Moeilijke vraag, maar wel interessant. Ik reageer even voor mezelf en niet op andere mensen.
Ik denk dat geluk een gevoel is, een soort staat van zijn, die wel groter is dan alleen een emotie. Net zoals verliefdheid of depressieve gevoelens die langere tijd aanhouden, je kunt het hebben en tegelijk nog andere emoties ervaren.
Hormonen spelen mee bij een geluksgevoel, waardoor het deels 'maakbaar' is. Door dingen te doen waarbij gelukshormonen vrij komen zul je je eerder gelukkig voelen dan als je die dingen niet doet.
Ook het focussen van gedachten helpt denk ik bij het verkrijgen van geluk. Ik kan door mijn gedachten te sturen me heel goed of heel slecht voelen in dezelfde situatie. Hier kun je beter in worden door dit te oefenen, bijvoorbeeld door meditatie. Ik merk dat dat helpt, al vind ik het best moeilijk. Dit geeft voor mij ook gelijk aan waardoor geluk niet altijd een keuze is. Je kunt zelf dingen doen om gelukkig te worden en je kunt je gedachten sturen, maar niet iedereen kan dat. Een vriendin van mij is depressief, al jaren. Een andere vriendin (of nouja, ze zit in dat groepje) zei dat ze eens moet proberen positief te denken. Dat vind ik zulke domme opmerkingen, als dat haar gelukt was hoefde ze niet in therapie en aan de antidepressiva.
Ik voel me gelukkig als ik verbinding voel. In eerste instantie met mezelf, maar ook met de natuur en met andere mensen. Het gevoel vind ik moeilijk te omschrijven, het voelt misschien alsof je zorgen van je afglijden en je van de ervaringen in het moment kunt genieten, terwijl dromen over de toekomst het gevoel versterken. Het is lang geleden dat ik écht gelukkig ben geweest. Ik kan wel zulke momenten ervaren, maar niet meer voor een langere periode. Ik denk dat dat komt omdat ik de verbinding met mezelf mis, dit is erger geworden sinds ik volwassen ben. Ik kan geluk wel in mezelf vinden als ik weer meer die verbinding aanga.
Hoe geluk eruit ziet vind ik een heel moeilijke vraag, ik zie dan vooral beelden voor me van wat ik nodig heb om gelukkig te zijn. Dan denk ik aan heel veel ruimte, rust en natuur, zoals in Noorwegen. En het waait, dan heb ik het gevoel dat mijn hoofd leegwaait. Of drijven op het water, een gevoel van pure ontspanning. Maar ik denk dat ik die dingen nu denk omdat ik nu eerst ontspanning nodig heb om me weer gelukkig te voelen. Stel dat ik dat al zou zijn, dan denk ik misschien eerder aan iets actiefs doen waar ik me goed door voel. Ik kan het niet visualiseren als een kleur of vorm. Misschien nog het meeste als licht.
