Deel 4
Tja, en toen kwam die eerste tijd aan boord. De datum was makkelijk, gewoon vanaf ons trouwen. Dat dat alles bij elkaar best wat stress gaf hoef ik niet uit te leggen verwacht ik 😉
Omdat man nog niet zijn schipperspapieren had konden we nog niet met een eigen schip gaan varen. Daarom zijn we begonnen als personeel. We hadden wel een eigen woning voorop. Niet heel groot, vergelijk het een beetje met een chalet qua grootte. Maar we hadden 2 slaapkamers, een badkamer en een keuken/kamer dus groot genoeg met z’n 2. En logees lukte ook nog wel met beetje passen en meten en schuiven.
Hoe het mij beviel… tja wat zal ik daarop zeggen. Enerzijds nog volop verliefd en blij dat we eindelijk elkaar meer zagen dan 1 weekend in de 2/3 weken. Anderzijds heel moeilijk. Ik was een echte huismus, uitgaan deed ik niet. Ik had dus niet verwacht dat ik daar moeite mee zou hebben. Maar dat viel tegen. Het gevoel van niet weg kùnnen… daar heb ik echt mee moeten leren omgaan. Zelfs zoiets simpels en saais als boodschappen doen moest gepland worden en wat je vergat had je gewoon niet.
En het was zo stil aan boord. Ik kom uit een groot gezin, ben 1 van de oudsten dus er was zo ongeveer altijd wel iemand thuis. En nu zat ik daar veel alleen in de voorwoning. Ik mocht wel bij de schippersvrouw komen maar zij was zo volwassen en ik voelde me dat echt niet als ik bij haar was (leeftijdsverschil van circa 18 jaar denk ik). Zij had al puberkinderen en we kregen gewoon niet echt een klik. Als we voeren dronken we smiddags wel met z’n alle koffie in de stuurhut.
Oh en niet lang van te voren weten hoe en wat je gaat doen vond ik lastig (en nog regelmatig 😉 ) Plannen lukte niet echt, afspreken met vriendinnen ook niet omdat hun wilden/moesten plannen en ik dat niet kon.
Het was de bedoeling dat ik halve dagen zou meewerken. Maar ik was gelijk zwanger en ik hing meer over de reling om te kotsen dan dat ik kon werken dus dat werkte niet. Machinekamer kon ik niet echt in omdat ik zo misselijk werd van de gasolielucht. Verven lukte ook niet vanwege de lucht. Veel werk viel dus af.
De zwangerschap aan boord vond ik soms wel lastig. Gelukkig had ik wel een verloskundigenpraktijk waarbij ik altijd last minute mocht bellen als het tijd was voor een afspraak omdat op voorhand afspreken niet werkte dus dat liep wel. Maar ik voelde me zo opgesloten. Ijzer + regen = glad. En glad en een dikke buik is geen goeie combinatie dus man vond het niet fijn als ik dan buiten kwam. Die winter lag er ook telkens veel sneeuw en dat was helemaal verschrikkelijk omdat je dan nog sneller wegglijdt. Ik herinner me nog goed de blauwe plek op mijn bovenbeen. We lagen stil dus we waren aan de wal geweest. Terug aan boord moesten we over de reling stappen. Maar er lag sneeuw aan dek dus mijn voet gleed weg. Om mijn buik te beschermen heb ik de klap met mijn been opgevangen. Een dag later had ik een bijna zwarte binnenkant van mijn bovenbeen. En dan moet je naar de verloskundige… 😉 die plek mocht ik dus wel uitleggen haha.
Een favoriet plekje had ik niet aan boord, even mijn bed niet meegerekent dan. Mijn favoriete weekendplekjes (op zondag voeren we nooit) waren tussen de bergen, bijvoorbeeld op de moezel. Dan smorgens eerst lekker uitslapen, rustig ontbijten. Tas klaar maken met drinken etc en dan uren lopen over de bergen door bossen en wijngaarden. Het is me alleen in al die jaren nog nooit gelukt om er te zijn als de druiven rijp waren helaas.
