Niet zeiken maar doorgaan mentaliteit.

Hopsatee

Sevenof9 Haha ik ook niet, ik sport ook gewoon maar er waren er altijd heel veel die wel briefjes (al dan niet zelfgeschreven zoals @[verwijderd] 😂) hadden.

Ziek is ziek ben ik het over het algemeen mee eens al merk ik nu al dat mijn oudste al wel echt een loopje met me probeert te nemen. Om die reden heb ik hem wel eens thuis gehouden terwijl hij helemaal niet ziek was en weggebracht terwijl hij ziek opgehaald moest worden. Ziek is ziek vind ik ook maar ik ken ook mensen die zich bij elke snotneus ziek melden en daar ben ik gewoon wat minder enthousiast over.

Overigens sluit ik me heel erg aan bij @[verwijderd] ik had toen ik 16 was als eerst een mobiel maar daarvoor moest je het sowieso oplossen zonder appen en bellen. En ik merk heel erg in mijn werk dat “jongeren” echt niks meer gewend zijn en snel uit het veld zijn geslagen. Maar wellicht ben ik gewoon oud 😂

Manque

Bij ons thuis was het wisselend en het hing af van hoe mijn ouders er zelf bij zaten in welke mate ze verzorgend of zorgzaam waren.

Kniiiiiiiip

[verwijderd]

Manque dat heeft mijn moeder mij ook tweemaal geflikt door op vakantie te gaan. Dat vind ik echt onverantwoord en zou ik zelf never nooit doen. Hiermee torn je wat mij betreft echt aan de basisbehoeftes van een kind, waar je recht op hebt. Ik kan daar nog steeds pissig om worden. Jij ook of kan je dat nu wel loslaten?

Als ik iets weg moet halen, geef maar aan.

Ysabella

Manque ik herken mij heel erg in jouw verhaal/voorbeelden.

Ben je daardoor juist wat milder naar jezelf geworden of ben je nog steeds zo hard voor jezelf doordat dit is wat jou als kind is meegegeven?
Ik merk bij de opvoeding van mijn zoon dat ik best makkelijk over dingen denk, als hij later 15 km moet fietsen en het stormt en mijn man is vrij ‘brengt hij hem wel.’ En anders krijgt hij geld voor het openbaar vervoer.
Of als ik mij niet lekker voel zeg ik dat gewoon. Vroeger deed ik dat absoluut niet.

Op mijn 15e kon ik weekenden alleen thuis zijn, mijn moeder vroeg wel of ik het goed vond maar ik durfde geen nee te zeggen. Ik zou dus nooit een weekend weg gaan met mijn man terwijl onze kinderen dan alleen thuis zijn.

Tantetil

Manque jeetje ...dit is best heftig 😟

[verwijderd]

Sevenof9 ik verloor als puber zoveel bloed dat ik regelmatig flauwviel. Als je duizelig en licht in je hoofd bent, snel onderuit gaat, is sporten niet heel verstandig. Jonge meiden schijnen hier vaker last van te hebben. Mijn zus en een vriendin hadden het ook. Standaard ijzer tekort tijdens de menstruatie. Meestal had ik trouwens gewoon geen zin in gym en dan werkte zo briefje ook prima 😉.

Met hele heftige menstruatiekrampen snap ik het trouwens ook wel. Ik lag vroeger regelmatig krom van de wee-achtig pijn in mijn buik, rug en benen. Daar heb ik nu ook al een paar jaar geen last meer van, dus nu kan ik prima sporten. Deed ik toen ook niet.

Sevenof9

[verwijderd] oja in zo'n geval snap ik het wel. Ik heb nog nooit iemand ontmoet op school die daar last van had, iedereen gymde altijd gewoon mee.

Huggybird

[verwijderd] ik heb endometriose en viel ook flauw, had heftige bloedingen en kon niet recht op lopen van de krampen. Ik kreeg nooit een briefje mee, het “hoorde er gewoon bij.... “
sinds ik weet wat ik heb (2014) heeft mijn moeder daar veel spijt en verdriet van..... maar ja, zij wist ook niet van het bestaan af....

[verwijderd]

[verwijderd] aangezien ik 3 weken per maand ongesteld was volgens de briefjes.

