Opvoedingsissues: wat geef je mee en wat (juist) niet?

Ik wil vooral dat mijn kinderen zichzelf zijn zonder dat ik daar een stempel op duw. Zelfvertrouwen geven doe ik door complimenten te geven, ze naar positieve dingen in zichzelf te laten kijken en het goede voorbeeld te geven. Verder vind ik het wel belangrijk dat ze een ‘growth mindset’ hebben dus probeer ik ze dat mee te geven.

Ik ben vooral heel benieuwd hoe ze zich uit zichzelf ontwikkelen. Daar verheug ik me echt op. En ik kijk daar dus naar met een afwachtende en nieuwsgierige houding. Niet met een bepaald eindresultaat waar ze aan moeten voldoen voor mij.

Nescio nederigheid is niet alles

Misschien kun je dat meer ombuigen tot bescheidenheid en dankbaarheid.

Nescio Dat bescheidenheid en dankbaarheid belangrijk zijn, maar je je ook niet minder hoeft te maken dan de ander.

Ik heb zelf een goede opvoeding gehad, in de zin van goed volgens het boekje (met hier en daar een fout) maar minder afgestemd op het individu. We werden thuis allemaal precies hetzelfde behandeld ondanks dat we allemaal verschillende kinderen waren. Daardoor heb ik dingen gemist die voor mijn zus bijvoorbeeld niet belangrijk waren en andersom.
Ik denk dat het is gekomen door een combinatie van aantal kinderen (6 stuks dus minder tijd) en het karakter van mijn moeder (de nuchterheid zelve randje onverschillig, en haar eigen opvoeding). Mijn vader heeft ASS (niet gediagnostiseerd) waardoor zijn kant van de opvoeding heel erg uit hemzelf kwam en niet zozeer gericht op wat het kind nodig heeft. Hij was en is een goede vader maar erg egocentrisch.

Dat wil ik anders gaan doen. Ik wil veel meer opvoeden vanuit gevoel (niet verwarren met inconsequent) , en veel meer kijken naar wat mijn kinderen nodig hebben en daarop inspelen. Ik wil gevoelig zijn voor hun gevoelens. Ze zijn beide nog heel erg jong (3 jaar en bijna 1 jaar) , volop in ontwikkeling en volop bezig om hun eigen persoontje te maken dus daar ligt nu wel mijn focus natuurlijk.

Onze oudste ASS. Voor hem is het deels opvoeden op maat omdat zijn perceptie van de wereld heel anders werkt, maar het is tegelijk ook erg normaal allemaal want zijn ontwikkelingsleeftijd loopt gelijk met zijn kalenderleeftijd.

De jongste is pas 11 maanden dus daar kan je nog niet veel aan doen, haha

[verwijderd] De jongste is pas 11 maanden dus daar kan je nog niet veel aan doen, haha

Integendeel: dan gaan de boevenstreken beginnen!!!

Ik vind het vooral belangrijk om ze mee te geven dat iedereen anders is, en dus ook andere kwaliteiten hebben. Het leven gaat veel verder dan waar op school nadruk op gelegd wordt met cito's en ik hecht veel meer waarde aan de sociale aspecten. Empathie vind ik erg belangrijk.
Ik leg ook meer focus op creativiteit en sport, omdat dat hun sterkste kanten zijn en ik hoop daarmee ook hun zelfvertrouwen te stimuleren.

Eerlijkheid vind ik ook erg belangrijk. Ik ben zelf ook heel open over vrijwel alles (op niveau uiteraard) en we praten veel met elkaar. Ik hoop dat dat zo zal blijven en ze dus ook makkelijk naar mij zullen komen als er iets is.

Verder stimuleer ik ze grenzen aan te geven, verantwoordelijkheid te nemen waar nodig en zelfstandigheid.

Ik denk dat ik vooral opvoed vanuit het idee dat wij een team zijn en we samen moeten werken, dus ze hebben inspraak in bepaalde regels en afspraken en ik zal altijd proberen een middenweg te vinden. Vooralsnog lijkt dat goed te werken voor ons.

