Eerlijk gezegd weet ik niet of ik er in geloof dat iemand "van nature een heethoofd" kan zijn, zoals @Nescio in de OP schrijft. Ik lees dat er hier meer dames zijn die iets dergelijks over zichzelf schrijven, maar ik weet dus niet of ik daar in geloof. Natuurlijk zijn sommige karakters veel rustiger en meegaander en andere temperamentvoller, maar dat iemand echt van nature een heethoofd kan zijn...? Ik betwijfel het. En als dat al kan, betwijfel ik of dat bij jullie allemaal het geval is.
Ik denk dat bij veel mensen met driftbuien/woedeuitbarstingen er iets mis gaat in hun emotieregulatie. Ik denk dat deze mensen in veel gevallen heftige overtuigingen en/of emoties hebben bij de emotie boosheid. Ik lees in topic dingen als: het maakt me boos, angstig, verdrietig, piekerachtig, ik schaam me er voor, ik vind het puberaal van mijzelf. Kortom, jullie veroordelen het van jezelf als je boos bent. Alleen al met deze gedachten en de emoties die die oproepen, vind ik het niet gek dat jullie een heel negatief beeld hebben van je eigen boosheid.
Ik denk dat veel mensen die vaak woedeuitbarstingen hebben vroeger thuis niet hebben geleerd hoe je op een goede manier om kunt gaan met boosheid. Met boosheid an sich is namelijk niks mis. Het wordt pas verkeerd als je die op een verkeerde manier uit. Ik lees dat hier ook een paar keer: mensen die vroeger een ouder of broer hadden die enorm boos kon worden, waardoor zij eigenlijk bang zijn voor boosheid, of zich er heel onprettig bij voelen. @[verwijderd] is zelfs uit huis geplaatst vanwege driftbuien! Hoe traumatisch is dat?! 😱 Als dat gebeurd, ga je boosheid zien als iets negatiefs en wil je zelf niet boos worden. Als je dan iedere keer dat je (een beetje) boos wordt je boosheid onderdrukt (omdat je niet boos wilt worden) lijk je aan de buitenkant inderdaad de rust zelve. Als je dat heel vaak doet, word je zo bedreven in het onderdrukken van je boosheid, dat je de boosheid bij jezelf niet eens opmerkt. Het probleem is echter dat emoties zich niet tot in het oneindige laten onderdrukken. Al die boosheid en spanning bouwt zich op, tot het moment dat er iets gebeurt wat het te groot maakt om nog te onderdrukken en dan ontplof je. Je denkt dan dat het uit het niets komt, maar in werkelijkheid komt het helemaal niet uit het niets: het was al langzaam opgebouwd, alleen dat had je niet opgemerkt. Vervolgens zeg je allerlei negatieve dingen/oordelen over je boosheid en over jezelf, zoals ik in de vorige alinea opnoemde. Dan vind ik het niet gek dat je gaat denken dat je van nature een heethoofd bent.
