Ik herken dit wel ja, mijn partner zijn opa heeft heel lang geduurd voor daar alle indicaties voor geregeld waren zodat hij uit huis geplaatst kon worden ( 90 jaar, incontinent, hartstikke dement, kan niet meer lopen, heel afwezig) twee keer zo zwaar als oma.
Oma van 90 heeft echt veel te lang voor hem moeten zorgen. 3x per nacht het bed verschonen, aankleden, wassen, eten geven etc. Het ging al zo lang niet meer, maar de rompslomp was nog niet geregeld en er was geen plek in het verzorgingshuis.
Kinderen en kleinkinderen werken fulltime of wonen heel ver weg... En dan zit je, je moet wel.. Maar het kan niet. Zeker 1,5jaar geduurd.
Nu gaat het met oma heel snel achteruit, beginnend dement, eet amper, doet niets meer (ze belt al om een sneetje brood uit de vriezer te pakken) kookt niet meer, de ene na de andere longontsteking enz. Het kan eigenlijk niet maar zelfde verhaal.. Ze zal wel moeten.
Hier eind vd straat naast een vriendin van mij, oud vrouwtje, man al jaren dement en in verzorgingshuis. Geen kinderen of vrienden. Dement, met een hondje. Midden in de nacht werd vriendin wakker van gekke geluiden (ze slaapt heel licht en heeft een neus voor dit soort dingen😂👌) fornuis stond in brand, buurvrouwtje was naar de televisie aan het roepen voor brandweer.. Dwaalde midden in de nacht met hondje door het dorp, weg kwijt enz.
Eten koken deed ze niet meer, tafeltje dekje geregeld maar dat komt 1x per week alles bezorgen, dan at ze in 1x al het vlees op en gooide de rest van het eten in de tuin voor de vogels😬 heeft ruim een jaar zo
voordat vriendin alles voor haar heeft kunnen regelen (dus geen familie) ze bracht elke dag wat extra eten, deed boodschapjes voor haar. Regelde financiën en een schoonmaakhulp etc. En dat buurvrouwtje is door dementie ten positieve veranderd want in eerdere jaren heeft ze mijn vriendin altijd helemaal kapot gescholden...
Zonder hulp van vriendin had dit heel anders afgelopen, blok afgefikt oid😉
