Verdeling mentale last tussen partners

Gisteren ook weer een heel klein voorbeeldje van hoe automatisch het blijkbaar is dat ik dingen regel. Hij moet vandaag om 8 uur bij een afspraak zijn. De oudste moet om 18:45 uur op en de jongste om 19 uur. Middelste kan toevallig uitslapen. Zegt ie “maak me maar wakker om 7 uur”. Ik zeg “hoezo?” “Ja jij moet toch al vroeg op”.
“Ehm nee! Ik heb vrij en sta op omdat de kinderen zo vroeg op moeten staan. Niet omdat ik iets moet.”
Blijkbaar is het zo automatisch dat ik telkens op sta in de ochtend, dat hij er niet eens meer over nadenkt dat hij daar ook iets in kan doen. En dat ik in die zin er steeds voor zorg dat het gezinsleven draait qua planning en agenda.
Hè hè.

Bloem Super frustrerend! En het zou al heel anders zijn als hij zou vragen: "wil je me om 7 uur wakker maken?"

Bloem zo zou mijn man het ook doen. Het komt helemaal niet bij hem op, tenzij ik vraag of ik een dag mag blijven liggen.

Rietjesbeker Nou dat ja. Dat je het zelf moet vragen. Daar word ik zo moe van. Overal aan moeten denken. Vandaag ook weer. Vraag De jongste heeft toch overblijven of niet?
pfff is al weer weken zo en dat heb ik geloof ik al 4x gezegd. Want die vraag stelde hij al eerder uiteraard. En niet 1x
Ander voorbeeld: Waar liggen de tassen?
Ehm, in de kast waar ze al 3,5 jaar liggen sinds we in dit huis wonen
dat soort dingen

Bloem Zo herkenbaar. Pasgeleden dacht ik stik er maar in en heb ik hem pas om 745 geroepen (moet om 815 op voetbalveld zijn met oudste) ik had het wel de dag van tevoren gezegd van zet je wekker maar dat hoefde niet want ik was toch wakker.

Nou jongen, hij was boos op mij dat hij moest haasten en de oudste niet was aangekleed en dat ik hem niet had wakker gemaakt en en en...

Ja, welkom ik ben je moeder niet! Vaak heb ik de kinderen al aangekleed en eten gegeven en zit ik te ontbijten als hij na een frisse douche naar beneden komt met om een boterham te eten en de oudste de auto in te laden en te gaan. Nadat ik hem wakker heb gemaakt

Bloem "ja jij mag ook uitslapen". Zorg er dan ook voor dat ik dat kan en niet eerst mezelf lig op te fokken omdat jij er niet eerder uitgaat waardoor ik alsnog als eerste uit bed ga

Hopsatee begreep hij naderhand de boodschap?

Ysabella Ja want dat was een beetje de druppel van maanden zulke dingen dus we hadden savonds echt vette ruzie. Maar dat ook uitgesproken en toen begreep hij het wel.

Al hadden we ons woensdag verslapen en eerste wat hij zegt: hoezo hoor je de wekker niet? Hoezo ik? Jij hoort hem ook niet toch?

Bloem pff vermoeiend. En wat doet hij als je bijna zwart op wit afspraken maakt? Zo van: jij gaat er morgen uit met de kinderen omdat ... houdt hij zich daar dan aan?

Tip van mijn man trouwens, soms werkt alles voorkauwen gewoon beter

Nescio Tip van mijn man trouwens, soms werkt alles voorkauwen gewoon beter

Maar juist daar hebben we toch geen zin in?

Nescio ja mooi bedacht. Maar juist daarvan wordt ik doodmoe. Alles moeten onthouden en tig keer vragen.

Zo herkenbaar en zo vermoeiend. Ik heb een aantal weken geleden jankend in een gesprek aangegeven dat ik het niet meer trek. Werk, studie plus het complete huishouden en de grootste zorg voor de kinderen wat op mijn schouders drukt. Dag in dag uit. Hij beloofde verbetering. Dit duurde echter 2 weken, waarin hij een dag had gekookt en een paar keer de stofzuiger had gepakt. Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt. De mentale last is hier iig minimaal 95 om 5 %.

SYRV Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt.

Nogmaals dat gesprek hebben maar nu duidelijke afspraken maken. Een schema maken met de belangrijkste huishoudelijke taken en dat onderling gaan verdelen. Zodat hij weet: oké, vanaf nu ben ik verantwoordelijk voor het poetsen van de badkamer en het stofzuigen en kook ik op maandag, donderdag en vrijdag.

Want dat kan natuurlijk niet hè, dat je én je studie hebt, én je werk en dan alsnog het meeste doet. En hij heeft verbetering beloofd dus de wil is er, het is nu een kwestie van een nieuw ritme vinden.

Bloem snap ik helemaal hoor!

SYRV maak inderdaad een lijst, ik zou zelf de lijst maken en opschrijven wie wat gaat doen. 95% tegen 5% is natuurlijk bizar.

Ik vind onze verdeling ook niet altijd eerlijk maar ik durf er nu even geen verdeling op los te laten.

Ik 'doe' het huishouden en alles rondom de kinderen, hij de auto's, groot onderhoud huis en nu het gros van de nieuwbouw.

En vooral met dat laatste houdt hij mij op een prettige manier in de luwte, qua contact met de gemeente en de stress die daar uit komt. Hoewel ik het contact met de hypotheekadviseur doe, want daar heeft hij weer gedoe mee gehad. Maar dan wordt mij daarin precies verteld wat ik moet doen, dus hij doet het nadenken, ik slechts de uitvoering

Zouden ze het dan echt niet zien. Ik begin te denken dat mijn man gewoon echt een debiel is. Hij is dus de hele week vrij geweest. Hij ging veel op zolder gamen, dan loopt hij dus over de trap langs de kleren, langs de slaapkamers en badkamer en langs de wasmachine. Hij heeft geen 1 keer gedacht, ik doe even de gordijnen open, ramen open, was verzamelen en in de machine doen. Ik begrijp dit gewoon niet... Dus gister weer boos geworden, dan ben ik een zeurpiet en gaat hij daarna jolig doen, gek knuffelen enzo. Een lijst zou hier ook wel helpen, maar hoezo hè... Waarom kunnen ze dat niet zelf bedenken? Ik krijg echt neigingen om hem op zijn kop te slaan.

Tantetil dat vooral omdat hij dan bv koffie gaat zetten en dan zegt pfff is dat lekbakje weer vol hoor... Waarom leeg je dat nooit? Echt, ik voel dan zo een woede.

Tantetil dat vind ik dus ook zo lastig. Er wordt vaak gezegd: mannen zien het niet. Nou, ik ook niet, ik moet er ook moeite voor doen. Ik vind er ook geen hol aan, daarom maak ik ook afspraken met mezelf. Elke dag even kijken of ik een was vol heb van 1 kleur, elke dag even de wasbak na lopen, alles op de trap mee naar boven nemen, enz. Dat heb ik mezelf aangeleerd, het komt me niet vanzelf. Maar dan zou ik dat voor hem ook allemaal bij moeten houden? Kom gewoon van je reet en voel je ergens verantwoordelijk voor!