Volwassenen met AD(H)D én medicatie?

LilyMilie

Zonnebloem ja ik vind dat dus lastig. Want hoe anders meer te weten te komen over iets dan door vragen te stellen?
Maar dan vaak als ik vragen stel dan is het onbeleefd, ongepast of te direct. Niet alleen persoonlijk naar jou hoor, maar ik heb het vaker dat ik hier tegenaan loop. En nu dus weer. Ik wil achterhalen waar het hem in zit.

Ik dacht in deze situatie dat het oké was om vragen te stellen vanwege de context; het onderwerp wordt al besproken, en het feit dat we hier ondertussen al jaren zitten met z’n allen. Maar dat heb ik dus verkeerd ingeschat. @Hooyo-shimbir had hem wel door dat het niet gepast was, en ik wil hem ook graag doorhebben. (Ik snap dat het nu niet gepast was, maar waarom dan is nu mijn vraag)

En als je iets niet wil bespreken dan heb je dat volste recht en zal ik er niet meer naar vragen. Ik dacht door jouw reactie op @Hooyo-shimbir dat dit een onderwerp is dat je niet verder wil bespreken en dat respecteer ik.
Maar nu ben ik een beetje verward want je geeft wel half antwoord.. Maar ik weet nu niet wat ik wel of niet daarop mag zeggen en vragen 😅

Misschien stel ik nu weer teveel vragen en kom ik weer rot over, zo bedoel ik dat zeker niet. Ik wil het heel graag begrijpen want het is niet de eerste keer dat ik vervelend overkom door vragen te stellen.

Ik wil geen mensen beledigen. Mijn intenties zijn echt niet om je te overhoren of je wel de waarheid spreekt. Ik ben gewoon heel vervelend hierin, ik stel altijd vragen, bij alles. Ik weet dat ik soms overkomt alsof ik dingen niet wil aannemen, niet geloof, opstandig ben of gewoon dwars wil zijn. Maar dat is het zeker niet. Ik bevraag alles tot in de details omdat ik heel graag wil weten hoe iets tot in de details zit. Hoe geïnteresseerder ik ben in iets, hoe gedetailleerder ik het wil. Ik ben soms onuitputtelijk en ga dan te ver. Ik zoek naar ‘het antwoord’ ; een kloppend plaatje, de logica. Antwoord op de waarom, de hoe, hoe zit dit dan? En dat dan?

Misschien ben ik daar verwend in, of arrogant dat ik denk dat recht te hebben. Ik weet dat ik het recht niet heb, maar kweenie.. misschien ben ik gewoon een naar persoon die niet genoeg geeft om de gevoelens van een ander.
Ik bedoel het zo iig niet, maar ik snap dat dat wel zo overkomt.

Anyway… bottom line. Ik snap wat je zegt en het spijt me dat ik je rotgevoel gaf, alsof ik je niet geloof.
Ik zal in het vervolg beter nadenken 🙂

Trees

LilyMilie Ik bevraag alles tot in de details omdat ik heel graag wil weten hoe iets tot in de details zit. Hoe geïnteresseerder ik ben in iets, hoe gedetailleerder ik het wil. Ik ben soms onuitputtelijk en ga dan te ver.

Even los van deze specifieke situatie. Ik herken dit heel erg en ik kan mij ook echt rot voelen als ik onbedoeld toch te ver ben gegaan. Het is vaak vanuit interesse en enthousiasme. Je bent hier niet alleen in en ik snap je gevoel 😘 (ik heb helaas geen tips, behalve dat ik mijzelf heel vaak probeer tegen te houden, maar lukt niet altijd).

Zonnebloem

LilyMilie voor mij zit het hem niet in de vraag zelf, maar hoe je de vraag (vragen) stelt. Je stelt de vragen kort en achter elkaar. En voor mij gaat het niet om een recept waarbij jij stap voor stap wilt weten hoe je iets moet bereiden, maar over iets pricairs wat mijn leven elke dag beheerst. Ik denk dat het ‘m daar voor mij persoonlijk in zit. En jij bent geen vervelend of naar persoon en je beledigd mij ook niet, jezelf zo naar beneden praten hoeft niet. Vergeet niet dat zoveel mogelijk informatie opslurpen ook je kracht is hè. Het heeft je ver gebracht, ook nu.

