Over fases gesproken; hier slapen er twee dus echt beróerd de afgelopen weken. Ik was 1 slechte slaper gewend en dat kon ik handelen, maar 2... 😳
s avonds ellende met naar bed gaan, tienduizend smoesjes en verzoeken, lampen die opeens aan moeten, drinken wat “mijn buikje écht nodig heeft mama!”, spoken, monsters... alles... zes keer wakker s nachts met nachtmerries (eentje over pap? -het ontbijt, niet de vaderfiguur waarover ik aanvankelijk dacht dat het ging. Ze kwam er niet meer uit, half uur bezig geweest met haar te kalmeren). Eindigt dus bij ons in bed wat mijn nachtrust niet te goede komt en zorgt voor nog verder van huis zijn (volgende avond immers direct de discussie over in wiens bed er geslapen wordt, hiervoor nooit een issue geweest, maar geef missy een vinger...).
Dan de jongste die zich weer newborn voelt en om de paar uur wakker wordt en drinken wil en z’n dag het liefst om half zes begint...
En vervolgens de humeurtjes die voortkomen uit een slaaptekort... Twee oververmoeide, prikkelbare, aanhankelijke, competitieve “wie mag het meest bij mama?!” peuters en minder mogelijkheden tot “luchten” met dit weer.
Deze fase... 🤦🏼♀️