Haha! Ik had twee keer per maand een voorhoofdsholteontsteking 😂 Net als drie andere meiden in de klas

Manque

[verwijderd] Hiermee torn je wat mij betreft echt aan de basisbehoeftes van een kind

Klopt. Ik had niet kunnen bevroeden wat het met me deed. Toen ze terugkwamen ben ik weggelopen van huis als een gek soort tegenreactie en bij een wildvreemde kerel gaan slapen die ik tegenkwam in een nabije stad. Omdat het zo vreemd voelde dat ze er weer waren. Ik wilde ze daarna niet meer. Was een rare tijd.

Wat deed het met jou?

[verwijderd]

Sevenof9 Ik heb dit nooit begrepen maar waarom zou je niet kunnen gymmen als je ongesteld bent? Ik ga dan gewoon sporten, gaat prima.

Omdat ik geen zin had om te gymmen 😂

Robije

[verwijderd] ik had een briefje van de orthopeed, ik heb nl snel last van m’n knieeen (teveel ruimte bij m’n meniscus waardoor hij klem komt te zitten)en bij pijn mocht ik stoppen met gym. Als ik iets dus niet leuk vond had ik standaard last van m’n knieeen 🤣

Elsie89

Wij fietsen altijd 8 km enkele reis ofzo. Kan me 2 x storm herinneren dat we met de b us zijn geweest. Ik had een strippenkaart om met noodgevallen met de bus thuis te komen en 20 euro pech geld om mn fiets te laten maken bij de fietsenmaker bij school in de buurt. Alleen ziek thuis blijven als je ook echt ziek was etc. Niks mis mee toch? Ik heb hele goede herinneringen aan mijn jeugd ondanks het niet zeuren maar doorgaan dus ligt denk niet alleen aan dit soort situaties.

Vulpen

Ik vind achteraf dat ik behoorlijk verwend werd. Bij ons thuis hing er eerder een 'doe altijd alsof alles goed gaat-'mentaliteit, dat probeer ik zelf bij mijn kinderen anders te doen.

[verwijderd] Hier ben ik het wel mee eens! Zo viel het mij bij de lampionnenoptocht in de wijk pas op dat mijn dochter op een bepaald vlak echt als een bikkel wordt opgevoed. Zij kan zonder problemen of klagen een uur lopen. Andere kinderen werden massaal door hun vader op de schouders gedragen, maar ja, die optie bestaat bij ons gewoon niet...

Honkeytonk

Vulpen Zij kan zonder problemen of klagen een uur lopen. Andere kinderen werden massaal door hun vader op de schouders gedragen, maar ja, die optie bestaat bij ons gewoon niet...

Ja en je ziet ook nog heel veel 2 jarige in buggy's / meerijdplankjes enz.

Maar of dat nu zo erg is.. vraag ik me af. Wij hebben dat ook allemaal niet hoor en mijn 2 , bijna 3, jarige moet ook gewoon lopen. Maar het beperkt ook wel, ik bedoel, ik ga geen 20 km wandelen met hem, terwijl een 2 jarige in buggy misschien net zoveel loopt als de mijne, alleen hebben ze een groter rondje. wij doen momenteel max 5/6 km rondjes.

Edit: een lampoinnenoptocht zal natuurlijk geen 20km zijn!

Rietjesbeker

Honkeytonk mijn tweejarige zit voornamelijk in de buggy zodat ik haar niet steeds kwijt ben als ik ga winkelen ofzo (of alle schappen omver trekt) 😬 maar als we de hond uit laten moet ze gewoon lopen, niks mis mee.
Ik hou zelf van een balans, je hoeft echt niet voor elk dingetje te piepen, maar soms is het ook gewoon wel lekker om even toe te geven aan een 'bleh' - gevoel. Moet niet te vaak, maar af en toe...

Hopsatee

Honkeytonk haha ik gooi mijn 2,5 jarige vaak in de kinderwagen omdat hij nogal een eigen wil heeft. Als ik hem laat lopen komen we zeker te laat op school of moet ik met een spartelende peuter in mijn armen terug lopen.

Mijn oudste liep met net 2 jaar dat stuk al zelf. Maar die luistert super goed en houd je handje vast en loopt braaf mee 😂

Vulpen

Honkeytonk Ik ga zelf sowieso geen 20 km lopen, na een uur lopen ben ik al vrij kapot. Ik vind het nu vooral beperkend dat ik niet met 2 kinderen tegelijk weg kan (hooguit met de auto, maar gedoe).

