Teveel afgevallen / te dun?

Ysabella

aardbeitjes Sorry, maar ik vind 18.7 nou niet echt gezond en ik mag er niks van zeggen want mijn bmi is ook maar 18.4. Maar op het moment dat je bmi wat hoger word heb je veel meer energie, kan je dingen beter in je opnemen etc etc. Dat heb ik ook daadwerkelijk ervaren tijdens de zwangerschap, helaas zijn alle zwangerschapskilo’s zonder enige moeite er vanzelf weer afgegaan. (30 kilo) Zelfs de diëtist zij “ hou deze kilo’s er nou aan” Ik woog tijdens dat gesprek 57 kilo, maar het ging echt niet, 3 dagen later woog ik weer 52 kilo.

Vulpen

Ysabella Dit. Ik heb zelf ondergewicht en soms jaagt het me echt angst aan. Mocht je een keer ernstig ziek worden, heb je gewoon geen enkele reserve, dat vind ik zo'n nare gedachte. Dus aardbeitjes ik zou zeker proberen om niet meer af te vallen. Succes!

[verwijderd]

Ik denk dat het ook gewoon een keuze is: 'en nu ben ik tevreden, klaar.' De feiten zeggen dat je gezond bent en er goed genoeg uitziet.

Ik ben ook te licht maar niet 100% tevreden. Ik heb niet de illusie dat ik meer moet afvallen of zo, daar wordt je namelijk niet strakker van, enkel botteriger 😛 Sporten vind ik stom dus doe ik niet, haha.

Bijna elke moeder heeft toch een zachte buik/kleine lovehandles en putjes? Wat is daar erg aan? 🙂

iMoeder

aardbeitjes BMI is gewoon een wetenschappelijk onderbouwde manier om te kijken of je op een gezond gewicht zit. Het is niet altijd zaligmakend en in sommige gevallen wijkt het af. Maar het zegt zeker wel wat. En een BMI van 18 is gewoon ondergewicht... Dus je vraag of je dan nog meer moet willen afvallen lijkt me daarmee beantwoord; nee. Over de grens ben je al, je bent officieel te mager. Het kan soms inderdaad even duren voordat je zelfbeeld klopt met de werkelijkheid. Ik was een uur geleden nog in een kledingwinkel en had toch weer een te grote maat van het rek gepakt. En ook al weet ik dat een groot deel van mn kleding te groot is. Ik ben dan toch weer verbaasd als ik het aantrek. Heel gek is dat.

Als er onvrede is met je nieuwe lichaam dan moet je daar inderdaad wat mee. Accepteren en waarderen wat je wel hebt (een fit gezond lijf), is dan toch echt het belangrijkste. Ook al reageer je daar wat geïrriteerd op.

Waar komt die irritatie vandaan? En heb je vroeger wel eens last gehad van onvrede met je lichaam, evt eetproblemen?

aardbeitjes

iMoeder ik geïrriteerd? Dan heb je het anders gelezen.
Ik heb geen eetproblemen of ooit gehad. Gelukkig niet!

Edit: BMI is leuk maar werkt bijvoorbeeld al niet als je veel spiermassa hebt en dus meer kilo's. Dan heb je al snel 'overgewicht'

[verwijderd]

Vulpen hier ben ik ook wel bang voor. Toen ik op mijn lichtst was (43 kilo) en ik bij de huisarts zat voor maagklachten, hoofdpijn en weet ik het, zei hij heel duidelijk: "als je nu echt ziek wordt heb je een probleem."
Daar ben ik heel erg van geschrokken en ik ben nooit meer zó licht geweest.
Je moet realistisch naar jezelf kijken, en goed zijn voor jezelf.

Ysabella

Vulpen die angst herken ik wel. Aan de andere kant, dit is gewoon mijn bouw/stofwisseling ik kan eten wat ik wil ik kom toch niet aan. Het zij zo.

Vulpen

[verwijderd] Je moet realistisch naar jezelf kijken, en goed zijn voor jezelf.

Inderdaad. En goed zijn voor je kind(eren). Ze hebben het echt wel door als je veel met je gewicht en lijf bezig bent en je loopt het risico dat ze het op zichzelf projecteren en een eetstoornis ontwikkelen.

aardbeitjes

[verwijderd] 43 is niet veel, volgens mij ben je niet groot maar dan is het nog heel licht he.
Het is inderdaad wel akelig dat je wellicht 'minder kunt hebben'. Vetreserves zijn een beetje nodig

aardbeitjes

Vulpen dat is dan meteen het uiterste natuurlijk. Ik hoop wel dat ze meekrijgen dat gezond eten ook lekker kan zijn, net zoals eten zelf maken ipv zakje+water.
Daarnaast hoop ik ook dat ze het sporten normaal gaan vinden.

[verwijderd]

Vulpen mee eens! Volgens mij is dat zelfs bewezen.

Nimue

Vulpen mee eens. Mijn moeder was/is ook altijd aan het zeuren over haar lichaam en afvallen en alles. Nu hebben allebei haar kinderen een eetstoornis. Oke zij is te zwaar, dat is haar bouw. Maar wat geef je je kinderen mee als je zo praat over een gezond lichaam?