Nu ik dit zo van jou weet en besef dat je het niet zo bedoelde zal ik er vanuit mij anders op anticiperen dus: wat zou jij graag aan mij willen vragen?

In de buitenwereld bespreek ik mijn epilepsie niet, ook hier vind ik het soms moeilijk. Ik vind epilepsie namelijk eng, ik doe sinds ik mijn eerste aanval heb gehad gewoon alsof het er niet is. Mede door mijn ervaringen. Ik voel een aanval aankomen en dat is voor mij het ergste wat er kan gebeuren omdat ik dan de controle totaal verlies en daarna ben ik zo ziek. En eigenlijk zegt iedereen dan dat het heel fijn is dat ik het voel aankomen want dan kan ik op de grond gaan zitten. Maar ze beseffen niet dat ik dan al geen controle meer heb over mijn lichaam. De wereld draait dan letterlijk om mij heen en ik probeer letterlijk mee te draaien dus ik draai rondjes om mijn eigen as, zie de wereld opeens dubbel, neem dingen waar die er niet zijn en dat gebeurd in 20 A 30 seconde. Epilepsie is een klein onderdeel van mijn hersenbeschadiging, ik kan bijvoorbeeld alle hokjes aankruisen als het gaat om ADD, maar ik heb het niet, het is mijn hersenbeschadiging en zo zijn er nog tig andere aspecten. Afijn, het is een groot aspect uit mijn leven en misschien dat ik het daarom wel verkeerd opvatte.

Sorry, ik wilde je geen rot gevoel geven of je het gevoel geven dat je niet goed genoeg bent zoals je bent.

LilyMilie

Trees misschien is het dan een beetje een adhd ding? Dat bedoel ik niet als excuus van dus accepteer maar als ik teveel vraag. Maar kennis is macht dus misschien ipv frustratie naar mezelf (‘waarom ben ik zo?’) dan een verklaring naar mezelf (‘oh, daarom ben ik zo’) en dan kan ik ermee aan de slag 🙂

Trees

LilyMilie misschien is het dan een beetje een adhd ding?

Het is wel iets wat ik daaraan altijd wel gelinkt heb. Ik kan dit heel naar van mijzelf kan vinden. Ik hou mij in het contact met mensen ook altijd wat in. Behalve bij goede vrienden kan ik daarin echt mijzelf zijn. Het is alsof ik daarin de rem wat mis.

LilyMilie

Zonnebloem ik snap het! Ik zal erop letten.

Ik kan me voorstellen dat het verlies van controle heel beangstigend is. Ben jij bij bewustzijn tijdens een aanval? Of alleen in het begin, als het hem voelt aankomen?
Heb je veel aanvallen per jaar?

Ik heb niet de diagnose epilepsie maar kreeg tijdens de EEG wel een epileptische reactie. Nu ik weet dat dat het is denk ik dat hem 1 of 2x eerder heb gehad in de afgelopen tijd. Ik wist niet dat dat epilepsie was, ik kende alleen de generaliserende epilepsie waarbij je buiten bewustzijn raakt. Ik leer nu dat er redelijk wat varianten bestaan.
Ik kan me voorstellen dat de onvoorspelbaarheid van de aanvallen best op je kunnen inhakken en je angstig kunnen maken.

De klachten van nah’s kunnen inderdaad erg lijken op de klachten van adhd ed.
Mijn zwager heeft ook een nah, en hij werd ook getest op add. Hij heeft de diagnose ook niet gekregen ondanks dat hij alle vakjes kan aankruisen want ze kunnen niet met zekerheid zeggen hoe hij was voor zijn ongeluk. Wij als familie weten dat hij duidelijk add heeft, want zoals hij nu is was hij al alleen nu in extreme vorm. Ondanks slikt hij wel ritalin en dat helpt hem heel erg veel.
Vandaar mijn vraag gisteren over jouw ritalin in jouw context omdat mijn zwager het dus ook slikt. Dat bruggetje (van mijn zwager naar jou) was in mijn hoofd duidelijk, maar snap dat het voor jou een vreemde vraag was omdat ik de vraag verder niet toelichtte. (Hij heeft geen epilepsie trouwens)

Hooyo-shimbir

Zonnebloem voor mij zit het hem niet in de vraag zelf, maar hoe je de vraag (vragen) stelt. Je stelt de vragen kort en achter elkaar. En voor mij gaat het niet om een recept waarbij jij stap voor stap wilt weten hoe je iets moet bereiden, maar over iets pricairs wat mijn leven elke dag beheerst.

