Ik vind het echt heel erg dat nog zoveel mensen met (een vorm van) racisme te maken krijgen. Ik doe zelf, vind ik, mijn uiterste best om iedereen gelijk te behandelen, ongeacht achternaam/geslacht/huidskleur/religie.
Maar ik ben ook niet de beroerdste om toe te geven dat ik dat soms ook gewoon moeilijk vind.
Sommige dingen zijn zo diepgeworteld in je systeem dat je ze, vaak niet eens bewust, doet. Of het zijn zaken waar je gewoon niet mee bekend bent.
Wij wonen in een relatief klein en veelal ‘wit’ dorp. Vorig jaar had onze dochter een juf die een hoofddoek droeg. Maakte ons oprecht niets uit, het is een heerlijke juf! Ik heb vreselijk gelachen toen onze dochter na een paar weken vroeg waarom juf X eigenlijk een cape droeg? Wij hebben toen gezegd dat ze dat draagt omdat ze een superjuf is!
Waarmee ik maar wil zeggen dat onze kinderen dit dus maar weinig in hun dagelijkse leven tegen komen. En doordat je weinig mensen van ‘een andere afkomst’ persoonlijk kent, word je beeld veelal gevormd door de (sociale) media.
Als je dan in het nieuws bijvoorbeeld leest dat een X percentage in de gevangenis van een bepaalde afkomst is, dan ga je dat onbewust toch meenemen in je beeldvorming (hoe erg ook!!).
Misschien een beetje afgedwaald, maar wilde toch mijn overpeinzingen met jullie delen...
