Koekie83 Op school mist ze dat. Ze wordt automatisch gekoppeld aan de andere slimmeriken, maar ze mag ze helemaal niet. Er wordt automatisch aangenomen dat het wel zal klikken, maar dat doet het niet.
Het luistert zo nauw.
Ik las vorige week dit artikel
https://www.rtvnoord.nl/nieuws/1005393/in-de-plusklas-zitten-vooral-kinderen-die-goed-kunnen-leren-maar-dat-is-iets-anders-dan-slim-zijn
En dat is het probleem ook wel. Mijn kinderen worden dan ook bij kinderen gezet die "ook beter kunnen leren". Maar dat is niet hetzelfde als een ontzettende voorsprong en andere denkwijze hebben. Ik zie het verschil als mijn zoons met de ene vriend of de andere spelen. De verhalen die eromheen gemaakt worden, de spelregels die bedacht worden. En inmiddels kunnen ze steeds meer snappen dat de ene vriend daar wel in mee kan en de andere niet, maar dat is juist omdat ze (zeker maxi inmiddels) voldoende voeding krijgen op hun denkwijze, dan kun je dat soms ook laten.
Toen we met Mensa gingen kamperen hebben ze in een boom een kabelbaan gemaakt. Dat op zich is niet zo vreemd, dat kunnen alle kinderen. Maar deze kinderen gingen bediscussiëren wat de beste manier was, niemand werkt met trial and error, iedereen beredeneert. En als het dan ondanks goed beredeneren niet werkt, dan beredeneren ze waarom niet. Maar dat is nog steeds iets anders dan regulier proberen en corrigeren. Ze maken er echt een ander verhaal omheen. En als je dus kinderen hebt die je kunnen uitdagen in jouw beredeneren, dan kun je leren en spelen.
School, oefenen, ontwikkelen over het algemeen wordt vanuit trial and error ingericht. En dus zijn deze kinderen afwijkend en kunnen ze juist vaak moeilijk leren. Ze kunnen goed kennis op doen, maar dat is iets anders dan goed kunnen leren. Daar zit de waarde van een goede leraar ook vaak. Mijn oudste vond de kleuterklas ontzettend stom, maar ging met plezier naar school. Hij kreeg namelijk de uitleg op zijn niveau. Als hij klaagde dat hij een prikwerkje stom vond, dan legde de juf uit dat hij dat moest doen om zijn fijne motoriek te oefenen en dat is nodig om te kunnen leren schrijven. Daar zit een redenatie achter en dan kan mijn zoon er wat mee. Gewoon de uitleg, we prikken nu een klok omdat het thema klokkijken is, daar kunnen de meeste kinderen mee verder, maar mijn kinderen niet. Mini nog het meest omdat ze knutselen op zich leuk vindt, maar de andere 2 niet.
Wat trouwens ook nog wel eens een issue is met kinderen die slim zijn en daar veel op aangesproken worden, wat nou als een ander kind slimmer is? Ons zelfbeeld wordt vaak gevormd door zaken waar we goed in zijn. Als je jezelf omschrijft benoem je snel aspecten waar je trots op bent. En aardig zijn heeft geen schaal, je krijgt geen cijfer voor aardig zijn, maar slim zijn (of snel zijn of goed in voetbal zijn enz) wel. En bij kinderen die op een gegeven moment vooral worden gezien als 'dat slimme kind', daar hangt veel waarde samen met het slim zijn. En dan kan iemand anders tegen komen die het beter doet, niet heel prettig zijn. Als ze weten dat slim zijn (of hoe je het wilt noemen) een onderdeel van hun zijn is en dat ze daar trots op mogen zijn, maar dat het ook maar een klein stukje van ze is, dan is contact met andere kinderen ook weer makkelijker. En meestal wordt die focus per ongeluk aangebracht, door de problemen wordt het ook elke keer belicht, maar het werkt vaak best wel door in een kind. En dat geldt ook vaak voor koppelen aan de andere slimme kinderen. Stiekem wil er nogal eens een soort concurrentie komen waardoor ze helemaal niet goed samen kunnen. Er wordt ook vaak veel verantwoordelijkheid neergelegd voor hun eigen leerproces, veel meer dan bij reguliere kinderen, maar juist qua leerproces (dus leren leren) hebben kinderen begeleiding op nodig. Gewoon in een hoekje extra werk geven is helemaal niet nuttig, want het is of meer van hetzelfde, of iets onbekends waarbij ze in het diepe worden gegooid zonder zwembandjes. En dat is een hele efficiënte manier om faalangst te creëren.
