erg lang geflirt, maar uiteindelijk vond ik het leeftijdsverschil te groot (10 jaar).
De tweede was een tijdje daarna. Ik zag hem en was 
. Eerste keer praten en ik was verliefd.
Zijn 1,5 jaar samen geweest, na 7 maanden gaan samenwonen.
Na die 1,5 jaar bleek het een leugenachtige vreemganger te zijn en toen was mijn hart gebroken.
Lessons of life. 
[verwijderd] Om dan mezelf te presenteren naar de buitenwereld of te leven met de aanname dat ik heteroseksueel ben, voelt als een leugen en dat is fout, fout, fout! Ik kan daar echt letterlijk ziek van worden..
Zolang ik maar gewoon níet hoef te leven met een verkeerde aanname van de mensen om me heen.
Ik ben gewoon raar denk ik
Ik vind dit niet zo raar hoor. Wel vervelend natuurlijk. Maar niet raar.
iMoeder Is er hier op t forum iemand die wel eens zo op slag verliefd of aangetrokken was tot iemand? Ben daar eigenlijk ook wel benieuwd naar eigenlijk.
Ja, ik heb dit één keer gehad. Wel lang geleden. Ik was het compleet vergeten, maar zelfs nu ik er aan terug denk gaat mijn hartslag omhoog.
Ik was toen 22 of 23. Het was op een feestje, waar ik met mijn ex en nog tig andere bekenden was. En daar was ineens een hele leuke jongen/man, hij bleek uit Denemarken te komen en was voor zijn vriendin naar NL verhuist. We hebben de hele avond zitten praten, de aantrekkingskracht was bizar en ik was op slag verliefd 
Op een gegeven moment ook allebei uitgesproken, stonden stiekem hand in hand tegen een muur aan te hangen en waren er allebei van geschrokken. (Ex was druk met drank en vrienden). Beiden een relatie, dus geen nummers uitgewisseld, kon alleen maar ellende van komen...
Ben er weken van slag van geweest.
iMoeder ik herken het ook. Bij mannen kan ik een hele sterke, fysieke aantrekkingskracht voelen. Zoals een bliksemschicht.
Die aantrekkingskracht is genoeg om het bed te kunnen delen, daar hoeven verder geen gevoelens bij te komen kijken.
aardbeitjes ja ik ook. Vooral tijdens mijn ovulatie 
dan neemt mijn lijf mijn hoofd over
Marshmallow zo echt hè? Verschrikkelijk. Heeft dat ook een label 
Marshmallow ik vind het zo jammer dat ik dit niet herken. Althans, de laatste jaren niet. En ik heb gewoon mijn natuurlijke cyclus.
aardbeitjes Die aantrekkingskracht is genoeg om het bed te kunnen delen, daar hoeven verder geen gevoelens bij te komen kijken.
Ik kan die aantrekkingskracht wel hebben naar iemand waar ik niet verliefd op ben. Maar dan moet ik diegene al wel goed kennen en daar een klik mee hebben, kan ook vriendschappelijk zijn.
