Wanneer voel je verbinding? En wat is eenzaamheid?

Nescio

Ik voel me vaak mislukt in het leven. Ik kan niet goed genieten, ben altijd bezorgd (of zo lijkt het). In die bezorgdheid zit ook een diepe eenzaamheid. Want andere mensen kunnen wel van het leven genieten, zelfs als het hobbelig is.

Ik kan onbelangrijke zaken heel groot en gewichtig maken en met zaken die wel gewicht verdienen, luchtiger omspringen. Soms werkt dat, maar meestal werkt het eerste zo verlammend dat ik niets doe. Dus vandaar mislukt.

Ik ben op een punt gekomen waarop ik mezelf echt niet ok vind. Alsof ik eindelijk eerlijk naar mezelf toe kan zijn en zien dat er weinig is om blij mee te zijn.

Dus op het moment voel ik weinig verbinding, met niemand eigenlijk.

fafa

Nescio

Jeetje, wat een verdrietig bericht. Wat naar als je in dat soort woorden over jezelf denkt. Voor zover ik kan beoordelen ook totaal niet kloppend met de werkelijkheid. Digitale knuffel.
Heb je dit al eens in het echt tegen iemand durven uitspreken?

Manque

Nescio Dit is echt heel eenzaam. Mijn hart breekt als ik lees dat je jezelf echt niet ok vindt en dat er weinig is waar je blij mee kunt zijn.

Voel je jezelf al lang zo?
Welke dingen in je leven roepen dit gevoel bij je op?

Hopsatee

Nescio Ahw wat verdrietig je bericht 😢 Knuffel!

Is dit iets waar je al lang mee zit? En heb je het wel een met bijv je man besproken?

Vulpen

Nescio Ik voel me vaak mislukt in het leven. Ik kan niet goed genieten, ben altijd bezorgd (of zo lijkt het). In die bezorgdheid zit ook een diepe eenzaamheid. Want andere mensen kunnen wel van het leven genieten, zelfs als het hobbelig is.

Ik kan onbelangrijke zaken heel groot en gewichtig maken en met zaken die wel gewicht verdienen, luchtiger omspringen. Soms werkt dat, maar meestal werkt het eerste zo verlammend dat ik niets doe. Dus vandaar mislukt.

Dit is echt heel herkenbaar voor mij. Sterkte, het is inderdaad een onhoudbare tactiek. Misschien.

Nescio

fafa dank je wel, erg lief. Ik weet op goede dagen ook dat het niet klopt. Maar soms lijken de slechte dagen de goede te overschaduwen.

Nescio

Manque ik heb me onbewust altijd zo gevoeld. Mijn opvoeding heeft er zeker toe bijgedragen maar het piekerige zit ook in mijn aard. Het komt de laatste tijd meer naar boven omdat ik minder naïef ben, ik zie de realiteit veel beter. Ik voel me in vergelijking met andere mensen vaak een loser. Zij zijn bewuster bezig met alles, het voelt soms alsof ik maar wat aanklooi. Zelfs met kinderen krijgen. Ik heb 3 mooie dochters, denk je dat hun komst volledig gepland was? Nee, en dan hebben ze zo'n loser als moeder. Ik zal blij zijn als ik ze niet beschadig.

Manque

Ik vind het heel fijn om jullie kijk op dit thema te lezen. De dialooggroep vanavond was ook heel verrijkend. Mijn liefde voor de mensheid groeit elke keer als ik mensen over dit soort onderwerpen hoor praten, zie schrijven.

Hopsatee

Sevenof9 Ja, inderdaad jij verwoord goed zoals ik dat ook voel 😊

Nescio

Hopsatee soms wel, soms niet. Ik merk wel dat de kern, echt het diepste in mij van die eenzaamheid, onbespreekbaar is. Ik ben bang om gediskwalificeerd te worden, denk ik.

