Ik heb wel eens gedacht dat ik hoogsensitief was, maar toen ik mij erin verdiepte, moest ik concluderen dat ik dat niet was. Ik denk dat het, op het moment dat je jezelf overweldigd voelt door iets, niet meteen betekent dat je extra gevoelig bent. Het kan ook gewoon betekenen dat er teveel gebeurt. Echte evolutie duurt honderden, duizenden jaren. We zijn volgens mij niet aangepast aan de enorme hoeveelheid input die we voor onszelf genereren. Ik heb bij het woord hoogsensitief vaak het idee dat hiermee wordt geïmpliceerd dat de persoon de afwijking is, maar ik denk dat we onszelf overvoeren met indrukken en dat het menselijk lichaam en ons neurologisch systeem daar simpelweg niet op gemaakt zijn.
Ik merk heel vaak dat ik overweldigd word. Er is een aantal plekken waar ik altijd in de overlevingsstand sta: het openbaar vervoer en de supermarkt. Gek eigenlijk, voor iemand die ook een groot deel van haar tijd in een gevangenis doorbrengt, dat juist dát de plekken zijn waar het moeilijk wordt.
Ook ben ik extreem gevoelig voor alles dat er in mijn lijf gebeurt aan hormoonschommelingen, tempowisseling van mijn hartslag, maag- en darmproblemen. Ik heb migraines. Ben ook erg gevoelig voor harde of blikkerige geluiden, percussie in muziek.
Maar je kunt natuurlijk ook gevoelig zijn voor prettige indrukken. Zo vind ik het heerlijk om gewoon naar de lucht te kijken, wind te voelen, blaadjes te horen ruisen. Ik kan echt high worden van -in rust- buiten zijn. Of gewoon, lucht op mijn huid te voelen als ik binnen zit. Stilstaande lucht heeft ook een gevoel. Warmte, kou, stilte. Alles geeft een gevoel dat overal in mijn lijf zit, van op de huid tot in de organen, en op de gemoedsrust werkt. Soms heb ik het gevoel dat mijn adem de hele ruimte doet bewegen. Allemaal indrukken die overstemd worden door prikkels van buitenaf wanneer ik op kantoor zit of over straat loop. Ik moet soms echt de rust en de stilte opzoeken om te voelen dat ik er überhaupt ben.