Dit is ook hoe ik het las en @LilyMilie ik weet dat je t niet expres doet of zo bedoeld! Het was ook alleen maar bedoeld om je erop te wijzen om ervan te leren indien nodig. Hopelijk heb ik ook jou niet een rotgevoel gegeven?
En ik heb natuurlijk heel lang in het schuitje met een ernstig ziek kind gezeten en veel vragen gekregen. Miss dat daarom m’n inzicht daarin wat groter is dan gemiddeld.

Zonnebloem

LilyMilie nee ik ben niet bij bewustzijn tijdens de aanvallen, alleen die 20 A 30 seconde ervoor, ik heb generaliserende epilepsie waarbij ik vroeger hoogstwaarschijnlijk absences heb gehad voordat ik mijn eerste generaliserende aanval heb gehad . Dus staren en daarna weer verder gaan met waar je mee bezig was. Deze vorm van epilepsie word door je omgeving vaak niet herkend als zijnde epilepsie maar vaak als iemand die dagdroomt. Als je deze vorm eenmaal herkend is het wel duidelijk zichtbaar, stel je schrijft een brief, je stopt met schrijven, staart voor je uit en daarna ga je gewoon weer verder waar je gebleven was. Je krijgt in die paar seconde ook geen contact met iemand die een absence heeft. Ik werd ook altijd droomkind genoemd. 🤐

Op dit moment ben ik aanvalsvrij! Vroeger had ik altijd 1 keer in de 6 weken een aanval en altijd vlak na het uit bed stappen.

Trees

LilyMilie De klachten van nah’s kunnen inderdaad erg lijken op de klachten van adhd ed.

Wat ik dus zelf heel boeiend vind dat ik duidelijk een verschil merk tussen beiden. De psychiater gaf aan dat hier wel een verschil tussen zit als je verder doorvraagt. Waarop ik uitlegde hoe ik beiden anders ervaar. Het zijn bijv beide concentratieproblemen, maar het werkt echt anders in mijn hoofd. De psychiater vond dat echt heel interessant om het vanuit mijn ervaring te horen en mogelijk dat ik daarmee zelf zijn drang naar onderzoek wat aangewakkerd heb.

Pimpelmeesje

Zonnebloem ik snap wel dat je het eng vind, ondanks dat het relatief onschuldig is (tov hoe ernstig het eruit ziet) is het ook gewoon heel eng.
Hopelijk blijf je nu altijd aanvalvrij ❤️ 🤞

Trees

Zonnebloem ik voelde het vroeger dus ook aankomen met draaien. Echt heel kort ervoor. Ik kon dan niet echt meer iets doen, dan was ik de controle al kwijt. Verder is het denk ik niet te vergelijken, want ik had gewoon recht toe recht aan epilepsie volgens het boekje. Paar jaar medicatie geslikt en daarna mocht ik stoppen, omdat ik aanvalsvrij was. Weet je wat ik ergste vond als het kind? Dat ik tijdens een aanval in mijn broek plaste. Dat vond ik zo gênant.

LilyMilie

Zonnebloem super dat je zo lang aanvalsvrij bent!

Las inderdaad over die absences. Iemand dochter had dat ook hier.. wie was dat ook alweer? Is van jaren terug. Wat dat jouw dochter toevallig @Trees ? Daar waren toen wat meer zorgen om, oa die absences volgens mij. (Hoef je niet op te reageren als dat privé is)

LilyMilie

Trees ja die rem idd. Alles wijkt zo’n beetje op zo’n moment. Gevoelens zijn ondergeschikt, de informatie vergaren is het enige dat telt. Nja.. wel beetje doorslaan, ja.

LilyMilie

Trees zou zomaar kunnen dat de psych dat triggert. Ook gezien je achtergrond en kennis, misschien dat hij je daarom pusht om het op deze manier te doen.
Het zou alleen fijn zijn als hij er misschien meer een samenwerking van maakte dan om het bij jou te leggen maar zelf wel de ‘macht’ houden mbt medicatie. Dat voelt scheef.

