Vooroordelen

[verwijderd]

Ik probeer zo min mogelijk (negatieve) vooroordelen te hebben, maar toch betrap ik mijzelf daar regelmatig op. Ik vind dat oprecht heel erg van mijzelf. Ik wil naar de persoon kijken en niet naar de groep, waar degene toe behoort of iemand beoordelen op enkel zijn uiterlijk.

Gisteren betrapte ik mijzelf daar weer op. Mijn meiden waren naar ballet en met van de andere moeders ga ik samen naar de bibliotheek voor een kop thee enz. Elke week hartstikke gezellig, en het is een leuke en gezellige vrouw. Ze vertelde gisteren dat ze jehova’s zijn. Er gaat direct van alles door mijn hoofd en dat is niet positief. Ik ben opgevoed met het idee dat iedereen, die geen blanke Nederlander is, niet goed zou zijn. Het is afschuwelijk wat mijn familie hierover uitkraamt en toch heb ik deze vooroordelen soms ook nog . Het schiet lijkt wel bijna automatisch door mijn hoofd, terwijl ik direct daarna tegen mijzelf zeg dat het dikke onzin is wat ik denk.

Ik wil niet zo denken. Herkennen jullie dit? Hoe krijg je dit soort gedachtes eruit en wat doe je er dan vervolgens mee?

[verwijderd]

[verwijderd] Ik vind dat oprecht heel erg van mijzelf.

Ik denk dat je daarin veel te streng voor jezelf bent. IEDER MENS heeft vooroordelen. Daar ontkom je niet aan. Ik wilde al een heel verhaal gaan typen over de functie van stereotypen, het begrijpen van de wereld om je heen en jezelf beschermen tegen mogelijke gevaren, maar ik zie dat @Manque dat al heeft gedaan, dus dat zou mosterd na de maaltijd zijn. Ik denk eigenlijk ook dat jij dat allemaal al wel wist. Dus waarom vind je het zo erg van jezelf dat je vooroordelen hebt? Zolang je in staat bent ze te herkennen, de moed hebt te erkennen dat het vooroordelen zijn, die niet per definitie waarheid bevatten, en je er niet vanuit handelt, is het toch okee?

Pietje1987

Ik heb er zelf ook last van (helaas!). Ik probeer dan actief vragen te stellen die mijn vooroordelen ontkrachten. En mij er van bewust te zijn dat ik die vooroordelen heb en dat ik daar iets mee kan. En dat ze niet gelden voor hele groepen.

[verwijderd]

Ja ik herken het wel. Ik word gelukkig steeds beter in het 'mijzelf er meteen op betrappen' wanneer zo'n gedachte door mijn hoofd gaat. Ik geef mijzelf dan een standje en probeer te focussen op iets positiefs van die persoon.

Maar het is soms wel lastig hoor, voor sommige groepen ben ik erg gevoelig, ik veroordeel ze sneller en heftiger.

Manque

Ja, ik heb dat ook. Lijkt me onwaarschijnlijk dat mensen het helemaal niet hebben. Er zijn zoveel stereotyperingen om ons heen. In de geschiedenis natuurlijk, maar ook heel veel in comedy, in boeken en films, reclames, overal eigenlijk wel. Je krijgt ontzettend veel signalen binnen, bewust en onbewust, over bevolkingsgroepen, 'typische' mannen- en vrouwendingen, intelligentie, gewicht, kleding, levensbeschouwing. Het zou raar zijn als dat alles aan je voorbij gaat en je compleet blanco in ieder intermenselijk contact staat. Het heeft ook een functie, dat je die signalen oppikt en er patronen in ziet. Dat zoogdierenbrein probeert ons te beschermen door profielen van mogelijk gevaar op te stellen.

