Manque Misschien is onderdrukking van die woede niet de juiste focus, maar juist de opbouw van zelfvertrouwen. Als je het vertrouwen hebt dat je met situaties kunt dealen, loopt de emotie misschien niet zo hoog op.
Jeetje, deze kwam zodanig binnen dat ik tranen in mijn ogen heb...
Ik denk dat je hier (voor mij tenminste) een heel relevant punt hebt.
Ik heb heel erg moeite met de confrontatie aangaan en tegelijkertijd verzin ik constant scenario's in mijn hoofd.
Dat laatste gaat echt de hele dag door, en ik word er soms doodmoe van.
Bijvoorbeeld: stel ik ben op mijn werk en ik merk dat iemand steeds mijn nietmachine gebruikt en op een net verkeerde plek teruglegt (ik verzin dit even ter plekke hoor).
Dan kan ik gerust de hele dag scenario's verzinnen waarin ik die persoon netjes vraag om de nietmachine op de juiste plek terug te leggen. Maar elke keer speel ik weer een ander scenario (de collega wordt boos, reageert niet of juist wel, etc).
Vervolgens confronteer ik die collega vaak niet eens, maar heb ik wel 3 dagen lang het hele gebeuren in mijn hoofd ontzettend groot gemaakt, en elke keer als ik weer een nieuw scenario verzin, word het nog groter en ga ik me nog meer irriteren.
Elke keer als ik die collega zie, komt die boosheid dan naar boven.
En uiteindelijk kan ik echt ontploffen van een dergelijke opgebouwde irritatie, die ik in het beginsel dus erg onzinnig en onnodig vind. En die boosheid kan er dan ergens anders uit komen, thuis bijvoorbeeld, of bij familie. En dan schaam ik me, want als er dan later gevraagd wordt waarom je boos bent... Ja, leg dat maar eens uit?
Het vervelende is dat ik dergelijke scenario's ook verzin zonder aanleiding.
Als ik bijvoorbeeld 5 minuten iets ga boren, verzin ik een scenario waarin de buurvrouw boos aan de deur komt omdat ik lawaai maak. Ik bedenk dan hoe ik ga reageren en wat ik zou doen als zij zo boos wordt dat ze gaat schreeuwen oid.
Of als er familiebezoek komt, dan kan ik van te voren scenario's bedenken waarin mijn neefje zich heel onbehoorlijk gedraagd en ik boos op hem moet worden.
Vervolgens heb ik dus al een bepaalde vooroordelende irritatie naar mijn neefje toe, terwijl hij er überhaupt nog niet eens is.
Heel lang bericht, sorry🤪
Maar om terug te komen op de quote van @Manque: ik denk dat het bij mij dus een deel gebrek aan zelfvertrouwen en te veel overanalyse is. Dat ik me (onbewust) veel en veel te druk maak om de opinies van anderen en ik ontzettend bang ben dat ik iemand tot last ben.
Maar dat ik de confrontatie niet durf aan te gaan en het dus altijd in mijn hoofd blijft zitten, waarna ik het weer veel te groot maak en de confrontatie nog minder durf aan te gaan, maar de opgebouwde irritatie blijft.
