Bloem zo zou mijn man het ook doen. Het komt helemaal niet bij hem op, tenzij ik vraag of ik een dag mag blijven liggen.
Verdeling mentale last tussen partners
Rietjesbeker Nou dat ja. Dat je het zelf moet vragen. Daar word ik zo moe van. Overal aan moeten denken. Vandaag ook weer. Vraag De jongste heeft toch overblijven of niet?
pfff is al weer weken zo en dat heb ik geloof ik al 4x gezegd. Want die vraag stelde hij al eerder uiteraard. En niet 1x
Ander voorbeeld: Waar liggen de tassen?
Ehm, in de kast waar ze al 3,5 jaar liggen sinds we in dit huis wonen 
dat soort dingen
Bloem Zo herkenbaar. Pasgeleden dacht ik stik er maar in en heb ik hem pas om 745 geroepen (moet om 815 op voetbalveld zijn met oudste) ik had het wel de dag van tevoren gezegd van zet je wekker maar dat hoefde niet want ik was toch wakker.
Nou jongen, hij was boos op mij dat hij moest haasten en de oudste niet was aangekleed en dat ik hem niet had wakker gemaakt en en en...
Ja, welkom ik ben je moeder niet! Vaak heb ik de kinderen al aangekleed en eten gegeven en zit ik te ontbijten als hij na een frisse douche naar beneden komt met om een boterham te eten en de oudste de auto in te laden en te gaan. Nadat ik hem wakker heb gemaakt 
Ysabella Ja want dat was een beetje de druppel van maanden zulke dingen dus we hadden savonds echt vette ruzie. Maar dat ook uitgesproken en toen begreep hij het wel.
Al hadden we ons woensdag verslapen en eerste wat hij zegt: hoezo hoor je de wekker niet? Hoezo ik? Jij hoort hem ook niet toch?
Zo herkenbaar en zo vermoeiend. Ik heb een aantal weken geleden jankend in een gesprek aangegeven dat ik het niet meer trek. Werk, studie plus het complete huishouden en de grootste zorg voor de kinderen wat op mijn schouders drukt. Dag in dag uit. Hij beloofde verbetering. Dit duurde echter 2 weken, waarin hij een dag had gekookt en een paar keer de stofzuiger had gepakt. Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt. De mentale last is hier iig minimaal 95 om 5 %.
SYRV Ik weet niet wat ik nog moet doen om hem zover te krijgen dat het iets structureels wordt.
Nogmaals dat gesprek hebben maar nu duidelijke afspraken maken. Een schema maken met de belangrijkste huishoudelijke taken en dat onderling gaan verdelen. Zodat hij weet: oké, vanaf nu ben ik verantwoordelijk voor het poetsen van de badkamer en het stofzuigen en kook ik op maandag, donderdag en vrijdag.
Want dat kan natuurlijk niet hè, dat je én je studie hebt, én je werk en dan alsnog het meeste doet. En hij heeft verbetering beloofd dus de wil is er, het is nu een kwestie van een nieuw ritme vinden.
Ik vind onze verdeling ook niet altijd eerlijk maar ik durf er nu even geen verdeling op los te laten.
Ik 'doe' het huishouden en alles rondom de kinderen, hij de auto's, groot onderhoud huis en nu het gros van de nieuwbouw.
En vooral met dat laatste houdt hij mij op een prettige manier in de luwte, qua contact met de gemeente en de stress die daar uit komt. Hoewel ik het contact met de hypotheekadviseur doe, want daar heeft hij weer gedoe mee gehad. Maar dan wordt mij daarin precies verteld wat ik moet doen, dus hij doet het nadenken, ik slechts de uitvoering
Zouden ze het dan echt niet zien. Ik begin te denken dat mijn man gewoon echt een debiel is. Hij is dus de hele week vrij geweest. Hij ging veel op zolder gamen, dan loopt hij dus over de trap langs de kleren, langs de slaapkamers en badkamer en langs de wasmachine. Hij heeft geen 1 keer gedacht, ik doe even de gordijnen open, ramen open, was verzamelen en in de machine doen. Ik begrijp dit gewoon niet... Dus gister weer boos geworden, dan ben ik een zeurpiet en gaat hij daarna jolig doen, gek knuffelen enzo. Een lijst zou hier ook wel helpen, maar hoezo hè... Waarom kunnen ze dat niet zelf bedenken? Ik krijg echt neigingen om hem op zijn kop te slaan.
Tantetil dat vind ik dus ook zo lastig. Er wordt vaak gezegd: mannen zien het niet. Nou, ik ook niet, ik moet er ook moeite voor doen. Ik vind er ook geen hol aan, daarom maak ik ook afspraken met mezelf. Elke dag even kijken of ik een was vol heb van 1 kleur, elke dag even de wasbak na lopen, alles op de trap mee naar boven nemen, enz. Dat heb ik mezelf aangeleerd, het komt me niet vanzelf. Maar dan zou ik dat voor hem ook allemaal bij moeten houden? Kom gewoon van je reet en voel je ergens verantwoordelijk voor!
- Bijgewerkt
Tantetil
Herkenbaar. Ik kan er echt met mijn kop niet bij. Ben ook heel erg boos omdat soort dingen.
Nu weer woorden over de verdeling gehad. Pffff. Nou..... hij wil het nooit meer horen dat hij ‘niks’ doet. Ik aangegeven dat hij niet niks doet maar het wel echt scheef ligt. Dat wil hij dus gewoon niet horen en zien.
Pffff wat moet je daar toch mee... geen redelijk gesprek mee te voeren. Dan komen er dingen uit zoals dat ik dan maar een man moet zoeken die alles voor me doet. Dat ie niet meedoet met kerst. 
Man man man.... kleutergedrag vind ik het.
Ik begrijp daar ook echt NIETS van. Hoezo zie je dat niet? Dan leer je maar dat je het ziet!
Tot Corona hadden wij een tijdje een dame die elke twee weken ons huis een beetje aan kant maakte. Vanaf dag 1 piepte man: het is te duur, kunnen we best zelf, kan ze niet een uurtje minder komen; dan ga ik wel dweilen!
Vanaf Corona wilde de dame in kwestie niet komen, dus ik zeg tegen man: mooi, dan kun jij laten zien hoe overbodig ze is en zorgen dat er elke week gedweild wordt. Verrassing; het duurde 5 (!!!!) maanden voordat er een keer gedweild werd. Ik heb ook echt geweigerd om het te gaan doen, toedeledokie zeg!
Ik heb er overigens wel heel veel lol van gehad om dit verhaal tegen zijn familie enzo te vertellen