Op sommige momenten ben ik super tevreden met mijn lijf en helaas op sommige momenten erg ontevreden. Volgens mijn man heb ik vaak nog een ander beeld in mijn hoofd van mijn lijf dan de werkelijkheid. Ik sport veel, ben redelijk gespierd, maar helaas ook last van extra vel op mijn buik en een paar charmante theezakjes. Gevolg van veel afvallen. We zijn nu op vakantie en ik vind bijna alle vrouwen bij het zwembad prachtig, de wat vollere juist mooier dan de hele magere en gespierde. Oudere vrouwen vind ik ook mooi. Juist de imperfectie maakt ze perfect. Het rare is dat ik voor mijzelf soms hele andere eisen stel.
Op de momenten dat ik mijzelf mooi vind, ben ik vooral trots op mijn lijf. Het lijf wat kinderen heeft gekregen, gezond is en mij zelden in de steek laat. Op de mindere momenten probeer ik juist dat voor ogen te houden en de aandacht te vestigen op waar ik tevreden mee ben. Word je echt gelukkig van een gespierd en perfect lijf? Ik geloof daar niks van. Dat is wat ons aangepraat wordt en een valkuil waar ik ook regelmatig in stap. Stel dat je perfectie bereikt? En dan? Mensen die zeggen ‘goh wat mooi’ of die een keer per dag voor de spiegel dat je denkt ‘goh wat mooi’. Word je daar nu echt zoveel anders van of beter? Op deze manier praat ik tegen mijzelf op de mindere momenten.
Ik sport niet voor een mooi lijf. Ik sport, omdat ik daar van geniet. Ik eet voor een gezond lijf en ook om te genieten en niet voor een mooi lijf. Ik leef om een fijn leven te leiden en niet voor het perfecte lichaam. Zo! Dat had ik zelf ook even nodig 😉.
