Hier zitten we nu in de 'ik huil om alles'-fase. Mijn jongste (3) is een echte donderstraal, ze doet alles wat niet mag en als je zegt dat het niet mag doet ze het gewoon weer. En als je dan iets strenger kijkt zet ze een keel op en begint ze dikke tranen te huilen, onderwijl 'sorry mama!!' uitroepend. Dus dan ga ik haar troosten want o dat is zo zielig en ze is er verdrietig van. Tot ze het gewoon wéér doet, maar ook troost heeft gekregen.
Dus ik weet even niet hoe ik hiermee moet omgaan.
