Verdeling mentale last tussen partners
Pimpelmeesje oeh, die bovenste .... die is hier heel vaak na nachtdiensten en op bijslaapmomenten.... een herrie dat die kids dan toch nog evengoed maken.... 
- Bijgewerkt
Bloem Herkenbaar hoor! Toevallig bracht ik het van het weekend weer te sprake. Weet je wat zijn antwoord was? Moet je ongesteld worden ofzo? 
Kijk bij ons doet hij dus wel veel maar alleen als ik het VRAAG of ZEG. Maar alle last zit in MIJN hoofd. En ik probeer heel vaak uit te leggen dat dat gewoon soms teveel is. Mijn irritatie punt is ook vaak dat als ik aan hem vraag zullen we dit of dat of wil je dit of dat of wat zullen we eten ik altijd de reactie krijg: ik weet het niet, wat wil jij, ik vind alles best. En dus bedenk ik de boodschappen, doe ik de boodschappen en kook ik het.
Hopsatee herkenbaar. Het eten dan niet zo, ideeën genoeg maar vaak zwaar onpraktisch en ingegeven vanuit wat hij lekker vind of als hij dan naar de winkel gaat dan koopt hij dingen die allemaal tegelijk op moeten en heel kort houdbaar zijn bijv.
Idd wat je zegt, gewoon alles moeten onthouden en regelen is gewoon heel zwaar. En perse dan moeten zeggen wat hij kan doen of moet doen is ook irritant.
Laatst maakte hij bijv een opmerking dat hij altijd op zijn vaste vrije dag met de kinderen naar de orthodontist moet. Dat was niet fijn, dan kon hij niks plannen etc etc. En dan hebben we het dus over een afspraak van eens in de 6-12 weken. Toen heb ik toch even duidelijk gemaakt dat ik maaaaaaanden lang met de jongste elke week! op mijn vrije dag naar de logopedie ging. En eerder al met de oudste naar de fysio. En dat ik ze meeneem naar de tandarts 2x per jaar. En dat bijna altijd ik met ze naar de kapper ga wat ook elke 6-8 weken is. 
Daarom vertik ik het aan boord om na te denken over eten. Boodschappen doe ik alleen als ik een lijstje krijg. Koken doe ik alleen als het echt niet uitkomt voor de mannen.
Thuis is het mijn zorg, aan boord die van de mannen. Het staat 1 tegen 4 (meestal 4 mannen aan boord) dus ik vind dat ik daar recht op heb 
meestal is mijn antwoord dan ook "wat het eerste op moet" tenzij ik echt specifiek ergens zin in heb en weet dat er genoeg voor aan boord is.
En afgelopen 2 dagen zag man wel weer waarom het thuis niet altijd netjes te houden is 
het lukte hem niet icm de kinderen en dat terwijl ze bijna alleen maar tv keken
Gisteren ook weer een heel klein voorbeeldje van hoe automatisch het blijkbaar is dat ik dingen regel. Hij moet vandaag om 8 uur bij een afspraak zijn. De oudste moet om 18:45 uur op en de jongste om 19 uur. Middelste kan toevallig uitslapen. Zegt ie “maak me maar wakker om 7 uur”. Ik zeg “hoezo?” “Ja jij moet toch al vroeg op”.
“Ehm nee! Ik heb vrij en sta op omdat de kinderen zo vroeg op moeten staan. Niet omdat ik iets moet.”
Blijkbaar is het zo automatisch dat ik telkens op sta in de ochtend, dat hij er niet eens meer over nadenkt dat hij daar ook iets in kan doen. En dat ik in die zin er steeds voor zorg dat het gezinsleven draait qua planning en agenda.
Hè hè.
[verwijderd]
Bloem Super frustrerend! En het zou al heel anders zijn als hij zou vragen: "wil je me om 7 uur wakker maken?"
Bloem zo zou mijn man het ook doen. Het komt helemaal niet bij hem op, tenzij ik vraag of ik een dag mag blijven liggen.
Rietjesbeker Nou dat ja. Dat je het zelf moet vragen. Daar word ik zo moe van. Overal aan moeten denken. Vandaag ook weer. Vraag De jongste heeft toch overblijven of niet?
pfff is al weer weken zo en dat heb ik geloof ik al 4x gezegd. Want die vraag stelde hij al eerder uiteraard. En niet 1x
Ander voorbeeld: Waar liggen de tassen?
Ehm, in de kast waar ze al 3,5 jaar liggen sinds we in dit huis wonen 
dat soort dingen
Bloem Zo herkenbaar. Pasgeleden dacht ik stik er maar in en heb ik hem pas om 745 geroepen (moet om 815 op voetbalveld zijn met oudste) ik had het wel de dag van tevoren gezegd van zet je wekker maar dat hoefde niet want ik was toch wakker.
Nou jongen, hij was boos op mij dat hij moest haasten en de oudste niet was aangekleed en dat ik hem niet had wakker gemaakt en en en...
Ja, welkom ik ben je moeder niet! Vaak heb ik de kinderen al aangekleed en eten gegeven en zit ik te ontbijten als hij na een frisse douche naar beneden komt met om een boterham te eten en de oudste de auto in te laden en te gaan. Nadat ik hem wakker heb gemaakt 
Ysabella Ja want dat was een beetje de druppel van maanden zulke dingen dus we hadden savonds echt vette ruzie. Maar dat ook uitgesproken en toen begreep hij het wel.
Al hadden we ons woensdag verslapen en eerste wat hij zegt: hoezo hoor je de wekker niet? Hoezo ik? Jij hoort hem ook niet toch?
Zo herkenbaar en zo vermoeiend. Ik heb een aantal weken geleden jankend in een gesprek aangegeven dat ik het niet meer trek. Werk, studie plus het complete huishouden en de grootste zorg voor de kinderen wat op mijn schouders drukt. Dag in dag uit. Hij beloofde verbetering. Dit duurde echter 2 weken, waarin hij een dag had gekookt en een paar keer de stofzuiger had gepakt. Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt. De mentale last is hier iig minimaal 95 om 5 %.
SYRV Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt.
Nogmaals dat gesprek hebben maar nu duidelijke afspraken maken. Een schema maken met de belangrijkste huishoudelijke taken en dat onderling gaan verdelen. Zodat hij weet: oké, vanaf nu ben ik verantwoordelijk voor het poetsen van de badkamer en het stofzuigen en kook ik op maandag, donderdag en vrijdag.
Want dat kan natuurlijk niet hè, dat je én je studie hebt, én je werk en dan alsnog het meeste doet. En hij heeft verbetering beloofd dus de wil is er, het is nu een kwestie van een nieuw ritme vinden.