Mijn kindjes wonen nu ook gedeeltelijk bij mijn ex en zijn vriendin. We hebben goed dagelijks contact en vooralsnog gaan onze kinderen soepel met de verandering om. Ze vinden de vriendin leuk.
Wel merk ik dat het nu bij ze begint in te dalen dat deze nieuwe situatie blijvend is. Dus een kleine terugval was onvermijdelijk en mijn oudste heeft van de week even traantjes gehad en slaapt veel bij mij in bed. De jongste knuffelt heel veel. Maar als dat het nou is, mogen we in onze handjes knijpen. Over het algemeen komen ze altijd blij thuis als ze daar vandaan komen. Vol verhalen, ook over haar. En hoe moeilijk ik het ook vind, luister ik geduldig naar de verhalen en reageer met hoe leuk ik het vind. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen het gevoel hebben dat ze met mij gewoon over papa en zijn vriendin kunnen praten zonder dat ik veroordelend ben.
Wat mijn ex betreft, die is gisteren hier nog even op bezoek geweest terwijl mijn oudste aan het sporten was. Ik vind het prima dat hij hier dan even wacht tot ze klaar is. Ik ben blij dat we dat gewoon kunnen samen en het vooralsnog gewoon fijn is. Misschien soms iets te fijn, maar dat is een ander verhaal waar we beiden nog steeds een draai in moeten vinden. Loslaten heet dat, nog steeds nog niet helemaal gelukt van beide kanten.
Dus lastig is mijn ex (nog) niet. Misschien komt dat nog als de invloed van zijn vriendin groter word. Ze is nogal van de "cd van jou, cd van mij". Wij zijn beiden niet zo, wat resulteert in spullen van de kinderen die gewoon over en weer gaan. Maar de vriendin heeft heel veel (dure) kleding voor de kinderen gekocht. Daarvan bleef onbewust wel wat hier liggen. Ik bedacht me van de week ineens dat ik die maar beter kon verzamelen en weer terug geven. En volgens ex was het idd een goede inschatting dat ze die graag daar houd.
Mijn ex wilde met zijn verhuizing ook nog veel dingen in dit huis laten. Maar dat "mocht" niet van haar. Ze vroeg hem zelfs wat hij met de gordijnen en door hem gekochte pannen ging doen, dat hij die beter mee kon nemen. Veeg mij maar op! Om kort te gaan, de gordijnen en de pannen zijn gewoon nog hier. Ze was het er in het begin ook niet mee eens dat ik in dit huis zou blijven wonen. Gevalletje zakelijk huis verkopen en zie maar waar je blijft, want we zijn immers uit elkaar. Intussen ziet ze wel de meerwaarde voor de kinderen van deze situatie. Dus van die mening komt ze langzamerhand wel terug.
Eerlijkheidshalve moet ik vertellen dat de vriendin zelf een hele nare scheiding heeft gehad en zich niet helemaal kan verplaatsen in onze enigszins laconieke en soepele omgang met elkaar. Zij en haar ex kunnen elkaar niet luchten of zien.