Natuurlijk spelen tig dingen een rol in het ontwikkelen van een eetstoornis. Maar eerlijk gezegd vind ik het ook een slechte ontwikkeling dat veel ouders zo bezig zijn met zo gezond mogelijk eten en sporten en alles en daar hun kinderen in meenemen. Dat je gezond MOET eten en MOET sporten. Ik vind dat je een kind vooral moet leren om naar zijn eigen lichaam te blijven luisteren en niet lastig vallen met wat we allemaal wel niet 'moeten'. Behalve dat dwang ook averechts kan gaan werken, vind ik dat je als ouder verantwoordelijk bent voor dat een kind voldoende gezond eten krijgt, en dat niet bij het kind moet neerleggen. En met een beetje geluk wordt gezond dan vanzelf de norm.

Vulpen

aardbeitjes Tsja, hordes jongeren met eetstoornissen toch, ik zou dat risico niet onderschatten. Maar goed, ik spreek uit ervaring dus wellicht overschat ik het risico juist. Maar als je er gevoelig voor bent, helpt het in elk geval niet als je moeder zichzelf dik noemt terwijl ze eerder dun is, bijvoorbeeld.

[verwijderd]

aardbeitjes ik ben idd ook niet lang. Maar als je nu al ondergewicht zit (en tuurlijk BMI is niet heilig maar wel een goede indicatie) dan zou ik niet meer afvallen. Niets mis met een zacht buikje 🙂 Sporten is natuurlijk altijd goed, maar als je al ondergewicht zit dan moet je wel met voeding compenseren zodat je niet gewicht gaat verliezen. Met sporten zou je dan eigenlijk moeten aankomen in gewicht (spieren).

aardbeitjes

Vulpen gelukkig noem ik mezelf nooit dik! Je hebt helemaal gelijk hoor, dat ontken ik niet. Genoeg ervaring mee, qua werkplek dan.

Ik ben niet dik en vind dat verre van. Ik wil ook graag een gezonde levensstijl op mn kinderen overbrengen en geen onzekerheid.
Bij anderen gaat dat makkelijker dan bij mezelf 😉

iMoeder

Vulpen Mijn dochter vroeg me laatste waarom ik toch altijd op de weegschaal sta. Met zo’n bezorgde blik in haar ogen. Toen dacht ik ook, ow jee. Ik weeg mezelf ‘maar’ eens in de twee weken en verder praat k nooit hardop over gewicht of zo.
Maar goed. Heb dus maar snel uitgelegd dat mama vooral kijkt of ze niet te weinig weegt omdat het belangrijk is om een gezond gewicht te hebben. In kindertaal dan.

aardbeitjes

[verwijderd] vrede hebben met een zacht buikje, dat is het precies 😉 Bij anderen valt het mij niet op of vind ik curves mooi.
Mezelf zie ik liever strak. Niet perse dun (liever slank en gespierd, ik denk dat dat een betere bewoording is)

[verwijderd]

aardbeitjes ik mijzelf ook hoor! Ik denk bijna iedereen wel, haha. Maar daar komt dan ook weer de acceptatie. Bedoel, ja je kan 4x per week naar de sportschool, je voeding aanpassen en er dan super strak uitzien, maar ik vind dat het niet waard. Het is tenslotte maar een mama-buikje, niets mis mee en ongezonds aan. Ik kan mijn tijd en energie beter besteden denk ik 🙂

iMoeder

aardbeitjes Vrouwen horen helemaal geen strakke buik te hebben. Biologisch gezien is dat heel onnatuurlijk. Vanwege hormonen is het bijna een onhaalbaar doel, zeker na kinderen en/of als je ouder word. Je lichaam is gewoon geprogrammeerd om daar vet op te slaan. Hoe dun je ook bent.
Eigenlijk is het best heel ziekelijk dat het schoonheidsideaal inhoud dat je er als vrouw eeuwig blijft uitzien als een fragiel meisje van 15.

Vulpen

Ysabella Ja, dat denk ik ook wel eens... Maar ik vrees dat ik vooral zo licht ben door een gebrek aan spieren, ik zou eigenlijk moeten sporten🙈

aardbeitjes

Nimue nou ik denk dat onze maatschappij veel bewuster met eten en bewegen bezig mag zijn.
Loop op een gemiddelde zaterdag eens door het centrum (zeker met warm weer) en het is schrikbarend. Meer dan de helft is te zwaar of obees. Sowieso in NL. Dat lijkt wel de norm tegenwoordig.
De kosten voor de gezondheidszorg rijzen de pan uit en veel mensen hebben last van welvaartsproblemen zoals obesitas. Kinderen worden volgepropt met snoep en niet voedzaam eten. Obesitas is op de basisschool al te zien!

Dus ja, ik ga mijn kinderen wél bewust meegeven dat gezond eten en sporten belangrijk is. Niet obsessief, want dat ben ik ook niet. Mijn OP waren mijn gedachten...niet mijn dagelijkse handelingen of uitspraken.

Er zijn 2 gevaarlijke stromingen. De sportorexia en eetstoornissen in onze maatschappij, gevoed door media bijv. Maar heel zeker ook de enorme groep mensen die niet goed voor zichzelf zorgen en zodoende veel te dik zijn, met alle gezondheidskwesties van dien

Volgende pagina »