Zoals jullie misschien wel weten, zijn er veel dingen in mijn opvoeding die ik niet mee wil geven aan mijn kinderen. Dit vereist dat ik enorm bewust ben en moet zijn van patronen en ingesleten 'denkwijzen'. Ik kan niet de opvoeding 'doorgeven' zoals je dat weleens hoort. De normen en waarden die ik wil meegeven, zijn die die ik zelf heb verworven/opgedaan.
Wat wil ik meegeven:
-zelfvertrouwen in hun eigen kunnen
-overtuigd zijn van hun eigen kracht
-zelfstandigheid en financiële volwassenheid
-weten dat er heel veel mogelijkheden zijn
-weten dat ze altijd, altijd altijd bij ons terecht kunnen
Dit vereist dus veel omdenken van mijn kant, want ik heb juist een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen. Ik moet dus heel vaak een mentale inspanning doen. Dit maakt dat ik hyperbewust ben van heel veel dingen.
Gelukkig zie ik ook dat veel dingen 'vanzelf' gaan (interesse tonen in wie ze zijn en wat ze doen en bezighoudt, hun identiteit zien bloeien).
Mijn man is juist erg zelfverzekerd en kan ze dit zeker meegeven. Maar ook hij heeft dingen die hij niet mee wil geven. Hij is in een rijke familie opgegroeid maar zijn oudere broers hadden meer invloed op hem dan zijn vader (jonggestorven). De broers zijn juist overtuigd van nederigheid en dat het niet 'ok' is om veel geld te hebben. Dit heeft mijn man ook lang gekenmerkt, en hoewel dit nobele eigenschappen zijn (misschien), zijn ze niet echt realistisch. Het leven vereist ook zakelijkheid.
Hij wil ze dus graag het volgende meegeven:
-nederigheid is niet alles
-leer de waarde van geld kennen
-leer opportuniteiten herkennen en daarop inspelen
-leer mensen doorgronden (hij is daar zelf heel sterk in)
Hoe zijn jullie bezig met opvoeding? Loop je zelf tegen dingen aan? Zijn er dingen die je ze zeker mee wil geven, maar die je zelf hebt moeten verwerven (en die dus niet 'natuurlijk' zijn door opvoeding?)