We krijgen alleen heel veel ruis binnen. We lopen helemaal niet zoveel gevaar als ons brein ons laat denken. Mensen met een andere huidskleur zijn niet gevaarlijk en mensen die niet naar het man-vrouw-stereotype handelen bedreigen je persoonlijke waarden niet, laat staan dat iemand anders zijn levensstijl echt iets voor jou moet betekenen. Maar het is wel logisch, dat die gedachten zich onbewust vormen.

Bij mijn ouders thuis wordt ook van alles gezegd over afkomst, religie, milieu, noem maar op. Als die gedachten bij me opkomen probeer ik ze te herleiden. Het zijn vaak de stem en de afkeer van een ander (een familielid, een politicus) die doorklinken in mijn eigen hoofd. Daar hoef ik niet naar te luisteren en mezelf ook niet schuldig over te voelen.

Ik merk wel dat hoe kritischer ik ben gaan kijken naar de wereld om me heen, hoe meer vooroordelen ik bij mezelf bemerk. We maken echt veel denkfouten die alleen maar gestoeld zijn op het keer op keer herhalen van non-feiten.

[verwijderd]

[verwijderd] ja en nee. Je hebt gelijk dat het er uiteindelijk om gaat hoe je handelt en het heeft inderdaad evolutionair een functie. De inhoud van mijn vooroordelen hebben echter geen enkele evolutionaire functie. Dit is grotendeels meegegeven in de opvoeding en overgenomen van de mensen om mij heen uit mijn jeugd. Het is totale onzin en het heeft geen enkele nut voor mijn overleving om te denken dat mensen met een andere etnische of religieuze achtergrond minderwaardig zouden zijn.

Misschien ben ik inderdaad wel te streng, maar ik wil mijn gedachtes niet bevuilen met onzin. Ik wil niet accepteren dat ik zulke gedachtes heb en vind dat ik hierin kritisch richting naar mijzelf moet zijn en mijzelf moet blijven uitdagen om deze automatische gedachtes te wijzigen.
Daarnaast bestaat er toch het risico dat je er onbewust naar handelt. Ik wil mijn kinderen iets anders meegeven dan wat ik heb meegekregen en daarin ben ik streng richting mijzelf. Gelijkwaardigheid, respect richting de ander enverdraagzaamheid zijn voor mij hele belangrijke waardes in mijn leven.

[verwijderd]

[verwijderd] Je hebt gelijk dat het er uiteindelijk om gaat hoe je handelt en het heeft inderdaad evolutionair een functie. De inhoud van mijn vooroordelen hebben echter geen enkele evolutionaire functie.

Maar ook dàt heeft een evolutionaire functie. Het levert evolutionair voordeel op als je je ouders gelooft en naar hen luistert. Anders zou je alles zelf moeten leren door trial and error en door het opdoen van ervaringen. Het is handig dat je kunt leren van je ouders/gemeenschap en dat er op die manier kennis van generatie op generatie wordt doorgegeven. Dus er zit wel degelijk evolutionair voordeel in het luisteren naar en geloven in je ouders.

Edit: dus de inhoud van wat jij geleerd hebt levert misschien geen evolutionair voordeel, maar het feit dat een mens dingen leert/overneemt van zijn ouders/gemeenschap wel. Ikzelf denk dat we ook genetisch voorgeprogrammeerd zijn om onze ouders/gemeenschap (tot op zekere hoogte) te geloven en ernaar te luisteren. Waaruit je ook kunt afleiden dat je het mensen niet heel erg kunt aanrekenen dat ze vooroordelen hebben. Wat je mensen wel kunt aanrekenen, is als ze vervolgens niet bereid zijn hun vooroordelen te toetsen aan de realiteit. Dus ik blijf echt vinden dat je te streng voor jezelf bent.

[verwijderd]

[verwijderd] Dus er zit wel degelijk evolutionair voordeel in het luisteren naar en geloven in je ouders.

