Zoon, bijna 2, wilde een soepstengel. Ik zei nee, want ik was al eten aan het koken, én zijn banaan was nog niet op. Dus meneer gaat plat op de grond hysterisch liggen huilen. Vervolgens loop ik even naar de kamer, hij loopt vol interesse met er dikke smile mee. Nadat hij ook daar niets kreeg? Ging hij op exact dezelfde plek in de keuken weer liggen krijsen. Ditzelfde tafereel herhaalde zich nig een keer toen ik wat uit de vriezer ging pakken. Heb geprobeerd niet te laten merken dat ik best moest lachen 🙈
En in de categorie schattig. Zoon loopt naar zijn 2 maanden oude zusje. Hij doet zijn handen voor zn ogen, en haalt ze weer weg terwijl hij ‘boooeeee’ zegt. Leuke spelletjes 😊
