De vraag is wat hoogsensitiviteit überhaupt is. Feitelijk is het een term bedacht door een Amerikaanse psycholoog n.a.v. een behoorlijk slecht uitgevoerd onderzoek onder studenten. Op basis daarvan concludeerde ze dat het een karaktertrek is voorkomend bij 20% van de mensen. Een groep 22-jarige Amerikaanse studenten zijn naar mijn mening ook een niet al te representatieve steekproef van de rest van de wereldbevolking.
Ik vraag mij ook oprecht af hoe een psycholoog dit vaststelt. Er bestaan geen betrouwbare en valide vragenlijsten voor, er zijn geen duidelijke criteria voor vastgesteld op basis van onderzoek. Het is binnen de psychologie gewoon helemaal niks. Ik heb er zowel tijdens mijn studies psychologie of pedagogiek nog nooit een vak of een boek over moeten lezen. Uit interesse heb ik zelf het boek van mevrouw Aron gelezen en ook de onderzoeken van Elke van de Hoof. Het onderzoek van Elke staat in de kinderschoenen en het onderzoek van Aron rammelt aan alle kanten. Ik zou mijzelf niet serieus kunnen nemen in mijn vak als ik op basis hiervan mensen labels ga opplakken.
Ik ben overigens zeer benieuwd als ik willekeurig 100 vrouwen vraag of ze zich herkennen in de kenmerken van hoogsensitiviteit hoeveel hierop bevestigend gaan antwoorden. Ik vermoed dat de meesten dit zullen herkennen. Het is wat mij betreft een logische gevolg van onze huidige levensstijl en jachtige samenleving.
Ik herken er overigens ook van alles in, maar ik zie dit niet als een karaktertrek, maar als gevolg en combinatie van vele factoren. Druk leven, drukke maatschappij, vele prikkels om mij heen, mijn eigen informatiehonger, deel van wat ik heb meegekregen vanuit vroeger, aangeleerde copingstrategieen, mijn impulsiviteit, een associatief brein enz. Wat naar mijn idee veel interessanter is de vraag hoe ik er dan voor zorg dat er meer balans is? Wat heb ik nodig na een uitputtende sociale aangelegenheid? Hoe zorg ik ervoor dat niet alles zo hard binnenkomt en ik de emoties van iedereen in mijn omgeving opzuig enz.