Maar op zich natuurlijk wel echt reuze interessant. Ik doe zelf graag mee aan onderzoeken haha.
Ik deed als kind mee aan een onderzoek naar neuspoliepen. Ik had een eenzijdige neuspoliep en dat schijnt niet vaak voor te komen bij kinderen. Ik kreeg toen een CT scan (had ook last van hoofdpijnen), blabla. Vond het allemaal heel leuk. Ik vind het alleen jammer dat ik me er nog maar vaag iets van herinner. Ik wou dat ik een sterk geheugen had, haha

Zonnebloem

Trees oh jij ook?! Moest jij ook gillen tijdens een aanval? (omdat al je lucht uit je longen word geslagen) als iemand dan zij dat ik gegild had vond ik dat altijd naar, want dan had iedereen het weer gehoord. En dan inderdaad dat plassen en schuimbekken dan ben je opeens weer even heel klein. En misschien telt de afhankelijkheid ook mee, als je een aanval hebt ben je ook afhankelijk van anderen.

Wel top dat je er overheen gegroeid bent zeg! Dat was vast een hele opluchting.

Trees

LilyMilie ik doe nu ook mee aan een onderzoek vanuit Hogeschool Utrecht voor de ontwikkeling van een meetinstrument bij mensen met een cognitieve communicatiestoornis. Vind ik ook heel erg leuk. Ik vraag ook echte alle in en outs van het onderzoek aan de onderzoekster (realiseer mij nu plotseling dat ik dan waarschijnlijk ook weer veel te veel vraag - ipv gewoon testpersoon te zijn 😬). Verschil is dat ik mij hier zelf voor opgegeven heb.

LilyMilie Dat voelt scheef.

Het is ook scheef, want ik heb hem nodig, omdat ik die stomme medicatie wil. Voel mij min of meer verplicht om ja en amen te zeggen. Ik vind het leuk om hierover van gedachte te wisselen met hem. Alleen meer ook niet. Misschien dat hij mij ook verkeerd interpreteerde, omdat ik heel enthousiast mee ga in het hele verhaal.

Soturi

LilyMilie Die ontbreekt mij ook nog wel eens. Ik wil alles weten tot in detail. Wat maakt dat ik soms ook niet door heb dat ik te ver ga. Of, sinds ik me er bewuster van ben, dat ik eigenlijk niks durf te vragen omdat ik dan zeker weten niet te ver ga.

Soms is de grens tussen nieuwsgierigheid/leergierigheid en de dingen die me geen reet aan gaan enorm lastig.

Trees

LilyMilie dat was mijn dochter. Het waren gelukkig geen absences, maar het is add. Haar gewone eeg was goed en we hadden de keus voor verdere onderzoek, maar daar hebben we het toen bij gelaten. Ze heeft het overigens nog steeds. Kan rustig midden in een gesprek een paar seconden weg zijn en reageert dan nergens meer op. Gaat daarna weer verder alsof er niks aan de hand is. Het is een onwijze dromer.

LilyMilie

Trees dat zou kunnen dat hij het verkeerd opvatte. Misschien heeft hij daarom ook zijn positie verkeerd ingeschat. Normaal zou je dit niet van een cliënt vragen maar jij bent een geval apart en misschien is hij daar teveel in meegegaan. Dat is niet goed van hem, dat had hij niet moeten doen.

Wat ik vaak ook denk is dat specialisten die al lang in hun vak zitten vergeten dat hun vak niet gewoon is voor de mensen. Zelfs al ben jij neuropsycholoog, je zit daar als cliënt, niet als semi-collega. Dat had hij echt beter moeten inschatten want hij maakt de relatie nu warrig. L

LilyMilie

Trees ja precies, zo had ik het onthouden!
Grappig joh dat ze zo afwezig kan zijn. Ik vind het erg leuk wanneer je innerlijke processen aan de buitenkant kan zien. Ik hou er ook zo van als mijn zoon aan het stimmen is. Kinderen zijn daar vaak nog veel puurder in dan volwassenen.

Trees

LilyMilie ze heeft zich er een tijd voor geschaamd. Ook omdat ze vervelende opmerking over kreeg van meiden uit haar vorige klas. Ik zie het direct aan haar en weet dat wat ik dan zeg toch niet binnen komt.