[edit] Ik zeg ook niet dat het erg is als kinderen af en toe gedragen worden hoor. Het viel me toen gewoon op, dat mijn dochter verder kon lopen dan de meeste andere kindjes van haar leeftijd.

Ysabella

Honkeytonk hier heb ik een buggy voor mijn 2 jarige. Hij kan prima een hele middag in de dierentuin rondlopen of 2 uur wandelen, (doen we elke dag dat wandelen) maar als ik boodschappen doe of naar de stad ga, gaat hij de buggy in zodat ik gewoon door kan lopen. Het is dus gemakzucht vanuit mijn kant niet eens omdat mijn zoon niet zou willen lopen. 😳

[verwijderd]

Tantetil Ja, ik ook! Ik wist al wel een en ander van je jeugd, maar ik schrik er toch een beetje van @Manque! weg

Manque

[verwijderd] ja, zo noem ik het nu ook, al voelt dat toch nog altijd onwennig.

Ja, het is wel anders. Heb me wat dat betreft ook altijd anders gevoeld. Ik wil het erkennen, maar niet alles laten bepalen. Heb er jaren over gedaan om te re-parenten (lekkere therapieterm) en ik kan nu ook wel bepaalde aspecten van mijn persoonlijkheid waarderen die voortvloeien uit het vroeg zelfstandig worden etc.

@Ysabella ik ben nu een stuk liever voor mezelf. En jij? Want je beschrijft nu dat je mild bent voor je kind, maar hoe streng ben je nog voor jezelf?

Ysabella

Manque blij te lezen dat je liever bent voor jezelf. Ik ken je niet persoonlijk, maar ik vind je altijd een bijzonder mooi persoon en als ik dan lees hoe het je is af gegaan vind ik dat heel naar voor je, ook al ben ik het met je eens dat ondanks alles je waarschijnlijk ook veel geleerd hebt over jezelf maar ook daardoor over anderen en dat dat je een streepje voor geeft. Ik vind dat altijd fijn, ondanks het negatieve van vroeger.

Je vraag is wel confronterend.🙈 Ik ben ontzettend streng voor mezelf en eerlijk gezegd denk ik niet dat ik dat geleerd heb, liever voor mezelf zijn. Hoe doe je dat? Ik probeer vooral lief te zijn voor anderen omdat ik dat zelf zo gemist heb.

Femkes

Ik probeer een (voor mijn gevoel) middenweg te vinden. Ik vind het namelijk belangrijk dat mijn kinderen zelfstandig leren zijn en gewoon zijn een beetje door te zetten, maar tegelijkertijd wil ik ze geborgenheid bieden. Ik verwacht dus wel dat ze leren koken, meehelpen thuis en een beetje zelfstandig op pad gaan, wel met steeds verminderende begeleiding.
Wij hebben bijvoorbeeld vanochtend gesproken met een middelbare school met de bedoeling oudste (nu groep 7) volgend jaar reeds naar deze school te laten gaan. Hij gaat binnenkort naar een meeloopdag om verder te oriënteren. Daarbij was het voor ons logisch dat we hem wel daar naartoe begeleiden, maar dat hij prima alleen naar huis kan. Die route is namelijk veilig en het spannende van een vreemde omgeving betreden is dan voorbij. En die balans proberen wij telkens te zoeken.

Voor mezelf ben ik trouwens veel strenger dan voor anderen en ik merk dat mijn kinderen dat meestal ook hebben (behalve qua huishoudelijke taken 😂)

Femkes

Ik vind zonder kinderen op pad gaan ook iets wat je moet ontwikkelen. Mijn oudste kan inmiddels een korte dag alleen zijn, dat hebben we opgebouwd vanaf 10 minuten. Dat doen we bij de middelste ook inmiddels een beetje, hetzelfde als alleen buiten spelen. Uiteindelijk zal ik ze dus ook een keer's nachts alleen laten, maar ook dat opbouwen (waar zijn wij, hoe oud zijn zij, helemaal alleen of met een nichtje of dergelijke, dat soort zaken).

« Vorige pagina Volgende pagina »