Niet mijn eigen kind
we fietsen terug naar huis en het beste vriendje van mijn oudste zoon zit bij mij achterop.
‘Kijk in die bibliotheek werkt mijn moeder!’
‘Oh wat leuk! Wat voor werk wil jij later gaan doen?’
‘Net als mijn moeder’
‘Wat doet jouw moeder dan precies?’
‘Ze gaat altijd naar de bibliotheek en gaat zitten en lezen, dat ga ik later ook doen als ik moet werken’
Ondertussen heb ik helemaal de slappe lach
‘Nou dat moet wel hard werken zijn zeg’
‘Ja’ het is even stil ‘zitten en lezen is echt hard werken’
Ze werkt niet in de bieb🤣
En daarvoor:
‘Mag ik een lolly?’
Ik begin te lachen ‘nee dat mag jij niet en ik weet zeker dat het ook niet van jou mama mag’
‘Echt wel, van mijn mama mag ik altijd een lolly’
‘Maar ik ben jouw mama niet’
‘Jawel jij bent mijn mama’
‘Oh ja heb ik 3 kinderen dan?’
Ondertussen hebben we beide de slappe lach en pakt hij een stuk komkommer. 🙃
Het klinkt misschien een beetje brutaal maar dat was hij echt niet. Het is zo’n lief kind en zo fijn om hem om je heen te hebben.