Op welke manier doet jouw zoon aan stinken? Ik doe het zelf ook heel veel. Heb echt heel veel verschillende manieren. Mijn man wordt er af en toe echt helemaal gek van. Ik probeer hem uit te leggen dat het zo fijn voelt, maar hij snapt daar echt niks van. Ik noem het altijd mijn rare tics 😅.

LilyMilie

Trees Op welke manier doet jouw zoon aan stinken?

🤣🤣 leuke autocorrect

Mijn zoon heeft veel verschillende stims. Eentje die hij veel doet is letters maken met zijn handen. Dit doet hij al sinds zijn 2e, ik ken hem niet anders dan dat hij dit doet. Als hij enthousiast is dan fladdert hij.

Wat zijn jouw stims? Heeft je omgeving er soms last van? Haha

Sneu trouwens voor je dochter. Ik kan me voorstellen dat als je in een omgeving bent waar men dit niet snapt of ziet als negatief, dat je je er dan voor gaat schamen.

Trees

Zonnebloem nee geen gillen. Volgens mij maakte ik geen geluid. Ik heb er ik ieder geval nooit iemand over gehoord.

Zonnebloem . En misschien telt de afhankelijkheid ook mee, als je een aanval hebt ben je ook afhankelijk van anderen.

Dat is het denk ik ook. Ik heb het altijd al vreselijk gevonden om afhankelijk te zijn. Nog steeds 🫣.

Ik heb nadat ik gestopt ben met medicatie nog een aanval gehad bij de bushalte. Ik was een jaar of 16 en we gingen stappen. Iedereen dacht dat ik drugs gebruikt had. Ik was hartstikke nuchter. Dat was echt het ultieme schaamte moment op deze leeftijd. Ik had gelukkig een zwarte broek aan en lange jas, dus niemand zag dat ik in mijn broek geplast had. Ik heb dit thuis ook nooit verteld. Achteraf natuurlijk hartstikke dom. Rond mijn 22e werd ik een keer wakker op de grond van de wc met een hoofdwond (ik denk dat ik tegen de wc pot ben gevallen). Ik weet nog steeds niet of ik gewoon flauw ben gevallen of dat het een aanval was. Ik had geen tongbeet (deze had ik vroeger ook niet altijd), maar wel in mijn broek geplast. Alleen dat kan bij flauwvallen ook voorkomen.

Ik denk dat ik daarom de aanvallen nu ook heel eng vind. Ik herken je angst wel. Het was bij mij dan lang niet zo erg. Ik had geen uitval daarna, maar ik wil gewoon niet dat dit terug komt. Het afhankelijk zijn van omstanders, controle kwijt zijn, wil ik niet. Plus altijd maar hopen dat je niet raar terecht komt. Dit ging vroeger ook niet altijd goed.

Trees

LilyMilie leuke autocorrect

Oh wat erg 🫣😂

LilyMilie Wat zijn jouw stims? Heeft je omgeving er soms last van? Haha

Heb je even;
Met mijn duim op mijn voortanden drukken en dan maak ik een soort ronde beweging
Puntje van een dekbed tussen wijs en middelvinger bewegen (anders kan ik niet in slaap komen)
Met mijn nagels repeterend langs mijn mond strijken
Met mijn nagel langs het puntje van een boek strijken (dan moet het puntje al wel een beetje kapot zijn, want anders is het niet lekker)
De dikke naad aan de onderkant van een broek tussen wijs en middelvinger bewegen
Duimen
Op mijn pink bijten
Van voor naar achteren wiegen (alleen als ik zwaar overprikkeld ben)
Sowieso kauwen op bepaalde structuren (alles wat zacht en van rubber is)

Waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar. Ik kan dit dus echt uren achter elkaar doen. Al vanaf een jaar of 1 a 2. Mijn man wordt hier soms gestoord van. Ik word hier dus echt zen van. Het helpt trouwens niet tegen zintuigelijke overprikkeling van nah. Dat is meer fysiek. Wel tegen een vol hoofd, onrustig lijf etc.

Ik doe dit trouwens niet in het openbaar of heel stiekem onder de tafel aan het uiteinde van mijn broek frummelen. Daarna kan ik thuis dus wel helemaal los gaan.

Ik hoop dat jullie nu niet denken dat ik een volslagen idioot ben. Ik schaam mij hier altijd wel een beetje voor 😬

« Vorige pagina Volgende pagina »