Deel 5.
Kinderen.
Ja, ook schippers maken kindjes en varen dus niet alleen door rode zeeën 😛
Zoals ik al eerder vertelde was ik de eerste zwangerschap zo misselijk dat ik meer over de reling hing dan kon werken. Iets wat vervelend was omdat de schipper en zijn vrouw het na 2 dagen wel door hadden dat ik geen griepje te pakken had, want dan zou ik immers me wel ziek gemeld hebben. Voor de rest verliep de zwangerschap wel goed. Met 38 weken ben ik van boord gegaan omdat ik er teveel stress van kreeg. Waar varen we, waar gaan we liggen, waar is het dichtstbijzijnde ziekenhuis… Gelukkig kon ik bij mijn ouders terecht en heb daar de bevalling afgewacht.
Aan boord stond alles klaar. Veel heb ik daar niet over te vertellen omdat dat niet veel verschilt met wat je thuis doet. Zorgen dat de baby kan slapen, gewassen kan worden, kleertjes heeft etc. Waar we alleen op moesten letten was de kinderwagen. Die mocht niet te zwaar zijn omdat je vaak trappen moet lopen er mee.
Mijn man bleef nog ruim 2 weken doorwerken. Daarna mocht hij ook bij m’n ouders blijven. Helaas liet onze jongen nog op zich wachten tot 41.2. Ik wilde sowieso poliklinisch bevallen aangezien er nog 6 broertjes/zusjes rondliepen thuis en ik dat geen fijn idee vond. Uiteindelijk liep het uit op een keizersnee dus had ik sowieso geen keus meer. Ik ben 1 dag langer in het ziekenhuis gebleven voor de rust. We mochten op zondag weg maar dat vond de arts niet verstandig toen ze hoorde hoe druk het thuis was. Op maandag gegaan dus.
Toen D 12 dagen was zijn we in de auto gestapt en terug naar boord gegaan, 4 uur rijden. De verloskundige zag er geen probleem in als we maar wel stopte onderweg en dan echt aan boord weer rust namen. Maar er moest weer gevaren worden dus we konden toch niet weg.
De kraamweken van de 2 meiden heb ik wel aan boord gehad, toen lag het schip stil. Uiteraard werd dit wel gecombineerd met herstelwerkzaamheden etc . Bij de tweede waren we klaar en konden we nog naar de haven die we wilden. Bij de derde lagen we echt nog op de werf, letterlijk hoog en droog. Wat ze moesten doen weet ik niet meer maar het schip moest uit het water. Dat was dus elke keer een trap van 5 meter op en af als we weg wilden of als er visite kwam.
Bij de laatste kraamweek hadden we een huis waar ik inmiddels woonde met de kinderen. Gelukkig begon de bevalling in het weekend dus man was thuis. Hij is toen nog 2 weken thuis gebleven, al kon hij het werk nog niet helemaal los laten omdat er nog veel gebeld werd/moest worden. In die tweede week ook naar het gemeentehuis geweest om een IDkaart aan te vragen voor de baby zodat hij in de vakantie niet illegaal mee naar het buitenland hoefde 😉
Aanpassingen.
Daar moet ik goed over nadenken. Ik geloof niet dat ik binnen echt veel anders heb gedaan dan iemand aan de wal. Natuurlijk wel zwemvestjes aan als we over het schip moesten lopen maar binnen zou ik het niet weten. Ook in huizen worden hekjes gebruikt om stukken af te schermen zoals de keuken. Ik had dan bij de meiden wel 2 boxen, 1 beneden in de kamer en 1 in de stuurhut, maar dat is niet echt een aanpassing. Bij de jongste had ik er thuis ook 2, 1 inde kamer en 1 in de keuken.
Voor buiten weet ik er wel 1: de buitenbox. Om te zorgen dat de kinderen toch veilig buiten kunnen spelen onder het varen hebben we een box gekocht voor op het roefdek. Inmiddels hebben we een grotere. Officieel is het een hondenkennel, maar als hij een hond moet kunnen binnen houden moet dat met kinderen ook lukken 😉 De lijn van @[verwijderd] wordt ook wel gebruikt maar dat leek ons niet handig met meerdere kinderen 😛 
deze box hebben we nu. In de zomer leggen we er grasmatten in omdat het dek te heet wordt.