Ik vind het retemoeilijk. Dochter en ik verschillen als dag en nacht van karakter. De manier waaropik eigenlijk met haar zou om moeten gaan, is niet mijn natuurlijke manier. Ik moet echt veel strenger zinn, meer structuur aanbrengen, consequenter zijn. Terwijl ik van het go with the flow ben, en van het praten met een kind. Daar hoef ik bij Dafne dus niet mee aan te komen.
Ik vind dingen als respect hebben voor iedereen belangrijk, iedereen is anders en dat is prima. Ik ben rustiger van aard, zij is opvliegend, ook tegen andere kinderen en dat vind ik echt erg. Ik krijg dat er moeilijk 'uit'. Ik kan daar ook niet met haar over praten, want dan wordt ze boos of trekt zich juist terug. Ik probeer maar keer op keer te zeggen hoe ze het op een andere manier kan doen.
Ze is heel faalangstig en ik wil haar wel meegeven dat ze goed is zoals ze is. Ze is ook snel van het vergelijken met anderen.
Nou ja, nog een hoop struggles hier dus...

Manque Ik moest aan deze post denken toen beide kinderen met hun hand door de bevoren erwten in de pan aan het graaien waren. 'We vinden het leuk om te voelen hoe koud het is.'

Nescio Zijn er eigenlijk ook punten uit jouw opvoeding die je wél door wilt geven?

Ik ben in het dagelijks leven niet voortdurend bezig met hoe ik aan het opvoeden ben, als we een beetje gezellig de dag doorkomen ben ik al wel tevreden. Wat ik zelf echt anders wil doen dan mijn eigen ouders is meegeven dat het oké is om je verdrietig of boos te voelen, dat we dat allemaal wel eens zijn, en dat het belangrijk is om met iemand te praten als je ergens mee zit.

Ik heb niet dat ik mezelf anders voor probeer te doen dan ik me voel om ze iets mee te geven (dus zelfverzekerder over probeer te komen ofzo). Ik vind het belangrijk dat alles er mag zijn en dat ze dat ook leren. Dus als ik ergens onzeker over ben ga ik dat niet verstoppen, dan zien ze dat misschien en dan zien ze ook hoe ik daar weer mee om leer gaan. Ik merk nu met de oudste dat ik een goede band met haar heb omdat we allebei deels dezelfde onzekerheden hebben, maar ik ben daarin natuurlijk nu verder ontwikkeld dan zij. Bijvoorbeeld: voor mijn werk kan ik makkelijk met vreemden praten en de hele dag door mensen bellen enzovoort. Privé vind ik dat best wel eng. Dan ga ik helemaal een telefoongesprek uitdenken omdat ik anders bang ben dat ik niet weet wat ik moet zeggen. Zij vind bellen ook eng, daarin vinden we elkaar. Als ik mezelf zelfverzekerder voordoe dan ik ben is het resultaat denk ik alleen maar dat zij zich stommer gaat voelen over haar onzekerheden.

Oké lang verhaal, maar wat ik dus wil meegeven: mensen groeien en ontwikkelen altijd. Volwassenen zijn niet ineens perfect. Vergeet het maar dat je alles straks weet als je 18 bent, managers en directeuren van 40 zijn ook onzeker en kunnen 's nachts wakker liggen in bed. Je mag je gevoelens uiten, je mag je interesses onderzoeken. Je hoeft nog niet te weten wat je wilt als je 12 of 15 bent. Ik vind eerlijkheid en open communicatie belangrijk. Verder vind ik het belangrijk om het te hebben over thema's als racisme, LGBTQIA+, klimaat, mensenrechten en dierenrechten, politiek, feminisme enzovoooooort. En ik vind het geweldig dat we dan tijdens het eten een vraag krijgen als: oudste: 'moet je eigenlijk je lichaam ook veranderen als je transgender bent?' jongste: 'transgender?' oudste: 'ja je weet wel, wat X (kind van hun school) is.' jongste: 'ooja en Nikkietutorials'. En dat we het daar dan over hebben en dat de oudste dan ook nog gaat uitleggen dat je ook een queen kunt zijn als je een man bent als je dat wilt en wat dragqueens zijn.

Ik hoop gewoon dat ze opgroeien tot volwassenen die zichzelf durven uiten en ontwikkelen en nieuwsgierig naar anderen en de wereld om hen heen kijken.