Vulpen

Sevenof9 Voortdurend, maar dat zie ik dan ook juist als kenmerkend voor mezelf (ik laat mezelf erg leiden door angst), hoe ongemakkelijker je je voelt, hoe duidelijker je persoonlijkheid zich toont, lijkt me. Ik bedoel, thuis op de bank kan ik eender wie wel zijn, maar als met iemand communiceer (verbinding zoek) en dat lukt niet, dan zegt dat toch veel meer over wie ik ben?

Hopsatee Ja misschien is dat het, dat 'mezelf zijn' geassocieerd wordt met geen rol spelen. Dan zou ik denken dat ik mezelf ben als het midden in de nacht is en ik ben wakker, of als ik alleen in een bos loop. Momenten dat je helemaal alleen bent, en eenzaam en gelukkig tegelijkertijd, en er met geen andere mensen verbinding is maar (daardoor) juist wel met de wereld/God.

Hooyo-shimbir

Vulpen

Vulpen maar als met iemand communiceer (verbinding zoek) en dat lukt niet, dan zegt dat toch veel meer over wie ik ben?

Of het zegt vooral iets over een ander?

Edit, ik wil er nog meer bij schrijven maar kan de juiste woorden niet vinden. Ik bedoel het vooral als omdenken. Het ligt waars niet aan jou maar vooral aan de mensen met wie je de verbinding aan wil gaan. Ik heb maar weinig dat ik met iemand echt op dezelfde frequentie zit. Dat voel ik vaak aan het begin van een gesprek met iemand al aan en dan laat ik het varen, klets verder maar niet zoals ik had gehoopt. Ik zie dat niet als tekortkomen naar mijzelf toe. Er zijn in de praktijk (helaas) maar extreem weinig mensen met wie ik echt verbonden ben, en op een bepaald niveau mee kan communiceren.

Sevenof9

Vulpen ja het zegt wel geel iver wie jij bent, maar dat is in mijn ogen wel iets anders dan jezelf zijn. Maar ik heb daar ook wel vaak over nagedacht inderdaad, of je ooit iets anders kunt zijn dan jezelf. En misschien kan dat ook wel helemaal niet, maar dat communiceert zo lastig, want dat waarmee we 'onszelf zijn' bedoelen, hoe noemen we dat dan?

Nescio

Vulpen hoe ga jij daarmee om? Pieker je ook veel over je kinderen? Kan je het wel met je vrouw bespreken?

[verwijderd]

Hooyo-shimbir Er zijn in de praktijk (helaas) maar extreem weinig mensen met wie ik echt verbonden ben, en op een bepaald niveau mee kan communiceren.

Dit helaas ook. Ik maak makkelijk contact en kan met de meeste mensen wel een praatje maken, maar echt verbondenheid voelen is zeldzaam. Het voelt alsof ik vaak toch een rol aan het spelen ben en mij aanpas aan de ander om maar niet teveel op te vallen.

Vulpen

Hooyo-shimbir Het zegt óók iets over de ander, uiteraard! Ik zie het ook niet per definitie als tekortkomingen van mezelf, waarom zou ik voortdurend verbinding moeten hebben met iedereen?

[verwijderd]

Manque Ik voel me wel eens eenzaam als ik merk dat ik een hele andere jeugd of achtergrond heb dan anderen.

Ik vind het mooi en herkenbaar geschreven. Deze bovenste zin raakt mij. Dit herken ik enorm en hoe ouder ik word, hoe meer ik dit zo ervaar. Gevolg is dat ik heel veel voor mijzelf hou uit mijn jeugd, omdat ik mijzelf dan zo afwijkend voel.

Sowieso rem ik mijzelf vaak in het contact met anderen. Als ik echt mijzelf ben, ben ik nogal aanwezig, een flapuit en soms net even anders dan wat de norm is. Ik voel mij snel een vreemde eend in de bijt en wil voorkomen dat ik weer de ‘rare vogel’ ben. Ik kan mij in gezeldschap dan ook erg eenzaam voelen. Eenzaamheid is inderdaad voor mij onbegrepen voelen.

Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, want dan kan ik volledig mijzelf zijn. Behalve verbondenheid met mensen, voel ik ook zeker verbondenheid met de natuur en mijn huisdieren. Het is een ander soort verbondenheid, maar ik kan mij echt onderdeel voelen van een prachtige omgeving. Het is een enorm cliché, maar dieren oordelen niet en dat vind ik ook enorm prettig.

Pimpelmeesje

[verwijderd] ik vind jouw verhaal ook heel herkenbaar. Ik denk niet dat ik nooit 100% mezelf kan zijn bij anderen, maar ik heb daar wel minder last van omdat ik het makkelijker ben gaan vinden om contact met anderen te hebben. Vroeger was ik daar veel onzekerder in, maar nu kan ik me in veel situaties iig wel gemakkelijk voelen.
Omdat ik nu alle sociale contacten moet regelen voor vriend en mij, terwijl hij altijd het sociale beestje was die de afspraken maakte enz, voel ik wel een flinke druk. Ik ervaar dat als een taak, terwijl ik het echt wel leuk vind om onder de mensen te zijn af en toe. Maar doe mij maar een hond any day 😁 ik voel me echt veel meer verbonden met mijn hondje.
Ik kan me met mijn vriend trouwens wel verbonden en eenzaam tegelijk voelen. Omdat de communicatie vooral nonverbaal loopt, voel ik vaak een veel diepere verbinding dan vroeger, maar omdat we niet "gewoon" dingen kunnen bespreken zit daar standaard ook een stukje eenzaamheid. Die hij natuurlijk veel meer voelt want hij heeft dat met iedereen 🙁

iMoeder

[verwijderd] Dit inderdaad. Al is het bij mij de laatste twee jaar of zo, steeds minder dat ik me aanpas. Tuurlijk, op werk ben ik professioneel natuurlijk. Maar dan nog steeds een professionele versie van mezelf en niet iemand anders. Soms heb ik wel een beetje moeite mee, of eigenlijk meer verbazing over, hoe ik geworden ben. Als je tegen mij had gezegd als basisschool kind, dat ik later iemand zou worden waar mensen rekening mee houden, serieus zou worden genomen en de muisjes van kantoor zelfs een pietsje bang van zijn (wat niet mn bedoeling is!), dan had ik nooit gelooft.

Hooyo-shimbir

Vulpen nee absoluut niet.

[verwijderd]

Sevenof9 echt mijzelf zijn, is voor mij zonder nadenken of het voelen van grenzen kunnen zeggen en doen wat ik wil met uiteraard wel respect voor de ander. Respectvol zijn voelt echter niet als een grens en gaat vaak vanzelf.

Vaak is er toch een soort innerlijke kritische stem aanwezig: ‘even dimmen treez, want je doet hyper’, ‘hou het maar even voor je, want mensen vinden dat raar’ enz. Ik pas mij dan teveel aan aan de ander en ben dan niet volledig mijzelf.

Vulpen

Sevenof9 Geen idee, wat mij betreft gooien we dat hele concept overboord.

Vraag: is 'jezelf zijn' nu dat wat je bent als je op je gemak bent, en dan (denk ik) dus op één lijn met de mensen met wie je bent, in overeenkomst, of zit 'jezelf zijn' juist in waar je verschilt van de ander, waar je jezelf mee onderscheidt? Ik raak er wat van in de war haha. Ik kan ook eigenlijk geen enkele situatie bedenken waarin je als mens samen met een ander mens je niet aanpast, je geen rol speelt.

[verwijderd] echt mijzelf zijn, is voor mij zonder nadenken of het voelen van grenzen kunnen zeggen en doen wat ik wil met uiteraard wel respect voor de ander. Respectvol zijn voelt echter niet als een grens en gaat vaak vanzelf.

Hmm oké. Dat is wel een mooie definitie. Dan draait het dus om weten wat je wilt. Zou de een dan ook beter zijn dan de ander in zichzelf zijn?