Het gaat mij om de inhoud en niet het proces. Wat mijn ouders mij inhoudelijk hebben geleerd op sommige punten heeft geen enkel evolutionair voordeel en mag wat mij betreft minder aanwezig zijn in mijn brein. Als volwassene ben ik zelf verantwoordelijk voor wat ik denk en doe en ik zal nooit tegen mijzelf kunnen zeggen ‘ach je kan er niks aandoen dat je zo denkt, want dat is evolutie’.

[verwijderd]

[verwijderd] Sorry, ik heb mijn vorige post ge-edit, maar je was me net voor met deze reactie. Maar in de edit mijn reactie op deze post.

[verwijderd]

Ik lees nu je toevoeging. Volgens mij zeggen we grotendeels hetzelfde.

[verwijderd]

[verwijderd] Haha, loopt lekker door elkaar hier! 😖

[verwijderd]

[verwijderd] Maar uit jouw beginpost blijkt dat jij direct merkte dat de gedachte die oppopte een vooroordeel is en dat je er meteen afstand van nam. Waarin valt jou nog iets te verwijten dan? Je hebt als mens toch niet zoveel controle over je gedachten dat je kunt voorkomen dat allerlei random gedachten oppoppen?

[verwijderd]

[verwijderd] wat ik mijzelf verwijt is dat het wel mijn gedrag beïnvloed. Ik merkte bijv. gisteren na een kwartier dat ik veel bewuster van mijzelf werd met wat ik deed en zei. Niks dramatisch of beledigend, maar ik gedraag mij wel anders. Reactie van mijn man thuis: zij?? Dat zag ik niet aankomen, want het is zo leuk gezin.

Vervolgens leggen we op een rustige en neutrale manier aan de kinderen uit wat jehova’s zijn en waar ze voor staan. In onze eerste reacties schemert natuurlijk wel heel duidelijk een bepaalde mening door. Het lijkt bijna een soort automatische respons op een automatische gedachte, die je naar mijn idee kan ondervangen als deze gedachtes minder aanwezig zijn of minder snel naar boven komen. Afgezien van het feit dat ik het niet leuk vind dat ik dit überhaupt denk (waar natuurlijk ook allerlei gedachtes aan gekoppeld zijn, zoals ik wil niet zoals mijn familie worden etc.).

[verwijderd]

[verwijderd] Okee, dan snap ik je beter. Maar zoals je je naar haar gedroeg, dat zal toch niet zo blijven? Waarschijnlijk kan je, als je eenmaal aan het idee gewend bent, weer net zo spontaan doen als je eerst altijd tegen haar deed.

En wat betreft het gesprek met je dochters: ook dat vind ik begrijpelijk. Ik denk dat je voorop moet stellen dat er niet zoiets bestaat als een neutrale opvoeding. Waarbij er natuurlijk verschil is tussen je kinderen je overtuigingen meegeven en ze je vooroordelen meegeven. Ik kan me voorstellen dat de meeste mensen dat eerste wel wenselijk vinden en die tweede niet. Maar met het feit dat jullie wel gewoon respectvol over jehova's praten, terwijl jullie ook een bepaalde mening over hun overtuigingen en levenswijze hebben, geven jullie je dochters m.i. ook een heel waardevolle les mee.

Jessie80

[verwijderd] Reactie van mijn man thuis: zij?? Dat zag ik niet aankomen, want het is zo leuk gezin.

Hoe kwamen jullie op dit thema? Had je het ook verteld als ze had gezegd overtuigd atheïst te zijn? Overigens denk ik dat je het daarna heel mooi met je kinderen besproken hebt en dat het een goede aanleiding was, want eerlijk gezegd ga ik niet heel vaak er eens goed voor zitten om te vertellen over de verschillende religies en geloofsgemeenschappen.

Ik betrap mezelf ook vaak genoeg op vooroordelen. Ik probeer het vooral als leermoment te zien en te hopen dat de volgende keer als ik iemand tref uit hetzelfde "hokje" mijn initiële gedachte anders of er niet is.