Sevenof9

[verwijderd] ja zo voelt het voor mij dus ook. Trouwens wel triest om te lezen dat zoveel mensen in dit topic weinig verbinding met anderen voelen. Ik had dat met mijn naieve hoofd weer niet verwacht omdat ik altijd denk dat ik daar een van de weinige in ben omdat de rest van de mensen zo normaal lijkt.

Tantetil

[verwijderd] weet je dat ik dat ook kan hebben, dus echt een beetje te enthousiast zijn, maar ik zie dit niet meer als slechte eigenschap.

Maar voor de mensen die weinig verbinding ervaren...hebben jullie dan ook niet kortdurende verbinding met iemand? Zou dat dan te maken hebben met of je er zelf open voor staat?

Meca

Sevenof9 Best logisch te verklaren. Iedereen leeft nu vanuit zijn eigen ego, “ik moet dit”, “ik wil dat”. Er is helemaal geen plaats meer voor die verbinding tenzij mensen er echt open voor staan. En eerlijk is eerlijk we hebben allemaal weleens een off day. Je echt iedere dag openstellen voor alles en iedereen kost bakken met energie en is m.i. niet voor iedereen weggelegd. Ik denk dat als we meer zouden luisteren zonder oordeel en mensen meer kansen zouden geven we al heel veel meer verbindingen kunnen maken. Ik denk ook dat daar gradaties in zitten wb eigen persoonlijke ontwikkeling, werk en achtergrond. En dat je hier dus verschillende mensen voor kan vinden en andere dieptes ingaat.

Eenzaamheid is voor mij meer gekwetst worden. Niet meekomen of je buiten gesloten voelen. Maar ook vechten te jezelf en je eigen strijd. Niet weten hoe je met jezelf moet omgaan.

[verwijderd]

Sevenof9 ik vind dat ook verdrietig om te lezen en onverwachts. Alsof we allemaal ons zo hard aan het aanpassen zijn om maar aan de norm te voldoen, wat dat ook mogen zijn. Ik heb in ieder geval onvoldoende ballen om de norm los te durven laten.

Sevenof9

[verwijderd] wat voor dingen pas jij dan bijvoorbeeld aan aan jezelf om aan een norm te voldoen?

Ik heb nu vaak dat ik me op de vlakte hou als mensen hun mening uiten omdat uk weet dat veel mensen niet zitten te wachten op een discussie, terwijl dat voor mij altijd iets was om van elkaar te leren. En ik zeg vaak niet hoeveel tijd ik aan bepaalde onderwerpen besteed en hou me in in gesprekken over dingen omdat ik dan gezien word als obsessief of als betweter en ook als vermoeiend omdat ik lang over een onderwerp door kan gaan. Ik hoorde een paar jaar geleden dat collega's dat over mij gezegd hadden en dat kwetste me echt omdat ik me er helemaal niet van bewust was en ook omdat ze het achter mijn rug om zeiden. Ik pas ook mijn kleding aan aan de situatie en dat zou ik eigenlijk liever niet doen.

[verwijderd]

Pimpelmeesje het lijkt mij ook een hele lastige situatie met je vriend en dat het ook dubbel voelt. Ik begrijp beiden wel wat je zegt. Taal geeft vaak al onbedoeld een emotionele lading en met non-verbale communicatie ben je denk ik veel meer in het nu, minder veroordelend. Ik kan mij ook voorstellen dat je graag de dagelijkse beslommeringen wil bespreken en dat je dan taal nodig hebt. Ik vind je altijd zo slim en sterk overkomen als je erover schrijft, maar wat moet het ook moeilijk voor je zijn. Als je nu voor mij zou staan, zou je een knuffel van mij krijgen 😘

[verwijderd]

Wat een diepgang op zaterdagochtend.

Interessant onderwerp, ik ga erover nadenken 🙂

« Vorige pagina Volgende pagina »