[verwijderd]

[verwijderd] er is denk ik ook niet heel veel mis met hoe we er nu mee omgaan richting de kinderen. Ik ben echter wel nieuwsgierig hoe anderen dit ervaren en hoe zij ermee omgaan. Er is altijd ruimte voor verbetering en ik kan daarin wel van anderen leren. Mijn streven blijft toch om uiteindelijk zo min mogelijk last van vooroordelen te hebben.

[verwijderd]

Jessie80 Hoe kwamen jullie op dit thema? Had je het ook verteld als ze had gezegd overtuigd atheïst te zijn?

Weet ik niet of ik het dan gezegd had, maar zowel wel dan sowieso op een hele andere, minder verbaasde manier. Mijn vooroordeel bij jehova’s was toch een gesloten groep mensen, enkel omgaan met hun eigen mensen met een bepaalde kledingstijl. Zij passen totaal niet in het hokje wat ik ervan gemaakt heb in mijn hoofd. Ik was dus ook echt verbaasd 😬.

Honkeytonk

Ik heb ook vooroordelen. Gebaseerd op ervaring en meningen van anderen (familie / media). Maar schaam me er niet voor hoor. Ik ben me er bewust van en doe mijn best er niet naar te handelen.

Maar één van m'n beste vriendinnen is er zo eentje van zo een plaatje op Facebook 'dacht dat je een bitch was'.

Zolang je open blijft en je je vooroordeel kan aanpassen (dan wel persoonlijk, dan wel op grotere schaal) dan is het goed denk ik.

Zo heb ik een nare ervaring met jonge jongens van een bepaalde afkomst , in eerste instantie ben ik er bang voor en verafschuw ik ze over 1 kam. Maar er zitten ook jongens in mijn vriendengroep van die afkomst. Kan het vooroordeel uiteindelijk los zien zeg maar. En ik denk dat dat het belangrijkste is.

Dat je die moeder nu niet veroordeeld, maar van haar leert/gewoon koffie blijft drinken. Even je weg zoeken omdat je weet dat Jehova wat andere standpunten heeft misschien, maar daar kun je mee omgaan. Als iemand zeer streng anders is op bepaalde punten, is dat altijd even verbazend toch?

Noordeling

Die schaamte herken ik wel, k vind het ook stom dat ik ook soms gelijk en mening/gevoel bij mensen heb op basis van uiterlijk.

k Probeer vooral bewust te blijven van deze vooroordelen en er niet naar handelen.

Angel1980

Dit is vrij complex omdat we allemaal vooroordelen hebben, er zijn weinig mensen die neutraal door het leven gaan. Echter is een vooroordeel gebaseerd op een negatief onderdeel, de associatie is dus per definitie negatief. Ik zou niet te streng zijn voor jezelf. De gedachte en mogelijke gedragingen die daaruit volgen hebben nu eenmaal plaatsgevonden, je kon je er ook niet op voorbereiden. Wat vooral belangrijk is dat je nu de dialoog aangaat. Je bent je al zeer bewust en je intenties zijn oprecht.

Verder denk ik dat vooroordelen maar op een manier echt kunnen worden aangepakt en dat is door positieve ervaringen op te doen daar waar we een vooroordeel over hebben (contra-conditionering). En dat kan natuurlijk lang niet met alles en iedereen, maar dit zou wel een mooi experiment kunnen zijn.

Vulpen

Angel1980 Wat vooral belangrijk is dat je nu de dialoog aangaat. Je bent je al zeer bewust en je intenties zijn oprecht.

Maar wat nu als je vooroordelen bevestigd worden? Is het dan niet beter om daarover van tevoren een inschatting te maken en bepaalde onderwerpen gewoon te vermijden? (Zodat je dus wel iemand leert kennen en juist naar overeenkomsten zoekt, bedoel ik.)

Volgende pagina »